คือจะเล่าการมีเพื่อนในวัยเรียนก่อนนะคะ ตั้งแต่จำได้ป.1ถึงตอนนี้ใกล้จะม.6แล้วคะคือหนูไม่มีเพื่อนสนิทเลยคะ มีเพื่อนคบเป็นกลุ่มแต่ไม่มีเพื่อนสนิทประมาณนี้คะ เพื่อนสนิทที่ช่วยเหลือพึ่งพากันได้ พูดกันได้ทุกเรื่องไม่มีเลย แต่รู้สึกว่าตลอดที่ผ่านมา มีเพื่อนใหม่ตลอดเลยคะ ไม่ได้เปลี่ยนกลุ่มนะคะ แต่เปลี่ยนไปตามกาลเวลาคะคือเพื่อนที่พอคุยๆกันได้พอเริ่มได้ลงเอยกันคือจบม.3ก็ แยกย้ายกันไปเรียนต่างสถานที่ประมาณนี้คะ แล้วที่สำคัญคือเพื่อนในกลุ่มบางคนคิอไม่ได้ชอบหนู ถึงขั้นเกลียดหนูด้วยนะคะ
   ด้านนิสัยของหนู
หนูเป็นคนตรงไปตรงมา ชอบยิ้มหัวเราะร่าเริงชอบพูดมุกตลกกับเพื่อนๆ เป็นคนไม่คอยจุกจิก หรือเรื่องเยอะกับเพื่อนๆเท่าไหร่ หนูพามอเตอไซค์ไปรร เองทุกวันก็ช่วยเหลือเพื่อนมีไปรับไปส่งทุกเช้าเย็นแค่1 คน ส่วนเพื่อนคนอื่นในกลุ่มก็มีบ้างที่ช่วยไปรับไปส่ง แต่ก็รู้สึกได้ว่า เพื่อนจะชอบเข้าหาเพราะมีมอเตอร์ไซค์ขับ หรือจะเข้าหาเฉพาะตอนมีประโยชน์กับเค้า คือไม่ได้จริงใจอะไรอะค่ะแต่เพื่อนบางคน ก็ดีนะคะไม่เคยว่าด่าหรือทะเลาะกันแค่ไม่ได้สนิทกันพอพูดคุยกันได้บ้าง มาวันนึงไม่รู้ว่าทำไมผิดอะไรเพื่อนถึงไม่ชอบและพาลเกลียดหนู เฟลมากนะคะเพื่อนสนิทก็ไม่มีส่วนเพื่อนที่พอคบๆกันอยู่ก็พาบเกลียดกันหลายๆคน


อยากถามเพื่อฮีลใจตัวเองคะสัก4-5ข้อ
1.อยากทราบว่าใครเจอสถานการณ์แบบนี้เหมือนกันบ้างคะ
2.แล้วคิดยังไงกับการไม่มีเพื่อนสนิทเลย
3.ต้องให้กำลังตัวเองไหมหรือเลือกที่จะไม่คิดเยอะ
4.จากที่หนูเล่ามา เป็นเพราะพฤติกรรมหนูเองรึป่าวคะที่เป็นคนพูดตรงๆแรงๆ
5หนูเองรึป่าวคะที่มีปัญหาด้านการเข้าสังคมไม่เก่ง (อาจะทำตัวไม่ดีหรือไม่มีใครชอบ)