สวัดดีครับผมชื่อมิ๊กนามสมมุตินะครับตัวผมอายุแค่14-15ครับ ผมมีรักแรก ผมรักเขามากผมไม่เคยจริงจังจริงใจกับใครขนาดนี้ปกติผมเป็นคนเจ้าชู้คุยไปเรื่อยคบไปทั่วจนกระทั่งเขาพบผมในไอจีครับเขาทักมาขอเมคเฟรนผซึ่งผมก็ส่องน่ารักดีครับเธอเป็นคนที่ขาวพอสมควรและมีรูปร่างหน้าตาที่ดีครับผมจึงตอบรับคำขอการเทคเฟรนไปเธอก็ถามว่าผมชื่ออะไรอายุเท่าไหร่ผมก็ตอบไปตามนั้นจนเขาถามถึงจังหวัดเราห่างกันครับผมอยู่เมืองลิงหรือลพบุรีและเธออยู่นครปฐมบ้านเธอดูรวยนะครับเรียนโรงเรียนใหญ่โตส่วนผมแค่คนธรรมดากระจอกๆอยู่รร.บ้านนอกเราคุยกันจนกระทั่งผมต้องเข้าค่ายเธอสัญญาว่าเธอจะรอผมซึ่งเธอก็รอจริงๆครับผมประทับใจมากเพราะเข้าค่ายตั้ง2-3วันแต่เธอรอผมทั้งที่เราเป็นแค่คนรู้จักผ่านออนไลท์ผมรู้สึกแปลกใจที่ผมทิ้งทุกคนมาหาเธอเพื่อตอบแทนการรอนั้นเธอน่ารักมากๆเธอเข้าใจผมมากแต่เธอเป็นคนร้องง่ายผมจึงเอ็นดูและถะนุถนอมเธอแบบเต็มที่เธอร้องขออะไรผมก็ทำให้เลิกบุหรี่ผมก็ทำอย่าไปกินเหล้าผมก็อยู่บ้านเพื่อโทรกับเธอผมจริงจังมากผมคิดว่ารักครั้งนี้คงจะสวยงามจนเวลาผ่านไป2เดือนครับเราเริ่มไม่โทรกันเราเริ่มมีบทสนทาน้อยลงเรื่อยๆจนผมเองวันนั้นก็เมาครับกรึ่มๆผมขอเธอห่างครับเธอก็บอกว่ายิ่งห่างยิ่งแย่ผมก็คิดได้และได้บอกกับเธอว่าผมรักเธอผมขอโทษที่ทำไม่ดีในวันนี้และวันอื่นๆขอให้เธอเข้าใจและก็โอ๋เธอปลอบเธอให้หลับจนผมตื่นมาช่วงเวลาตอน10:21ครับ เธอทักมาหาผมว่า เค้าขอโทษนะเธอเค้าอยากพอแค่นี้การกระทำผมมันเปลี่ยนไม่ได้เลย ผมงงมากครับว่าอะไรทำไมเธอถึงทิ้งผม ผมแค่พูดว่าผมอยากรู้เรื่องคนเก่าเธอ2รอบเธอบอกว่าไม่โอเคไม่ชอบอยากพอแค่นี้ผมถามเธอว่าคิดดีแล้วหรอไม่ไปได้มั้ยเค้ารักเธอแต่เธออ่านไม่ตอบครับจนผ่านตอนมืดไปเธอบล็อกผมและเพื่อนผมบอกว่าเธอมีใหม่แล้วทั้งๆที่เลิกไปได้แค่3วันและเราก็มีปัญหากันว่าเธอนอกใจแต่เคลียกันแล้วนะครับตอนนี้เธอเปลี่ยนไปเรื่อยส่วนตัวผมยังจมปักอยู่กับสิ่งเดิมๆอ่านแชทดูวันครบรอบฟังเสียงที่เธอส่งมารูปเธอผมไม่เคยลบเลยผมรู้ว่ามันคงเป็นสิ่งเดียวที่มีในตอนนี้ผมไม่สามารถฟังเพลงเศร้าได้เลยมันมักจะมีเธออยู่ในนั้นเสมอผมอยากให้เธอรับรู้ว่า ผมเคยเป็นคนที่เจ้าชู้มากแต่กลับโดนเธอหยุดได้ผมอยากขอบคุณที่ทำให้ผมคิดได้แต่มันก็ทำผมดิ่งเช่นกัน(ผมไม่เคยคบใครถึง2เดือนแค่1อาทิตผเบื่อก็บอกเลิก)ผมจึงรักเธอสุดใจของเด็กวัยนี้เลยผมรู้สึกโง่ที่ปล่อยเธอไปในตอนนั้นผมทรมานเหลือเกินใครมีประสบการณ์มาบอกกันหน่อยนะครับ