คือเรื่องราว มีอยู่ว่า  เราไปมีปัญหากับเพื่อนคนนึงคะ เรามีปัญหากันตั้งแต่อนุบาลแล้ว  นามแฝง P     เราไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้เขา ทั้งที่เราไม่ได้ไปหาเรื่องเลย เราก็คุยดี แบ่งปันของให้ตลอด  แต่ทำไมเขาถึงว่าเรา  เช่นคำว่า    E นี่เป็นไส้ติ่ง หมอบอกตัดทิ้ง E นี่ก็เสียใจ มีวิธีเดียว ต*ย แล้วเกิดใหม่  แต่แค่นี้เราก็ไม่โกรธอะไรมาก แต่ที่ว่า ตั้งแต่อนุบาลจนตอนนี้เรา มัธยมต้นแล้ว P ก็ยังไม่หยุดอีกคะ  แล้วมันมีปัญหาใหญ่ครั้งหนึ่ง ช่วงที่เรากับเพื่อนๆ กำลังขึ้น ม.2  คุณครูประจำชั้นเรา ก็เลี้ยงหมูกระทะให้  ตอนแรกที่กินหมูกระทะกันไป ก็ปกติดี เราแยกกลุ่มกันนั่ง ซึ่งกลุ่ม P อยู่ใกล้หมูที่เราจะเอาไป ย่าง เราเลยโดนเพื่อนใช้ให้ไปเอาหมูมาย่างต่อ  ซึ่งตอนนั้นเราก็เดินไปเอาหมู แต่สรุปหมูหมด ต้องเข้าใจว่า คนในกลุ่มของ P มีเยอะมากๆ ก็เข้าใจว่าก็ต้องกินเนื้อเยอะเหมือนกันคะ หลังจากที่ว่าจะไปเอาหมูแต่หมูดันหมด เราก็เลยเดินกลับ แล้วเราก็ยิ้มให้ P เพราะปกติเราก็ยิ้มเก่งตลอด แต่เราก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมรอบนี้เขาถึง ด่าเราว่า ปัญญา อ่*น ทั้งที่เราก็ไม่ได้ทำไรให้เลย  แต่ตอนแรก เราก็ไม่ได้คิดอะไร หรอก แต่เขามองมาที่เราแล้วก็คุยกับเพื่อน คือเขาน่าจะนินทาเราแหละ แล้วทีนี้เหมือนเราโกรธ ที่ว่าทำไมเราไปทำอะไรให้ ถึงต้องว่ากัน เราก็เลนตะโกนไปว่า จะว่าให้ Gu ทำไม แล้วเขาก็ตอบมาว่าเสื*ก ซึ่งตอนนั้นอาร์ม เราดิ่งมากๆ รวมทั้งโกรธด้วย เลยต่อล้อต่อเถียงกันไปมาจนเราร้องไห้ เขาก็ยังไม่หยุด ทั้งที่เราหยุดแล้ว  แล้วเพื่อนๆ ของ P  ก็ไม่ห้ามเขาเลยแล้วบอกให้เราหยุด  เราก็หยุดแล้ว แต่เขาก็พูดขึ้นมาว่า E เอ๋อ ทีนี้เราก็ฉุนมากๆ แล้วเราก็หยิบตะเกียบเดินไปหากลุ่ม P เพื่อป้องกันตัวด้วย ซึ่งเราก็ได้ชี้หน้าถามP ไปเลยว่า GU ไปทำไรให้ มึ* ตอบกูมา เราพูดแบบนั้นทั้งน้ำตาแต่ดูเหมือนว่า P จะไม่พอใจที่เราไปถามเขา เพราะปกติแม่เราบอกว่า ช่างมันอย่าไปสู้เขา ซึ่งเราก็ทำแบบนั้นมาโดยตลอด จน เจ้า สุนัขเราที่ ชื่อถั่วแดง ได้ ไปแล้ว รวมความเครียดทั้งหมดที่เราเก็บมาไว้ที่ตัวเอง เราเลยรู้ว่า ตัวเองเป็น โรค ซึมเศร้า ก็ตอนป.4   ซึ่ง P ก็ยกคำนี้มาด่าเราว่า E ผีบ้าพ่อแม่ไม่รัก E เอ๋อ ซึ่งตอนนั้น P ก็จะตีเรา แต่ยังดีที่ครูห้ามไว้ทัน ครูเลยถามเราว่าเป็นไร เราเลยบอกไปว่า P เขาว่าให้เรา แต่ P กูพูดสวนมาว่า หนู ไม่ได้ทำสักหน่อย  ซึ่งตอนนั้นเพื่อนๆ ของ P ก็เข้าข้างเขาทั้งที่ รู้ว่า P เป็นคนผิด ซึ่งเรา ก็บอกต่อไปว่า P รังแกเรา ซึ่งเราก็บอกว่า ไม่ได้ทำ ทีนี้เราก็พูดว่า ก็ มึ* ทำให้ Gu เป็นแบบนี้ ซึ่ง P ก็บอก Gu ก็ไม่ได้ทำคนเดียว ปะ นั่นก็สรุปว่าเขาแกล้งเราจริง ซึ่งนั้นก็ทำให้ครูเขาได้ตักเตือน P ไป แต่ P ก็ไม่สนใจแล้วคุณครูก็บอกให้เราไปนั่ง ที่เดิมแยกย้าย ซึ่งครั้งนั้น ทำเรา คิดว่าเรา ควร ต*ยใช่ไหมถึงเขาจะรู้ตัว แต่ก็ดีที่ เราจำคำหมอได้ ว่าจะทำอะไรให้นึกถึงหน้าแม่ ด้วย เขาคงเสียใจมากแน่ๆ ซึ่งก็ดีที่อย่างน้อยเรา ก็ไม่ได้ทำจริงๆ จึงได้มาเล่าให้ทุกคนรู้ ซึ่งตอนนี้ P ก็ยังแอบแซะ เราอยู่เรื่อยๆ แต่เราก็ได้บอกให้แม่ช่วยไปเคลียร์กับพ่อแม่ P ให้หน่อย ซึ่งครั้งนี้ก็ครั้งที่ 3 แล้ว  ซึ่งมันก็ดีขึ้นเยอะมากๆ เลย ถึงPจะว่าเรา เราก็ว่ากลับ แต่ P ก็เงียบซึ่งก็ดีแล้ว เขาจะได้รู้ตัวมั่ง 

ขอบคุณที่มาอ่านกระทู้เรานะคะ เขาสบายใจขึ้นเยอะเลย มีที่ปลดปล่อยสักที