ตอนนี้รู้สึกอึดอัดใจมากค่ะ รู้สึกว่าเป็นความผิดของเราเอง คือรากับพี่ที่ออฟฟิศ พี่แกชอบฝากเราซื้อของซื้อข้าวให้กินค่อนข้างบ่อย แล้วก็เป็นเรื่องปกติของการมาทำงาน จนกระทังต้นเดือนธันวาคม ปี66 เราอยากไปงานจัดนิทรรศการjunji ito ที่ MBK เราชวนพี่เขาไป แกก็ตอบโอเคไป เราบอกเขาว่าตอนเย็นไปกินข้าวกับเพื่อนอีกคนด้วยกันน่ะ พอถึงเวลาไป พี่เขาบอกเราว่าพี่นัดเพื่อนไว้ เราเลยรู้สึกนอยๆนิด ถึงเวลาแยกกัน BTS เขากลับจับมือเรา ถึงจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง เขาไม่คิดอะไรแต่เราคิดไปแล้ว 😳 หลังจากไปเที่ยวด้วยกันวันนั้น เราก็ได้คุยไลน์กันตลอดหลังเลิกซึ่งปกติไม่เคยคุย แต่คุยประมาณว่า แชร์ร้านอาหาร สถานที่ ทำอะไร ได้อะไรกิน ซึ่งคุยแบบคนทำงานร่วมกันทั่วไป แต่มันผิดปกติตรง หลังเลิกงาน 3-4ทุ่มยังแชทกัน คือเราเริ่มมีใจให้แล้ว แล้วบริษัทเรามีจัดงานเลี้ยงพอเลิกงาน 3 ทุ่ม พี่เขาก็ยังไลน์มาหา ในใจคือคิดว่าพี่เขาชอบเราหรอ ถามเรากินข้าวต้มไหม ถามนู้นถามนี้ ชวนไปดูหนัง แต่เราปฏิเสธไปเพราะนัดเพื่อน แล้วเราก็ค้างแขทเขาไว้ไม่ได้ตอบ หลังจากไปเที่ยวกับเพื่อนเขาไลน์มาถามเราอีกว่าเที่ยวสนุกไหมเราก็บ่นๆให้แกฟัง พอมีวันที่แผนกจัดงานเลี้ยงปีใหม่อีก 2ทุ่มเราก็กลับแล้ว แล้วพี่แกก็ไลน์มาหาเราอีก ถามว่าถึงบ้านยัง พี่อีกคนส่งมาถึงบ้านไหม จนงานเลี้ยงเลิก เราบอกพี่กลับห้องเถอะน่ะ รีบกลับ ระหว่างเขาขับรถกลับเขาก็โทรมาหาเรา 😳 เราถามเขาเมาหรือปล่าวเพราะเราคิดว่าเขาเมาแหละเขาถึงกล้าโทรมา แต่เขาบอกไม่เมา ระหว่างทางก็คุยกัน แล้วคุยเรื่องเที่ยวเราบอกเราชอบไปเที่ยว ไปคนเดียวบ้างไปกับเพื่อนบ้าง แล้วเขาก็บอกรับสมัครหุ่นเอาไปเที่ยวด้วยไหม อยากไปไหนไปได้หมด คือเข้าใจความรู้สึกเหมือนโดนขอเป็นเเฟนจากคนที่เรามีใจให้ไหม นั้นแหละ เราก็มีโอกาสได้ไปไหนด้วยกัน แต่เราเองเริ่มทำตัวไม่ถูกทำตัวเป็นกังวลไม่เป็นตัวของตัวเอง ชวนเขาไปนู้นไปนี้บ่อย พอก่อนวันหยุดยาวปีใหม่ เราไปกินข้าวด้วยกันซึ้งเราเป็นอะไรก็ไม่รู้ [เราน่าจะอยากถามเจาแหละว่าที่ทำแบบนี้มาด้วยกันแบบนี้เขาคิดอะไรกับเรา แต่เราก็แบบไม่พูด] ไปกินข้าวด้วยกันวันนั้นรู้สึกไม่สนุกเหมือนทุกที พอเขาส่งเรากลับบ้านเรากอดเขาแล้วก็บอกกับเขาว่า จนถึงตอนนั้นพี่ไม่รู้จริงๆหลอว่าหนูคิดอะไรกับพี่ เขาตอบกับเราว่าพี่ขอโทษในสิ่งที่พี่ให้ไม่ได้ เรากอดเขา พอปีใหม่ เราบอกว่าเราชอบเขา เขาตอบขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่มีให้ แต่ขอโทษที่พี่ให้ในสิ่งที่เราต้องการไม่ได้ จนเปิดงาน เราคุยกันน้อยลง แชทเก่าเราเขาไม่ตอบ กลับเป็นเราที่เป็นฝ่ายถามอะไรที่เคยทำปกติตอนนี้ไม่มี มาทำงานไม่คุยกัน ไม่มองหน้ากัน กลับเป็นคนละคนเขาทำเหมือนไม่มีเราอยู่ในที่ทำงาน จนตอนนี้เราไม่เคยคุยกันเลย แต่เราคืออยากคุยกัยเขามาก อยากทำทุกอย่างเหมือนที่เคยทำ มันอึดอัดใจ แล้วคิดว่าถ้าไม่บอกชอบเขาก็คงไม่เป็นแบบนี้ คิดว่าเป็นความผิดของเราทั้งหมด  [แต่ก็นั้นแหละ เราเอาเรื่องนี้ไปบ่นกับเพื่อนซ้ำๆ ก็ยังไม่หายอึดอัดใจ เรายังออกจากจุดๆนี้ไม่ได้ ]