สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นปัญหาของบ้านเราค่ะ
วันนี้แม่เล่าเรื่องๆนึงให้เราฟัง แม่บอกว่าบ้านที่เราอยู่จริงๆ แล้วไม่ใช่ของเราแต่แรก ยายซื้อมาจากญาติคนนึงซึ่งตอนนี้แกเสียแล้ว เหลือแต่รุ่นลูกๆของแก (ลุงข้างบ้าน --)
ยายเรามีลูก 3 คน คือ ป้า ลุง และแม่ของเรา ซึ่งป้าแต่งงานแล้วก็ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด เหลือลุงกับแม่ที่อยู่บ้านข้างๆกัน แต่วันนึงลุงก็ย้ายออกไปอยู่อีกหมู่บ้านนึงข้างๆกัน ทำให้ตอนนี้ที่บ้านเหลือแค่พ่อ แม่ เรา แล้วก็ยาย
ยายคิดว่าถ้าวันนึงแกเป็นไรไปแล้วเรากับแม่จะไม่มีที่อยู่ (กลัวว่าวันนึงฝั่งโน้นเขาจะไล่) แกเลยไปร้องศาลเรื่องที่ดิน พอเรียกบุคคลเกี่ยวข้องเข้าไปสอบถาม ฝั่งโน่นก็บอกว่า
อิลุง: "ยายผมให้อยู่ก็บุญขนาดไหนแล้ว ไม่ไล่ไปเนี่ยบุญหัวแล้วนะ" (ปล. เวลาลูกของน้องสาวคุณเลิกเรียนแล้วไม่มีคนไปรับ แม่เราก็ให้ติดรถมาด้วว)
ลุงเรา: "แต่ฉันซื้อจากยายแกแล้วไง 8,000 บ. พูดแบบนี้ได้ไง"
อิลุง: "ผมไม่รับทราบ เรื่องตอนนั้นผมไม่รู้"
ลุงเรา: "พูดแบบนี้ได้ไง ฯลฯ" (แม่บอกว่าซัดกันหนักมาก)
จนคุณทนายก็ช่วยไกล่เกลี่ยจนอิลุงยอมว่าปี 2571 พอใช้หนี้หมดแล้วจะโอนให้ แต่เราไม่มั่นใจในฝั่งโน้นเลยเพราะตอนนั้นถ้ายายเราไม่อยู่แล้วฝั่งเราจะโดนอะไรบ้าง
บ้านหลังนี้ยายเราสร้างเองและอยู่ที่นี้มา 38 ปี ตั้งแต่แม่เราเด็กๆ (น่าจะซักป.2) จนตอนนี้เราจะ 18 ปีแล้ว แล้วถ้าเราเรียนม. ไกลๆ แล้วพ่อกับแม่จะเป็นไงก็ไม่รู้ อาจเพราะแกจบสูงรึเปล่า (แถบบ้านเราสมัยนั้นคนส่วนใหญ่จบแค่ ป.6) เลยกดลุงกับแม่เราที่ไม่ได้จบสูงขนาดนั้น (แม่เลี้ยงเราดีมากๆ) ตอนเด็กๆเราก็โดนลูกอิลุงแกล้งบ่อยๆ T-Tตอนนั้นแค้นมากๆ ตอนนี้ก็เช่นกัน
แม่บอกว่าถึงเวลาที่เราต้องรู้เรื่องนี้แล้ว (เป็นครั้งแรกที่เรารู้เหตุผลที่ว่าทำไมแม่ถึงบอกให้เราตั้งใจเรียน ทำงานดีๆ เป็นข้าราชการ ซึ่งเราไม่อยากเป็นและรู้สึกดดันมากๆในตอนนั้น)
ทุกปีที่มีเทศกาลบ้านแกจะเปิดคอนเสิร์ตเชิญโน่นนี้นั่นมาตลอด เราก็คิดว่าบ้านแกรวยดีแหะ (อยากตะโกณว่า "คุณ! คือ!! นีกร้องเสี้ยงเพี้ยน!!!!!!!!!!) แต่แม่เราบอกว่าหนี้บ้านเขาเยอะกว่าเรามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรากังวลในส่วนนี้มากๆเพราะเราไม่ไว้ในฝ่ายโน่นมากๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ก็จริง แต่เราก็โตพอจะคิดได้แต่พูดไรไปก็คงไม่ฟัง กังวัลมากๆเลยค่ะ
ปล1. ยายเขาเป็นอาของยายเรา
ปล2. น้องสาวลุงแกเป็นคนดี ลูกแกก็เช่นกัน แต่ครอบครัวอิลุงจองเวรครอบครัวเรามาก -_-
ปล3. ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ
