เราโดนแบบนี้มาตลอด 3 ปีที่ทำงานกับหัวหน้าคนนี้ เป็นคนที่ไม่มีมารยาทหรือเคารพเวลาส่วนตัวของคนอื่นเลย อยากจะติดต่องานเมื่อไหร่ก็ทำเดี๋ยวนั้น ไม่สนใจว่าจะเป็นในหรือนอกเวลาทำงาน กลัวผู้บริหารจนขี้ขึ้นสมอง (อาจใช้คำหยาบไปหน่อย แต่เขาเป็นคนเอาใจนายข้างบนมาก ไม่เคยกล้าปฏิเสธหรือต่อรองอะไรเลย แล้วลูกน้องอย่างเราต้องมาลำบาก เพราะงานทั้งหมดที่เขารับมา เขาทำเองหมดไม่ไหวอยู่แล้ว ยังไงก็ต้องเอามาให้ลูกน้องทำอยู่ดี) ผู้บริหารที่นี่ก็ไม่ได้เคารพเวลาส่วนตัวลูกน้องหรอก ลูกน้องเริ่มงาน 8.30 น. แต่ตัวเองมาเช้า อยากนัดประชุมงาน 7.30 น. หัวหน้าเราก็ยอมตามนั้น และก็สั่งให้เราไปร่วมประชุมด้วย เราก็ต้องไปทำงานก่อนเวลา เงินค่าล่วงเวลาก็ไม่มีให้สักบาท เพราะหัวหน้าไม่ขอให้
หัวหน้าเป็นคนที่บ้างานและยอมถูกเอาเปรียบในการทำงานสุดๆ ถือคติว่าเราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ แต่เราต้องทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด (หัวหน้าเป็นคน gen x ส่วนเรา gen y) แล้วคตินี้ของเขาก็ทำให้ลูกน้องลำบาก เขาจะชอบไลน์หาลูกน้องในวันหยุด และวันลา เพื่อถามงานบ้างล่ะ ตามงานบ้างล่ะ สั่งงานบ้างล่ะ (ถึงจะไม่ได้ขอให้ส่งงานวันหยุด แต่สั่งงานก็คือสั่งงาน เหมือนกลัวลืมก็เลยสั่งทิ้งให้ลูกน้องไป ผลักภาระออกพ้นตัว) วันไหนลูกน้องคนนึงไม่อยู่ งานส่วนที่ลูกน้องคนนั้นทำก็แทบชิหาย เพราะไม่มีใครทำงานแทนกันได้ แต่ละคนมีงานล้นมืออยู่แล้ว แต่งานเราก็ไม่ได้ด่วนถึงขั้นจะรอไม่ได้ มันเป็นที่นิสัยหัวหน้าเองที่รอไม่ได้มากกว่า นายเบื้องบนสั่งมา บางครั้งเขาก็ไม่ได้เร่งขนาดนั้น แต่หัวหน้ามาเร่งเราเหมือนมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เรามีงานที่ต้องเร่งทำเยอะแยะ หัวหน้าแทบไม่ให้เวลาเราเลย คาดหวังว่าเราจะทำทุกอย่างเสร็จพร้อมกันอย่างรวดเร็ว มันจะเป็นไปได้ยังไง หลายงานไม่ใช่งานรูทีน แต่เป็นงานยาก งานใหม่ ต้องทำความเข้าใจก่อนทำ บางครั้งเราแทบต้องทิ้งงานรูทีนทั้งหมดเพื่อมาทุ่มทำงานที่แสนคลุมเครือนี้ และเราก็ไม่มีคนช่วยทำงานแทนเราด้วย
หัวหน้าชอบบ่นว่าตัวเขาเองทำงานไม่ทัน แล้วทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างว่าเราก็ทำไม่ทันเหมือนกัน เขาชอบระบายตัดพ้อให้เราฟังบ่อยๆว่าเมื่อก่อนเขาเคยโดนหัวหน้ากดขี่มากขนาดไหน เมื่อก่อนเขาทำงานหนักกว่าตอนนี้ เขาบอกว่าถ้ามี 100% เมื่อก่อนเขาทำงานตั้ง 200-300% เทียบกับตอนนี้แล้ว ตอนนี้เขาทำ 150% ก็ถือว่าชิวลงเยอะ แต่กับลูกน้องอย่างเราๆที่ไม่เคยโดนกดขี่แบบเขา ถ้ามี 100% เราก็อาจทำงานได้เต็มที่ 90% เขาพูดประมาณนี้ แล้วสมมติเวลาเรามีงานด่วน 2 งาน เรากำลังพยายามเร่งทำงานนึงอยู่ พอหัวหน้าตามงานที่ 2 เราตอบว่ายังไม่ได้ทำ เพราะกำลังทำอีกงานนึงอยู่ หัวหน้าก็ไม่เข้าใจ หาว่าเราไม่ทำ นายใหญ่ต้องการข้อมูลแล้ว (แต่หัวหน้าก็ไม่บอกเราก่อนว่านายใหญ่จะต้องการข้อมูลเมื่อไหร่ มีงานด่วนมาพร้อมกันมากกว่า 1 งาน แต่เราแยกร่างไม่ได้ ก็ต้องทำทีละงาน มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้เหรอ?)
