เราเป็นพนักงานต้อนรับในโรงแรมเปิดใหม่ที่หนึ่งของอำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี  เราพยายามตั้งใจเรียนรู้งานทำงานทุกอย่าง และทุ่มเทมาก 
ขนาดเวลาพักเรายังพักแค่แปบๆ เพราะกลัวลูกค้าเข้ามารอ
ทั้งที่โรงแรมแห่งนี้ไม่มีสวัสดิการและอะไรเลยให้พนักงาน โอทีก็ไม่มี วันหยุดนักขัตก็ไม่มีค่าแรงตามกฏหมายกำหนด และการลางานจากความจำเป็น บางครั้งหนักถึงขั้นนอนโรงพยาบาล เกิดเป็นความผิดจนเป็นเหตุให้เจ้าของโรงแรมบอกกับว่าเรา เขาอึดอัดใจกับการทำงานของเรา และไม่สะดวกให้เราทำงานต่อ เป็นผลให้เราสิ้นสภาพการเป็นพนักงานทันที โดยไม่มีการจ่ายค่าชดเชยใดๆทั้งสิ้น และไม่มีกาีบอกกล่าวล่วงหน้า สัญญาจ้างใดๆก็ไม่มี
 
คำถามของเราคือเจ้าของโรงแรมจ้างเราไปเพื่ออะไร 
และคำตอบที่ว่าทำงานกับเราแล้วอึดอัดใจ คือการที่เราเรียกร้องวันหยุดตามสิทธิ หรือการที่เราต้องการสิทธิประกันสังคมและโอทีนั้นมันเป็นความอึดอัดใจของคุณใช่หรือไม่ หรือการที่เราเจ็บป่วยแทบตายแต่เราลากสังขารไปทำงานนั่นคือความอึดอัดใจของคุณต่อเราใช่ไหม

เราขอให้สักวันคุณเจอสถานการณ์ที่ให้ความรู้สึกเช่นเราในวันนี้ 
ขอบคุณที่สอนให้เรารู้ว่าการทำงานกับคนที่วุฒิภาวะต่ำมันเป็นแบบนี้นี่เอง ขอบคุณกับระบบการจัดการงานที่คุณไม่คำนึงถึงพนักงาน 
ขอบคุณการบริหารงานที่คุณไม่สนใจความเป็นตายคนอื่น
ขอบคุณการบริหารงานของคุณในวันนี้