ป้าบุญทาที่ในแต่ล่ะวันไม่เคยอยู่ในบ้านตัวเอง แวะบ้านโน้น โผล่บ้านนี้ ด้วยบ้านเรือนตอนนั้นไม่ได้หนาแน่นมีอยู่ไม่กี่หลังคาเรือนแวะทักทายนั่งเม้ากับทุกบ้านยันเจ้าหน้าทึ่สาธารณสุข เพราะหมู่บ้านใกล้อนามัยประจำอำเภอสมัยนั้น 
        ลุงต้อยชายที่เพิ่งพ้นคุกออกมาไม่กี่วัน ด้วยคดียาเสพติด เอ่ยปากทักป้าบุญตา ป้าแกก็รับไหว้และคุยกันเสียงดังลั่นหัวเราะร่า แล้วลุงต้อยเนี่ยล่ะ ทำให้ป้าบุญตาเกือบเอาชีวิตไม่รอด จากการเสียชีวิตของลุงต้อยเพราะลุงต้อยถูกยิงตายต่อหน้าต่อตาป้าบุญตา  ตอนแรกนึกว่าคนยิงจะมาปิดปากป้าบุญตาแต่ไม่ใช่ กลายเป็นป้าบุญตาเจอ ผีลุงต้อยหลอก ทุกวัน คนอื่นไม่เห็นแต่ป้าบุญตาเห็นคนเดียว ใครก็คิดว่าหลอนภาพ แต่ไม่ใช่ แกบอกมา
ชี้หน้าด่าแกทุกวัน จนญาติพี่น้องที่อยู่นครปฐมเอาตัวไปรักษาตามความเชื่อ คือหมอพระ แกบอกญาติว่า ตกเย็น โพล้เพล้ แกนั่งในบ้าน มองไปนอกหน้าต่าง จะเห็นลุงต้อยเดินฝ่ากลางทุ่งนาตัวค่อยๆสูงขึ้น ตาถลน ตรงมาหาแกและชี้หน้าด่า จะบีบคอแก ญาติอีกคนเลยถามว่าด่าอะไร แกไปทำอะไรเขาด้วยหรือเปล่า แกไปเอาของอะไรเขามามั้ย เล่าให้หมดจะได้ช่วยได้ ป้าบุญทาเล่าว่า ตอนลุงต้อยถูกยิงตาย มือกำตะกรุดหุ้มทองดอกนึงเอาไว้ ตาลืมโพลงจ้องป้าบุญทา แกเอื้อมมือไปหยิบตะกรุดของลุงต้อยมาไว้กับตัวแล้วรีบวิ่งไปแจ้งหมอที่อนามัยว่ามีคนถูกยิง ตำรวจมาถามแกก็เล่าแค่ว่ามีคนลงมาจากรถเก๋งป้ายดำลงมายิง แต่ไม่บอกว่าทรัพย์สินมีอะไรบ้างนอกเหนือจากปืนที่เจอในตัวลุงต้อย
           ญาติป้าบุญทาตกใจ จะรีบเอาป้าบุญทาไปวัด ก็ช่วงใกล้โพล้เพล้นั้นเลย แล้วป้าบุญทาก็ร้องกรี๊ดเห็นลุงต้อยเดินผ่ากลางทุ่งนามาแต่ไกลตัวค่อยๆสูงขึ้นเดินตรงเข้ามาหาเหมือนเดิม ป้าบุญทาต้องเอาตะกรุดดอกนั้นที่เหน็บอยู่ชายพกผ้าถุง ขว้างออกไปนอกหน้าต่าง ทุกคนกึ่งลากกึ่งจูงป้าบุญทาขึ้นรถไปวัดเดี๋ยวนั้นสรุปคือป้าบุญทาต้องนอนอยู่ในโบสถ์สามวันสามคืน ญาติทำพืธีถวายสังฆทาน ขอขมาลุงต้อย สายสิญจ์พันรอบตัวป้าบุญทา หลังจากนั้นมาป้าบุญทาก็ไม่เคยเห็นลุงต้อยอีกเลย

---