ทุกคนคงมีเหตุผลต่างกันคุณจะไม่อ่านเนื้อหาก็ได้ค่ะไปอ่านบรรทัดสุดท้ายได้เลย

จขกท.มีเพื่อนที่รักมาก  คบกันมาจนโตจนแต่งงานกันไป
ก็อภัยและลืมเวลาขัดใจกัน ซึ่งมันก็มีคำพูดล่ะที่ไม่สบายใจ
คือแบบเธอต้องทำแบบนี้สิ อย่าทำอย่างนั้นสิ เช่นเราขอบคุณแทกซี่
เพื่อนบอกไม่ต้องไปขอบคุณทางเราจ่ายเงินหรือแท็กซี่เก่าเธอโบกมือปัด
จากที่เรียกแล้วเห็นรถเก่า  ส่วนเรานั่งได้เพราะ1ไม่ได้นั่งทุกวัน2
เขาก็คงไม่มีเงินเช่ารถใหม่มั้ง 3ไปถึงจุดหมายไม่ทำร้ายเราก็พอ.
คือเราคิดแบบนี้ แต่เธอนี่ไม่ใชปัญหาของเธอเธอไม่คิดตรงนี้แบบเรา
แต่เราก็ยังเงียบเพราะเห็นว่าคบมานานที่ สิ่งเล่านี้แค่ตัวอย่าง
ยังมีอีกมากเล่าไปมันจะยาว

ทีนี้มารุ่นลูกเธอให้ลูกเรียนรร.ดีและสอบเขาเตรียม เธอไม่ให้ใครออกความเห็นเรื่องลูก
แต่เด็กก็ดีจริงเรารักหลาน  แม่ยกลูกสูงเป็นนางฟ้า เรียนพิเศษนี่นั่นเด็กไม่ขัดสมใจแม่
แต่ลูกเราอึดอัดเพราะเพื่อนเราชมลูกไม่หยุด ลูกเราก็เรียนดีแต่เรียนต่างประเทศ
แต่ลูกเราไม่คุยด้วยเพราะเห็นเพื่อนเราคุยอวดชมลูกของเขามากจนดูเยอะไป
ทำให้ลูกเราไม่กล้าคุยกับเพื่อนเราและลูกเพื่อนเรา ทั้งที่เด็กน่าจะคุยกันเป็นเพื่อนกันได้
ลูกเราบอก"หนูไม่รู้จะเริ่มต้นคุยอย่างไร จะอ้าไปพูดอะไรเขาก็รู้ไปหมด"

เรามองสภาพแล้วตัดสินใจเลิกติดต่อด้วยเหตุผลตั้งแต่วัยเด็กมาจนปัจจุบัน
ก็ไม่เห็นเธอเปลี่ยน ไม่อยากใช้คำว่าเลิกคบเพราะมันไม่ได้แย่  แต่แค่ไม่ใช่
เราที่อึดอัดมันเหมือนลูกเราก็อึดอัด เขาจะเป็นมากขึ้น ถ้าถามว่าแล้วช่วงเด็ก
ทำไมยังคบมาได้ตั้งนาน คือไม่อยากเอามาคิด คือเจอทีเหมือนกับว่าไม่เป็นไรลืมได้
ช่วงนักเรียนมันก็ไม่ได้คิดมากแบบตอนนี้คือเราชอบที่เธอไม่ติดเพื่อน
มีบางอย่างคล้ายเรา  ไม่ได้มองจุดย่อยๆที่สะสมยาวนาน  

มานั่งคิดเลยอยากถามเพื่อนๆว่าเลยเลิกคบเพื่อนที่คุณเคยรักมาก
คบมาตั้งแต่ประถม จนทำงาน จนแต่งงาน จนมีลูก  เราไม่คิดว่า
เพื่อนจะสอนลูกให้หัวสูงแบบเธอ แต่เด็กเห็นพฤติกรรมพ่อแม่มาตลอด
เราเชื่อว่ามันเป็นอีกรูปแบบสังคมของเขาที่ทำแบบนั้นและเราอึดอัด
และต้องตัดใจเลิกติดต่อไปในที่สุด เราเล่าแต่สาเหตุที่เราเลิกคบและอยากถามว่า

เพื่อนๆมีอะไรในใจอยากเล่าถึงเพื่อนที่เคยรักและเลิกติดต่อกันบ้างไหมคะ?