เราอยากร้องเรียนหัวหน้าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ จะบ้างานก็บ้าไปคนเดียว อย่ามารบกวนเวลาพักผ่อนของลูกน้อง วันหยุดคือวันหยุด ไม่ใช่วัน WFH สัญญาจ้างรายเดือนก็จริง แต่ไม่ได้แปลว่าต้องทำงานทุกวันไม่หยุดหย่อน ระเบียบองค์กรเขากำหนดวันหยุดมาให้แล้ว วันทำงานก็ทำให้เต็มที่แล้ว แต่เราไม่รู้จะร้องเรียนยังไง เพราะเป็นมหาลัยรัฐ ราชการก็ไม่ใช่ เอกชนก็ไม่ใช่ จะร้องเรียนกับฝ่าย HR ก็ไม่ได้เรื่องได้ราว เพราะสุดท้าย HR ก็จะไม่ทำอะไรเลยนอกจากแค่เรียกทุกคนไปคุย เอาเรื่องร้องเรียนไปเปิดเผยกับหัวหน้าที่ถูกร้องเรียน แล้วในที่สุดก็เงียบไป จะให้ไปฟ้องหัวหน้าของหัวหน้าอีกที เขาก็ไม่ช่วยอะไรเหมือนกัน เพราะเหมือนเขามอบอำนาจในการคุมลูกน้องให้หัวหน้าเราไปแล้ว หัวหน้าว่ายังไง เขาก็ว่าตามนั้น ทุกวันนี้เราพยายามใจเย็นและนิ่งสุดๆ ทั้งที่เราอยากบอกหัวหน้าว่า เราเครียดจนไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว (แต่พูดไปก็ไม่รู้ว่าจะเหมือนขุดหลุมฝังตัวเองหรือเปล่า)
หัวหน้าชอบไลน์มาถามงาน/เร่งงาน/สั่งงานในวันหยุด เบื่อมาก อยากร้องเรียน (หน่วยงานรัฐ)
หัวหน้าเป็นคนที่บ้างานและยอมถูกเอาเปรียบในการทำงานสุดๆ ถือคติว่าเราเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ แต่เราต้องทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด (หัวหน้าเป็นคน gen x ส่วนเรา gen y) แล้วคตินี้ของเขาก็ทำให้ลูกน้องลำบาก เขาจะชอบไลน์หาลูกน้องในวันหยุด และวันลา เพื่อถามงานบ้างล่ะ ตามงานบ้างล่ะ สั่งงานบ้างล่ะ (ถึงจะไม่ได้ขอให้ส่งงานวันหยุด แต่สั่งงานก็คือสั่งงาน เหมือนกลัวลืมก็เลยสั่งทิ้งให้ลูกน้องไป ผลักภาระออกพ้นตัว) วันไหนลูกน้องคนนึงไม่อยู่ งานส่วนที่ลูกน้องคนนั้นทำก็แทบชิหาย เพราะไม่มีใครทำงานแทนกันได้ แต่ละคนมีงานล้นมืออยู่แล้ว แต่งานเราก็ไม่ได้ด่วนถึงขั้นจะรอไม่ได้ มันเป็นที่นิสัยหัวหน้าเองที่รอไม่ได้มากกว่า นายเบื้องบนสั่งมา บางครั้งเขาก็ไม่ได้เร่งขนาดนั้น แต่หัวหน้ามาเร่งเราเหมือนมันเป็นเรื่องคอขาดบาดตาย เรามีงานที่ต้องเร่งทำเยอะแยะ หัวหน้าแทบไม่ให้เวลาเราเลย คาดหวังว่าเราจะทำทุกอย่างเสร็จพร้อมกันอย่างรวดเร็ว มันจะเป็นไปได้ยังไง หลายงานไม่ใช่งานรูทีน แต่เป็นงานยาก งานใหม่ ต้องทำความเข้าใจก่อนทำ บางครั้งเราแทบต้องทิ้งงานรูทีนทั้งหมดเพื่อมาทุ่มทำงานที่แสนคลุมเครือนี้ และเราก็ไม่มีคนช่วยทำงานแทนเราด้วย
