ก่อนอื่นผมต้องขออธิบายผมได้คบกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอก็มีลูกแต่เธอแยกอยู่กับลูก ซึ่งเธอกับสามีไม่ได้แต่งงานกันแต่อยู่ด้วยกันมาก่อนแต่สามีเธอไปทำงานเมืองนอกซึ่งเธอบอกว่าเธอกับสามีไม่ได้รักกันแล้วแต่ทำหน้าที่ของพ่อแม่ ซึ่งตอนแรกผมก็เข้าใจว่าทั้งเลิกกันด้วยดี แต่ไม่ใช่ยังไงแค่ใช้ความรู้สึกว่าตอนนี้ไม่รักกันแต่แค่ดูแลลูกด้วยกันผมก็เข้าใจ แต่ความรู้สึกผมกลับรู้สึกว่าผมเป็นคนชั่วคราวมากกว่าเพราะเคยมีคนเตือนผมว่าเธอไม่ได้จริงใจต่อผมหรอกซึ่งผมก็ไม่ค่อยเชื่อจนหลังๆมาผมมารู้ว่าครอบครัวก็ยังคิดว่าเธอกับสามียังคบกันและบาวครั้งก็เวลาผมเจอญาติเขาผมต้องหลบจนผมไม่รู้จะทำไงต่อผมจริงใจต่อเธอ รักมากแต่สิ่งที่ผมได้รับกลับเป็นที่แย่สำหรับผม