คุณลุงข้างบ้านกับบ้านยาย 38 ปี
วันนี้แม่เล่าเรื่องๆนึงให้เราฟัง แม่บอกว่าบ้านที่เราอยู่จริงๆ แล้วไม่ใช่ของเราแต่แรก ยายซื้อมาจากญาติคนนึงซึ่งตอนนี้แกเสียแล้ว เหลือแต่รุ่นลูกๆของแก (ลุงข้างบ้าน --)
ยายเรามีลูก 3 คน คือ ป้า ลุง และแม่ของเรา ซึ่งป้าแต่งงานแล้วก็ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด เหลือลุงกับแม่ที่อยู่บ้านข้างๆกัน แต่วันนึงลุงก็ย้ายออกไปอยู่อีกหมู่บ้านนึงข้างๆกัน ทำให้ตอนนี้ที่บ้านเหลือแค่พ่อ แม่ เรา แล้วก็ยาย
ยายคิดว่าถ้าวันนึงแกเป็นไรไปแล้วเรากับแม่จะไม่มีที่อยู่ (กลัวว่าวันนึงฝั่งโน้นเขาจะไล่) แกเลยไปร้องศาลเรื่องที่ดิน พอเรียกบุคคลเกี่ยวข้องเข้าไปสอบถาม ฝั่งโน่นก็บอกว่า
อิลุง: "ยายผมให้อยู่ก็บุญขนาดไหนแล้ว ไม่ไล่ไปเนี่ยบุญหัวแล้วนะ" (ปล. เวลาลูกของน้องสาวคุณเลิกเรียนแล้วไม่มีคนไปรับ แม่เราก็ให้ติดรถมาด้วว)
ลุงเรา: "แต่ฉันซื้อจากยายแกแล้วไง 8,000 บ. พูดแบบนี้ได้ไง"
อิลุง: "ผมไม่รับทราบ เรื่องตอนนั้นผมไม่รู้"
ลุงเรา: "พูดแบบนี้ได้ไง ฯลฯ" (แม่บอกว่าซัดกันหนักมาก)
จนคุณทนายก็ช่วยไกล่เกลี่ยจนอิลุงยอมว่าปี 2571 พอใช้หนี้หมดแล้วจะโอนให้ แต่เราไม่มั่นใจในฝั่งโน้นเลยเพราะตอนนั้นถ้ายายเราไม่อยู่แล้วฝั่งเราจะโดนอะไรบ้าง
บ้านหลังนี้ยายเราสร้างเองและอยู่ที่นี้มา 38 ปี ตั้งแต่แม่เราเด็กๆ (น่าจะซักป.2) จนตอนนี้เราจะ 18 ปีแล้ว แล้วถ้าเราเรียนม. ไกลๆ แล้วพ่อกับแม่จะเป็นไงก็ไม่รู้ อาจเพราะแกจบสูงรึเปล่า (แถบบ้านเราสมัยนั้นคนส่วนใหญ่จบแค่ ป.6) เลยกดลุงกับแม่เราที่ไม่ได้จบสูงขนาดนั้น (แม่เลี้ยงเราดีมากๆ) ตอนเด็กๆเราก็โดนลูกอิลุงแกล้งบ่อยๆ T-Tตอนนั้นแค้นมากๆ ตอนนี้ก็เช่นกัน
แม่บอกว่าถึงเวลาที่เราต้องรู้เรื่องนี้แล้ว (เป็นครั้งแรกที่เรารู้เหตุผลที่ว่าทำไมแม่ถึงบอกให้เราตั้งใจเรียน ทำงานดีๆ เป็นข้าราชการ ซึ่งเราไม่อยากเป็นและรู้สึกดดันมากๆในตอนนั้น)
ทุกปีที่มีเทศกาลบ้านแกจะเปิดคอนเสิร์ตเชิญโน่นนี้นั่นมาตลอด เราก็คิดว่าบ้านแกรวยดีแหะ (อยากตะโกณว่า "คุณ! คือ!! นีกร้องเสี้ยงเพี้ยน!!!!!!!!!!) แต่แม่เราบอกว่าหนี้บ้านเขาเยอะกว่าเรามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เรากังวลในส่วนนี้มากๆเพราะเราไม่ไว้ในฝ่ายโน่นมากๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ก็จริง แต่เราก็โตพอจะคิดได้แต่พูดไรไปก็คงไม่ฟัง กังวัลมากๆเลยค่ะ
ปล1. ยายเขาเป็นอาของยายเรา
ปล2. น้องสาวลุงแกเป็นคนดี ลูกแกก็เช่นกัน แต่ครอบครัวอิลุงจองเวรครอบครัวเรามาก -_-
ปล3. ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคะ