สวัสดีค่ะ วันนี้อยากจะมาสอบถาม ในหลายๆมุมมอง ของคนทำงานกับเด็กรุ่นใหม่ ว่าเรามีความคิดแบบนี้ มันผิดหรือเปล่า เนื่องจากตอนนี้เราอยู่ในช่วงทดลองงาน 4 เดือน งานหลักๆ ไม่ได้มีอะไรมาก ส่วนใหญ่ที่นี้จะ wfh จะไม่ค่อยมีใครเข้ามาจะมีแค่พี่เลี้ยงกับเราที่เข้าบ. เพราะช่วงทดลองงานจะต้องเข้าบริษัททุกวัน จ-ศ  มั่นใจว่าทำได้ดีในระดับนึง และสามารถเรียนรู้ได้ไว เพื่อนร่วมงานไม่ได้มีปัญหาอะไร แต่ที่ทำงานค่อนข้างไกล และตลอด 4 เดือนที่ผ่านมา เคยลาป่วยแค่ 1 ครั้ง เพราะ เป็นไข้แบบไม่ไหวจริงๆ แต่แค่ 1 วัน จะไม่สบายแค่ไหนก็ไปทำงาน เพื่อให้เขาเห็นถึงความตั้งใจ แต่หัวหน้าจะเป็นคนค่อนข้างขี้กลัว และคอยจับผิด แต่เราก็ทำงานในส่วนของเราได้ดีในระดับนึง เข้าเรื่อฃเลยค่ะ แต่แล้ววันนึงเรามีธุระสำคัญจริงๆที่ต้องไปต่างจังหวัด เราเลือกที่จะไม่ลา แต่เราขอ wfh 2 วันได้มั้ย ส่วนใหญ่งานที่เรารับผิดชอบเราจะทำล่วงหน้าไปไว้ และสามารถติดต่อได้ตลอด จะไม่ทำให้เสียงาน จะเอาโน๊ตบุ๊คไปทำงานด้วย ซึ่งธุระของเราก็คือ ป้าของเราไม่สบายต้องผ่าตัด ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ที่ก็ไม่อยากจะอธิบายให้มากมาย แต่เราก็ขออนุญาต wfh ได้มั้ย แต่หัวหน้ากลับตอบมาว่า จำเป็นที่เราต้องไปหรอ ไม่ใช่พ่อแม่เรา มันฟังไม่ขึ้น สุดท้าย เขาก็ไม่ได้อนุญาตให้เราไป ให้เราเข้าบริษัทตามเดิม เราก็โอเคนะคะ แต่ก็มีแอบรู้สึกเสียใจที่เราก็ตั้งใจทำงาน แต่เราก็ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ไปกว่านี้ ซึ่งจริงๆเราจะโมโหแล้วลาไปเลยก็ได้ แต่เราก็ไม่อยากทำ เราก็โอเคตามนั้น ซึ่งเราก็เข้าใจนะเขาก็คิดได้ว่ามันไม่เกี่ยว แต่เขาไม่ได้มารู้ชีวิตเราว่ามันเป็นยังไง มันสำคัญกับเรามั้ย เขามองแค่ว่าเราจะไม่ทำงาน แต่เราไม่ได้โกหกจริงๆนะคะ หลังจากเรื่องนี้จบไป เราก็ปรึกษาพี่ๆที่ทำงาน เขากลับมองว่า เราไม่ได้มีสิทธิ์จะไปลาตรงนั้น ไม่ใช่พ่อแม่เรา ถึงจะตายไปงานศพที่ไม่ใช่พ่อ ทุกบริษัทเขาก็ไม่ให้ ซึ่งหนูไม่เข้าใจในส่วนตรงนี้ (แต่เราไม่ได้จะลานะ เราขอwfh) แต่เขายกตัวอย่างให้ฟัง เราก็เลยบอกไปว่า เราไม่เข้าใจในส่วนตรงนี้เท่าไหร่ เพราะ มันก็เป็นเรื่องของความรู้สึกถึงจะไม่ใช่สายเลือดโดยตรงหรืออะไรก็ตามแต่ แต่เราก็อธิบายไปว่า เราไม่เข้าใจ แต่เราไม่ได้คิดจะเอาชนะหรือเถียงอะไร เราแค่บอกว่า เราไม่ค่อยเข้าใจในส่วนนี้เท่าไหร่ เรากลับมองว่าก็ยังมีบริษัทอีกหลายๆที่ ที่ให้ความสำคัญกับเรื่องพวกนี้ เขากลับตอบเรามาว่า งั้นทำไมเราไม่ไปทำที่นั่น ซึ่งเราก็เอ๊ะ แล้วดูไม่เข้าใจเลย กับพนักงานบางคนที่อยู่องค์กรนี้มานาน กลับมาพูดแบบนี้ ซึ่งถ้าโตแล้วน่าจะเข้าใจ กับคำที่เราสื่อออกไป ว่าเราก็ไม่ค่อยเข้าใจในส่วนตรงนี้หรอก แต่เราไม่ไดัคิดจะเอาชนะหรือนำมาถกเถียง เราสามารถทำงานที่นี้ได้ สุดท้ายเหมือนจะแลกเปลี่ยนความคิดกันกลับโดนกัดกลับซะงั้น เราเลยอยากรู้ว่า ตรงนี้เราผิดหรอคะ หรือ ความคิดเราดูแย่ขนาดนั้น ซึ่งตั้งแต่วันนั้นมารู้สึกอึดอัดใจมากๆ ในการทำงาน พอจะรู้ว่าคงไม่เหมาะกับเรา ไม่ได้เหนื่อยกับงาน แต่ รู้สึกเหนื่อยกับคน ทั้งๆที้รารับฟังความคิดเห็นคนอื่นนะ ไม่เคยมานั่งตัดสินว่าใครเป็นยังไง เพราะ พื้นฐานชีวืตทุกคนมันไม่เหมือนกัน เราไม่คิดว่าทุกคนจะต้องเป็นแบบเรา อยากสอบถามเพื่อนๆพี่ๆ ว่าเราผิดไหมที่คิดแบบนี้ แล้วเราควรจัดการกับความรู้สึกกับตัวเองอย่างไร ( ปล.เรื่องขอ wfh สุดท้ายเราก็ไม่ได้ไปนะคะ ให้คนที่บ้านไปแทน เราก็เข้าทำงานปกตื ส่งกำลังใจให้ทางวิดีโอคอลแทน ) ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