ไม่เก็บไว้เด็ดขาดค่ะ สงสารเด็ก
ไม่มีใครอยากเกิดมาร่างกายไม่สมบูรณ์หรอกนะคะ

รู้จักเด็กพิเศษคนหนึ่ง
เขาพอจะพูดจารู้เรื่องอยู่นะ แต่เขาเศร้ามาก
ตอนนี้อายุ 17 เลิกเรียนไปตั้งแต่ตอนอยู่ ม.2
ไปโรงเรียนแล้วเพื่อนแกล้ง ต่อให้ไม่แกล้งก็ล้อ ทำให้เขาไม่อยากไปโรงเรียน
สุดท้ายเลยอยู่บ้าน
พออยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ เพื่อนก็ไม่มี
จะหาฝึกทักษะอะไรเองก็ไม่ได้ ที่บ้านไม่ไว้ใจให้เปิดแก๊สเอง ไม่ไว้ใจให้ทำกับข้าวเอง แค่เจียวไข่เองยังทำไม่ได้
เหมือนมีชีวิตอยู่ไปวันๆ ไม่ได้ไปสัมผัสโลก สัมผัสสังคมอะไรเลย
บางครั้งนะ คนที่บ้านเขาเหนื่อยขึ้นมาก็พูดไม่ดีใส่เขา เหมือนเขาผิดที่เกิดมาเป็นแบบนี้
เขาก็เดินเท้ามาที่บ้านเรา ห่างกันเกือบกิโล
มาหายายทวดของเขา มาร้องไห้ให้ยายฟัง
ไม่รู้สิ เห็นแล้วสงสารค่ะ

(พี่สะใภ้เคยพาไปฉีดวัคซีนโควิด ต้องยืนประกบ คอยบอกหมอว่าเขาเป็นเด็กพิเศษ
พอกลับบ้านมา เขาบอกว่าเขาไม่อยากให้คนอื่นเรียกเขาว่าเด็กพิเศษ ไม่เรียกเขาแบบนี้อีกได้ไหม
เขาน้ำตาคลอเลยนะตอนพูด
พี่สะใภ้ต้องอธิบายนานเลยว่าที่ต้องบอกไม่ใช่จะตอกย้ำ แต่ต้องบอกเพราะหมอจะได้รู้และประเมินได้ว่าต้องระวังอะไรบ้าง)

ใครที่โลกสวยคิดว่าเด็กไม่สมบูรณ์คุณก็เลี้ยงได้ ไม่รังเกียจ
อยากให้คิดใหม่นะคะ  คิดถึงความรู้สึกของเด็กที่จะเกิดมาด้วยว่า
เขาอยากเป็นคนไม่สมบูรณ์ ไม่เหมือนคนอื่น ทำอะไรก็มีข้อจำกัด หรือเปล่า
ตอนคุณตายไป ใครจะดูแลเขา ในเมื่อเขาดูแลตัวเองไม่ได้