สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กหญิง ม.2 ตอนนี้เรารู้สึกสงสัยว่าครอบครัวของเราสมบูรณ์แบบจริงไหม ขอเล่าก่อนนะค่ะว่าเราจะเล่าแค่ที่เราเป็นปมใหญ่ๆ เข้าเรื่องคะ


(เรื่องที่หนึ่ง)
เมื่อช่วงวันที่27 เดือนพฤษภาคม ปีที่แล้ว ญาติที่เรารักเสียชีวิตคะตอนนั้นออกข่าวเลยจะว่าญาติเราตายโง่ไม่ได้ด้วยสิเพราแกเกิดอาการวูบในขณะดำน้ำ เข้าเรื่องกันต่อค่ะ ช่วงเวลานั้นเป็นสิ่งที่เราให้อภัยตัวเองไม่ได้เลยคะตอนนั้นเราโทรไปบอกพ่อแม่ป้าว่าญาติเสียแล้วนะ แต่ไม่มีใครให้กำลังใจหนูเลยคนที่บ้านก็ด้วย มีแต่พ่อของหนูคนเดียวหนูคิดว่าตัวเองจะมีหวังอยู่ แต่สุดท้ายหมดหวังทุกอย่างตอนนั้นหนูได้รู้เลยว่าสังคมโหดร้ายขนาดไหน ความใสซื่อในตอนเด็กของหนูได้หายไปแล้ว เพราะสิ่งนั้นมันทำให้หนูโชคร้ายมากเรื่องเกิดขึ้นในช่วงประมาณเที่ยงคืนซึ่งเป็นวันเผาศพของญาติของหนูแต่ในคืนนั้นพ่อทำสิ่งที่หนูเกลียดมาก(ขอเล่าง่ายๆก่อนนะคะวันแรกเรานอนบ้านญาติที่เสียของเราวันแรกเรานอนบนเตียงวันที่สองเรานอนข้างล่างกับพ่อเพราะรู้สึกว่าไว้วางใจพ่อมาก)แล้วสิ่งที่พ่อหนูทำคือลูบไล้ตามตัวหนูล่วงมือเข้าไปในเสื้อของหนูแล้วตอนนั้นมันช็อคจนขยับตัวไม่ได้เลยตอนนั้นหนูทรมานมากหายใจไม่สะดวกเลยรีบแกล้งเข้าไปห้องน้ำและรีบหยิบโทรศัพท์ตอนนั้นหนูรีบส่งข้อความหาแม่ของหนู(ขอเล่าไว้ก่อนเลยว่าพ่อแม่ของหนูหย่ากันแล้วพ่อหนูแต่งงานใหม่มีลูกใหม่หนึ่งคนส่วนแม่หนูมีแฟนใหม่แล้วแต่ไม่เล่า) พอต่อมาหนูสงบสติอารมณ์แล้วพึ่งมานึกได้ว่าที่ผ่านมาหนูโดนแบบนั้นตั้งแต่เด็กแล้วไม่รู้ตัวมาก่อนพอเสร็จแล้วตอนนั้นหนูก็รีบกับห้องนอนบนเตียงกับพี่พอถึงเช้าหนูถามพี่ว่า เคยโดนพ่อทำอะไรแบบนี้ไหม พี่บอกว่าไม่ แล้วคือตอนนั้นหนูก็ไม่ไปงานเผามันก็แอบเศร้าอยู่แต่เรื่องเมื่อคืนทำให้หนูแพนิคมากๆ แต่ตอนนั้นแม่หนูส่งข้อความอารมณ์แบบไม่ต่อช่วยอะไรเลย





(เรื่องที่สอง)
อันนี้เป็นเรื่องสั้นๆ หลังจากผ่านไปหลายเดือนพ่อหนูกลับมาอีกแล้วแล้วเป็นเวลาพอดีที่ป้าหนูมาเพราะก่อนป้าหนูมาหาจากต่างประเทศหนูเล่าเรื่องว่าหนูทำร้ายตัวเองแล้วหลังจากนั้นป้าหนูก็ชวนหนูไปพักเที่ยวเล่นแต่พ่อกับน้องต่างแม่หนูมาด้วยตอนนั้นพยายามไม่เข้าใกล้เลยพอมาช่วงกลางคืนป้าหนูก็ชอบเล่าเรื่องนินทาไปเรื่อยและซึ่งตอนนั้นก็เป็นวันที่ทำห้องนอนส่วนตัวให้หนูแต่ที่นี่คือมันจะมีอยู่เรื่องหนึ่งที่ป้าหนูเล่ากับญาติคนอื่นว่าแบบคือพ่อหนูไม่ยอมช่วยเรื่องห้องของหนูคือไม่ทำไม่ยกอะไรทั้งนั้น แต่คือป้าหนูก็พูดต่อหน้าหนูไม่แคร์ความรู้สึกของหนูว่า " ถ้าไม่ช่วยลูกแล้วพวกจะมีลูกทำไม " ตอนนั้นกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่หนูเลยออกไปข้างหนูนอกพร้อมกับหยิบหูฟังเพราะหนูแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินตอนนั้นหนูนั่งร้องไห้แล้วแม่หนูโทรมาตอนนั้นหนูพยายามทำตัวปกติที่พอเสร็จโทรหนูรีบวางสายไปแล้วรีบกลับห้องพักแต่หนูก็แอบร้องไห้อยู่ดี



(เรื่องที่สาม)
เป็นเรื่องที่เกิดไม่กี่วันก่อนตอนนั้นหนูทะเลาะกับแม่หนักมากเพราะคือหนูน้อยใจที่ว่าทำไมทุกคนไม่เคยแคร์ความรู้สึกหนูแบบเป็นผู้หญิงต้องอดทนเป็นลูกคนกลางต้องนู่นนี่ตอนนั้นหยิบเรื่องทะเลาะกันมามั่วซั่วเลยคะแล้วพอมาข้อความหนึ่งของแม่แม่น่าจะเล่าเหตุการณ์ตอนหนูขอแม่ไปหาหมอตอนนั้นแม่พิมพ์แบบว่าอย่าคิดว่าตัวเองป่วยตอนนั้นหนูโกรธแม่มากคือแม่ก็รู้ว่าหนูมำร้ายตัวเองแล้วแล้วเหมือนหยิบเรื่องญาติหนูมาด้วยทีแบบหนูจะเป็นแบบเหมือนญาติที่เป็นโรคซึม(ญาติจากเรื่องที่หนึ่ง) แล้วพอสงบลงหนูก็เลิกติดต่อกับแม่เลยไม่ตอบแชทเลยคะ