เรามีพี่น้อง 2 คน เราเป็นลูกคนโต เรียนจบมาก็ทำงานรับราชการครู เป็นครูใหม่ๆก็ช่วยส่งน้องเรียนมหาลัย เพราะแม่ให้ช่วย ช่วยมันทุกเดือนจนมันเรียนจบ ระหว่างนั้นพ่อเกษียณอายุราชการ ได้เงินก้อนมาก็เลยแบ่ง 2 คนเท่าๆกัน เราเอาเงินไปดาวน์รถและผ่อนด้วยตนเองจนหมด ส่วนน้องยังไม่ได้เอาเงินไปทำอะไรเก็บไว้เฉยๆ จนน้าน้องของแม่ มาหยิบยืมเงิน ตอดเล็กตอดน้อย แม่ก็เอาเงินในส่วนที่เป็นของน้องให้เขาหยิบยืมไป จนเงินก้อนนี้หมด ทวงไปก็เงียบไม่ได้คืน เวลาน้องมันเครียดเรื่องเงินมันก็จะโวยวายอาละวาดฟาดงวงฟาดงาที่บ้าน พูดประมาณเปรียบเทียบว่า "มีทุกอย่าง อยากได้อะไรได้ แต่ทำไมกุไม่มี" ซึ้งบางครั้งเราทนไม่ไหวกับพฤติกรรมแย่ๆของมัน เราไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของใคร ก็ด่าสวนกลับไปบ้าง แม่ก็จะออกมาปกป้องมันตลอด ว่าอย่าไปว่าน้อง อย่าไปตอกย้ำน้อง เป็นแบบนี้มาตลอด จนบางครั้งเรารู้สึกว่าเขาเป็นห่วงมันห่วงความรู้สึกของมัน มากกว่าความรู้สึกของเรา