หัวหน้าชอบบ่นว่าตัวเขาเองทำงานไม่ทัน แล้วทำไมเขาไม่เข้าใจเราบ้างว่าเราก็ทำไม่ทันเหมือนกัน เขาชอบระบายตัดพ้อให้เราฟังบ่อยๆว่าเมื่อก่อนเขาเคยโดนหัวหน้ากดขี่มากขนาดไหน เมื่อก่อนเขาทำงานหนักกว่าตอนนี้ เขาบอกว่าถ้ามี 100% เมื่อก่อนเขาทำงานตั้ง 200-300% เทียบกับตอนนี้แล้ว ตอนนี้เขาทำ 150% ก็ถือว่าชิวลงเยอะ แต่กับลูกน้องอย่างเราๆที่ไม่เคยโดนกดขี่แบบเขา ถ้ามี 100% เราก็อาจทำงานได้เต็มที่ 90% เขาพูดประมาณนี้ แล้วสมมติเวลาเรามีงานด่วน 2 งาน เรากำลังพยายามเร่งทำงานนึงอยู่ พอหัวหน้าตามงานที่ 2 เราตอบว่ายังไม่ได้ทำ เพราะกำลังทำอีกงานนึงอยู่ หัวหน้าก็ไม่เข้าใจ หาว่าเราไม่ทำ นายใหญ่ต้องการข้อมูลแล้ว (แต่หัวหน้าก็ไม่บอกเราก่อนว่านายใหญ่จะต้องการข้อมูลเมื่อไหร่ มีงานด่วนมาพร้อมกันมากกว่า 1 งาน แต่เราแยกร่างไม่ได้ ก็ต้องทำทีละงาน มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้เหรอ?)
เราอยากร้องเรียนหัวหน้าให้เลิกทำนิสัยแบบนี้ จะบ้างานก็บ้าไปคนเดียว อย่ามารบกวนเวลาพักผ่อนของลูกน้อง วันหยุดคือวันหยุด ไม่ใช่วัน WFH สัญญาจ้างรายเดือนก็จริง แต่ไม่ได้แปลว่าต้องทำงานทุกวันไม่หยุดหย่อน ระเบียบองค์กรเขากำหนดวันหยุดมาให้แล้ว วันทำงานก็ทำให้เต็มที่แล้ว แต่เราไม่รู้จะร้องเรียนยังไง เพราะเป็นมหาลัยรัฐ ราชการก็ไม่ใช่ เอกชนก็ไม่ใช่ จะร้องเรียนกับฝ่าย HR ก็ไม่ได้เรื่องได้ราว เพราะสุดท้าย HR ก็จะไม่ทำอะไรเลยนอกจากแค่เรียกทุกคนไปคุย เอาเรื่องร้องเรียนไปเปิดเผยกับหัวหน้าที่ถูกร้องเรียน แล้วในที่สุดก็เงียบไป จะให้ไปฟ้องหัวหน้าของหัวหน้าอีกที เขาก็ไม่ช่วยอะไรเหมือนกัน เพราะเหมือนเขามอบอำนาจในการคุมลูกน้องให้หัวหน้าเราไปแล้ว หัวหน้าว่ายังไง เขาก็ว่าตามนั้น ทุกวันนี้เราพยายามใจเย็นและนิ่งสุดๆ ทั้งที่เราอยากบอกหัวหน้าว่า เราเครียดจนไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว (แต่พูดไปก็ไม่รู้ว่าจะเหมือนขุดหลุมฝังตัวเองหรือเปล่า)