จขกท. มาเฝ้าแม่ที่รพ. ที่ icu มาได้เกือบเดือน ในแต่ละวัน จะมีคนไข้เสียชีวิต 1-3 คน ทุกวัน ย้ำ ทุกวันจริงๆค่ะ
มาแรกๆ จขกท. ตกใจมากๆ ที่ไล่ญาติออก พยาบาลรุม ปั๊มหัวใจคนไข้ สุดท้ายเขาก็เสีย ภาพญาติๆ กอดกันร้องไห้ ทรุดลงไปกองที่พื้น น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เสียงสะอื้น จนตัวโยน ร้องไห้ จนหน้าแดง หูแดง คอแดง บางวันแค่เดินออกมาจากลิฟท์ ญาติก็ ทรุดนั่งร้องไห้ที่พื้น รอแล้ว ทำจขกท. นอนไม่หลับเลยค่ะ ปกติก็นอนกลับยากมากอยู่แล้ว
ล่าสุด มีคุณป้าคนนึง พึ่งเสียไปค่ะ เขามาicu เวลาใกล้ๆ กับคุณแม่จขกท. แถมเรามีบ้าน ที่อยู่อำเภอเดียวกัน จขกท. กับลูกชาย ลูกสาวเขา เราคุยกัน แบ่งปันน้ำใจ ช่วยเรื่อง ซัพพอร์ตกันและกัน ท่ามกลาง การป่วยหนักของแม่เราทั้งคู่ จนสายๆวันนึง จขกท. กลับมาจากอาบน้ำโรงแรมที่พัก พี่เขาร้องไห้ สะอึกสะอื้น บอกแม่เสียแล้ว ญาติกำลังขับรถมารับศพกลับ สายตาที่เขาพูดเขาเล่า ว่าเมื่อวานแม่เขา มองหน้าเขา เหมือนพยายามจะพูดอะไร แต่ไม่ได้พูด เขาไม่ได้อยู่ ตอนแม่สิ้นใจ เขาเดินไปซื้อของ...
เรารู้สึกแขนขาอ่อนแรง นั่งเหม่อเป็นวันๆ มันหน่วง มันอึนมากๆ เคยลงไปซื้อของข้างๆ รพ. มีรถฉุกเฉิน วิ่งผ่าน มือที่กำหิ้วถุงอาหาร น้ำ ขนม ของกิน คือคายออก ทุกอย่าง หล่นลงพื้น ยืนนิ่งแบบ ไปไม่เป็นเลย
แล้วหลังๆมา รู้สึกตัวเองว่า ไม่ค่อยสดใส ร่าเริง เรารู้สึกตัวเอง หงุดหงิดง่าย ขี้โมโห จากเมื่อก่อน เราจุดเดือดสูงมากๆ ขึ้นลิฟท์มา โดนศอกคนข้างๆ กระแทกเข้าที่สีข้างเจ็บมากๆ หน้าเราก็ออกว่าโมโห ทั้งที่ปกติ จะไม่มีใครรู้ว่าเราโกรธ ไม่พอใจ เราจัดการ เก็บกิริยาท่าทางได้ดีมาตลอด
เราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ?
จะจัดการความรู้สึกตัวเองยังไง ถ้าต้องพบเห็นคนตายทุกวัน?
มาแรกๆ จขกท. ตกใจมากๆ ที่ไล่ญาติออก พยาบาลรุม ปั๊มหัวใจคนไข้ สุดท้ายเขาก็เสีย ภาพญาติๆ กอดกันร้องไห้ ทรุดลงไปกองที่พื้น น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เสียงสะอื้น จนตัวโยน ร้องไห้ จนหน้าแดง หูแดง คอแดง บางวันแค่เดินออกมาจากลิฟท์ ญาติก็ ทรุดนั่งร้องไห้ที่พื้น รอแล้ว ทำจขกท. นอนไม่หลับเลยค่ะ ปกติก็นอนกลับยากมากอยู่แล้ว
ล่าสุด มีคุณป้าคนนึง พึ่งเสียไปค่ะ เขามาicu เวลาใกล้ๆ กับคุณแม่จขกท. แถมเรามีบ้าน ที่อยู่อำเภอเดียวกัน จขกท. กับลูกชาย ลูกสาวเขา เราคุยกัน แบ่งปันน้ำใจ ช่วยเรื่อง ซัพพอร์ตกันและกัน ท่ามกลาง การป่วยหนักของแม่เราทั้งคู่ จนสายๆวันนึง จขกท. กลับมาจากอาบน้ำโรงแรมที่พัก พี่เขาร้องไห้ สะอึกสะอื้น บอกแม่เสียแล้ว ญาติกำลังขับรถมารับศพกลับ สายตาที่เขาพูดเขาเล่า ว่าเมื่อวานแม่เขา มองหน้าเขา เหมือนพยายามจะพูดอะไร แต่ไม่ได้พูด เขาไม่ได้อยู่ ตอนแม่สิ้นใจ เขาเดินไปซื้อของ...
เรารู้สึกแขนขาอ่อนแรง นั่งเหม่อเป็นวันๆ มันหน่วง มันอึนมากๆ เคยลงไปซื้อของข้างๆ รพ. มีรถฉุกเฉิน วิ่งผ่าน มือที่กำหิ้วถุงอาหาร น้ำ ขนม ของกิน คือคายออก ทุกอย่าง หล่นลงพื้น ยืนนิ่งแบบ ไปไม่เป็นเลย
แล้วหลังๆมา รู้สึกตัวเองว่า ไม่ค่อยสดใส ร่าเริง เรารู้สึกตัวเอง หงุดหงิดง่าย ขี้โมโห จากเมื่อก่อน เราจุดเดือดสูงมากๆ ขึ้นลิฟท์มา โดนศอกคนข้างๆ กระแทกเข้าที่สีข้างเจ็บมากๆ หน้าเราก็ออกว่าโมโห ทั้งที่ปกติ จะไม่มีใครรู้ว่าเราโกรธ ไม่พอใจ เราจัดการ เก็บกิริยาท่าทางได้ดีมาตลอด
เราจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ?