บ้านผมอยู่แถวชานเมืองกรุงเทพฯ เช้าๆยังมีเสียงนกร้องปลุกให้ตื่น
อยู่มามากกว่ายี่สิบปี มีข้างบ้านสองหลัง
หลังขวามือเค้าอยู่กันสองคนป้าลุง ก็ไม่ได้คุยกันเท่าไร แต่ไม่มีปัญหาอะไร
หลังซ้ายมือ พ่อแม่ลูกสาว ผมอยู่ตั้งแต่ลูกสาวเพิ่งหัดเดิน คนพ่อเงียบๆไม่ค่อยคุย คนแม่โอเคพูดคุยสนิทกันดี
เชื่อไหมอยู่กันมาเป็นสิบปี เค้าไม่เคยทำเสียงดัง เปิดเพลงดังทีวีดัง หรืออะไรที่ไม่ดีเลย

ช่วงแรกที่บ้านจะสร้างกำแพง แต่แม่บ้านซ้ายบอกไม่ต้องทำหรอกเปลืองเงิน บ้านเค้าทำอยู่แล้ว ก็ใช้ของเค้าได้เลย
ก็คิดว่าดีเลย ไม่ต้องเสียตังค์ แต่น้ามาบอกว่า วันนี้เค้าโอเค ปีหน้าล่ะ แล้วถ้าลูกเค้าโตล่ะ ถ้าเค้าย้ายบ้านล่ะ
บ้านผมเลยจัดการสร้างกำแพงเอง และก็จริงๆ อยู่ข้างกันมาสิบห้าปี เค้าก็ย้ายบ้านไปจริงๆ คนมาใหม่ก็ไม่ไหว
เสียเรื่องเดียวสำหรับบ้านที่มาใหม่ คือเลี้ยงหมา เลี้ยงสองตัว แต่ร้องและเห่าเหมือนว่า มีอยู่สิบกว่าตัว
โชคดีอย่าง มันร้องตอนเช้าและสายๆ บ่ายๆนิดหน่อย พอเย็นค่ำเออ ไม่ค่อยร้องเห่าเท่าไร
มีเพื่อนบ้านดี ยิ้มและนอนหลับสนิททุกคืน เล่าสู่กันอ่านครับ