เริ่มเป็นเมื่อตอนม 3 รู้สึกว่าตัวเองเริ่มหลุดโฟกัสกับการเรียน ต้องใช้สมาธิมากในการจดจ่อ สมองเริ่มเฉื่อย คิดช้าลง พอเริ่มขึ้นม4-5เกรดการเรียนก็แย่ลงเรื่อยๆ จนล่าสุดถึงขั้นต้องติด ร จากนักเรียนที่ตั้งใจเรียนเกรดคะแนนนดีมาตลอด เริ่มหมดไฟหมดแพชชั่นในการทำงาน ไม่อยากทำอะไร ข้าวก็กินน้อยมาก ถ้าไม่หิวสุดๆก็ตะไม่กิน เป็นคนที่sensitive กับคำพูดมากๆ นิดหน่อยก็เก็บมาคิดและะเศร้าเอง ยอมรับการถูกตำหนิไม่ค่อยได้เมื่อถูกตำหนิจะเอาคำนั้นมาด่าตัวเองซ้ำๆเรื่อยจนรู้สึกแย่มากๆ จนไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง ชอบนำข้อผิดพลาดนิดหน่อยมาตำหนิตัวเอง รู้สึกตัวเองไร้ค่า ไม่รู้จะเกิดมาทำไม เป็นภาระพ่อแม่ รู้สึกว่าเราไม่เก่งอะไรเลย ทำได้ก็ไม่ได้ดั่งใจตัวเองหรือคนอื่น เป็นคนไม่ได้เรื่อง สั่งไรก็ทำไม่ได้พ่อแม่ชอบพูดกับเราคำนี้  ซึ่งมันก็อาจจะเป็นเรื่องจริง ทุกวันนี้เราก็พยายามเป็นคนที่ดีขึ้น แต่มันก็จะมีแวบนึงที่เราจะคิดลบกับตัวเองตลอดเวลาจนรู้สึกทำไปก็แค่นั้น ล่าสุดคือเล่นเกมเป็นเพื่อนน้องที่รู้จักเป็นเด็กอนุบาล เล่นแล้ววไม่ผ่านด่านซักที ทุกคนต้องรอเราเล่นจนผ่านเสียเวลาคนอื่นมาก เรื่องแค่นี้เราก็เก็บมาคิดว่าเราไม่ได้เรื่อง เป็นคนที่ไม่เก่งอะไรเลย เรียนก็ไม่เก่ง ถึงจั้นต้องติด ร ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกอึดอัดในใจ แต่ไม่รุ้ว่าตัวเองอึดอัดเรื่องอะไรในใจ แต่มันหน่วงๆอยุ่ฝนใจแต่นึกทีไรก็นึกไม่ออกซักทีว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่  และก็มีปัญหาในด้านการเชื่อใจคน เพราะเคยถูกหักหลังมาก่อนจนมีแฟนคนปัจจุบันก็ระแวงงตลอดเวลา แต่เขาไม่เคยมีอะไรให้มีเบาะแสสว่านอกใตนะคะ ก็เป็นคนดีเลย เรารผุ้ตัวว่าเราระแวงงเยอะเกินไปแต่ไม่รุ้ตะห้ามติตใจตัวเองยังไงไม่ให้คิดมาก