เรารู้ค่ะว่าเกลียดพ่อแม่ตัวเองผิด สามารถด่าเราได้เลยเรายอมรับว่าเราเป็นลูกทรพีขอระบายหน่อยนะคะ พ่อที่คลอดเรามาพ่อเลี้ยงเราอยู่กับเราช่วงนั้นเราน่าจะอายุ1-2ขวบเรามีความสุขมากช่วงนั้นครอบครัวเราไม่ทะเลาะกันเลยค่ะ พอแม่กับพ่อเลิกกันแม่คบคนใหม่มีลูกนั่นคือน้องเราค่ะ แม่เคยเล่าให้ฟังว่าพ่อเเท้ๆของเราชอบทำร้ายร่างกายแม่ทำร้ายข้าวของค่ะแต่พ่อเลี้ยงของเราก็พอควบคุมอารมณ์ได้นิดนึงจะมีแม่มากกว่าที่วีนพ่อเลี้ยงถ้าโกรธหนักคือตะคอกรุนเเรงครั้งนึงตอนเด็กพ่อแม่ทะเลาะกันเรากับน้องนั่งตัวสั่นกอดกันค่ะตอนนั้นเรากับ น เด็กมาก จนยายมาห้ามเรารักยายมากเราสามารถสละชีวิตเราแทนยายได้เลย จากนั้นทั้งครอบครัวเราด่ากันด้วยถ้อยคำรุนเเรงทุกวันค่ะจนถึงปัจจุบันตั้งแต่เราขึ้น ป.6 เราก็ไม่ค่อยด่าใครเท่าไหร่นะคะเพราะว่าเราเหมือนชอบกับงานอดิเรกค่ะพอขึ้นม.1เราก็เริ่มมีนิสัยที่แบบท็อคซิกค่ะเราชอบวีนใส่คนในครอบครัวด่าขึ้นกูแต่พอด่าเสร็จเราเสียใจมากค่ะบางทีเราร้องไห้หนักมากแต่เราไม่อยากให้ครอบครัวรู้ ช่วงด่าเรารู้สึกมีความสุขมากค่ะ วันนี้เราทะเลาะกับ พ่อแม่ หนักมากลืมบอก เรารักตายายกับน้องมากกว่าพ่อแม่ด้วยซ้ำค่ะ วันนี้แม่เรากินเบียร์แล้วเบียร์หกใส่ปั้กพ่วงน้ำเข้าตามช่องมันช็อตแล้วหูฟังที่เราถนุถนอมอย่างดีมันช็อตค่ะหรือเราใจร้อนก็ไม่รู้เราทุบมันต่อหน้าพ่อแม่ค่ะเเล้วเราด่าแม่แรงมากแบบ เรารู้สึกผิดนิดนึงแต่เราโกรธแม่มากที่ทำของเราพังคือแบบหูฟังเรารักมากเราโครตรักมันมากกว่าตัวเองอีกค่ะ ตอนเราด่าแม่ พ่อเราก็พูดกวนประสาทหัวเราะค่ะคือแบบเราโครตไม่ชอบเลยบางทีเราอยากฆ่ า พวกเขานะคะแต่ใจจริงเราก็ไม่กล้าหรอกค่ะ ครั้งนึงตาเราด่าพ่อเราแล้วพ่อเราสวนกลับว่าอยู่กวนให้พ่อตายไวๆไงครับครั้งนึงเรากับพ่อทะเลาะกันหนักแบบเค้าเกือบต่อยกับทุบตีปต่เค้าไม่กล้าเพราะเค้าบอกไม่มีสิททำเราเพราะเขาไม่ใช่พ่อของเรา ความจริงเราไม่อยากเรียกพ่อแม่ว่าพ่อแม่ด้วยซ้ำ ขอบคุณที่อ่านจนจบ