สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องของความรักของเราจะมาเล่าให้ฟัง เราอยากเล่า อยากระบายมาก  เราเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ที่ถ้าเวลาความรักแล้วเรารักมาก เราไม้เคยเผื่อใจเลย ความรักของเราเริ่มต้นจากแอพหาคู่สีแดงแอพนึง และเราก็เริ่มคุยกัน จนเราสองคนแลกเฟสกัน และลบแอพนั้นออกพร้อมกัน เราคุยกันมาเรื่อยๆ ทำความรู้จักกันมาเรื่อยๆ มีทะเลาะกันบ้าง ไม่เข้าใจกันบ้าง คุยกันได้ 3 เดือน เราก็เจอกัน เพราะบังเอิญว่า เขาผ่านมาทำงานแถวนี้ เลยแวะมาเจอเราที่ทำงาน ตอนแรกเราดีนะ เออว่าเขาพยายามมาเจอเราแหละ เราสองคนก็เจอกัน มันเป็นความทรงจำและความรู้สึกดีๆของเรา ทุกอย่างดูเหมือนจะไปได้ดีแหละ วันเกิดเค้าเราซื้อของขวัญให้เขา เป็นของขวัญชิ้นแรก ซึ่งเขาดีใจมากๆ เขาบอกเขาไม่ได้เคยของขวัญแบบนี้จากใคร ไม่เคยมีใครทำให้ เราก็ดีใจนะที่เขาชอบ คุยกันมาซักพัก เรามีปัญหากันเรื่องเวลา เพราะเขาเป็นคนชอบเก็บตัว ชอบอ่านหนังสือ  ทำดูหนัง ทำนั่นนี่ ซึ่งเราก็พยายามเข้าใจเขานะ มีอยู่วันนึงเราทะเลาะกันหนักมาก แล้วเขาก็บอกกับเราว่า เขาอยากอยู่เดียว เราพยายามตามง้อเพราะเราไม่อยากเสียเขาไป เรารักเขามากแหละ แต่สุดท้ายเราก็ปล่อยเขาไป จนอยู่ดีๆวันนึง เขาก็ทักกลับมาหาเราเรื่อยๆ ว่าป่วยนะ ไม่สบายนะ นั่นนี่ เราก็เป็นห่วงแหละ เพราะยังรักเขาอยู่ เราก็สั่งยาไปไว้ให้ เพราะเราเป็นห่วง เราไม่อยากให้เขาไม่สบาย เราเลยกลับมาคุยกันอีกรอบ เราก็ถามเขาว่าอยากมีเราไหม จะเอายังไง เพราะเราก็ต้องการความชัดเจน เรารอเค้ามาตลอด จนกระทั่งปีใหม่ เราคิดแล้วว่า เราต้องจบ เพราะเขาไม่ให้คำตอบเราซักที แต่สุดท้ายเราก็ให้โอกาส ไม่รู้ทำไม เพราะเราใจอ่อนแหละ เราให้เค้าเข้ามาในชีวิตอีกรอบ ตอนแรกมันดีนะ ดีมากๆ เราสองคนพยายามปรับเข้าหากัน เราเลยบอกเราอยากเจอเขาอีกรอบ แต่เขาก็บอกให้เรารอ เขาบอกว่ามีปัญหาที่บ้าน ไหนจะเรื่องเงินอีก แต่เราก็อยากเจอ ถ้ามีโอกาส เราตั้งใจว่าจะบินไปหาเขา (ในที่นี้ต้องบอกก่อนว่า เขาอยู่ กทม ส่วนเราอยู่ขอนแก่น) จนวันนึงเรามีโอกาสได้ไป กทม จริงๆไม่ได้ตั้งใจจะไปสอบหรอก ตั้งใจไปหาเขาแหละ เราเลยบอกเขาว่าเราจะไป กทม เราสองคนดีใจมาก ที่จะได้เจอกัน และพอถึงวันนั้น ในที่สุดเราสองคนก็ได้เจอกัน เขามารับเราที่สนามบินแล้วพาไปที่พัก เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน (มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง) แล้วเขาก็กลับบ้าน ตอนเช้า เราก็ไปสอบของเราปกติ สอบเสร็จเขาก็มารับแล้วพาเราไปหาของกิน แล้วพาไปส่งที่สนามบิน ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยคือมันดีมาก มันมีความสุขที่สุดสำหรับเรา เราไม่บ่นซักคำแม้ว่าอากาศจะร้อน แม้เขาจะพาเราเดินจนเท้าบวม เราก็ไม่บน เพราะเราคิดว่า เราอยากให้เป็นการเจอกันที่ดีและมีความสุขแหละ หลังจากวันนั้น ทุกอย่างก็ดูเหมือนว่าจะไปได้ดีนะ แต่ว่ามันก็ต้องสะดุด เมื่ออยู่ๆมีแชทของผู้หญิงทักมาหาเรา มาโวยวายใส่เรา ว่าแฟนเราไปโกหกเขา ไปหลอกเขา ซึ่งตอนแรกเราไม่เชื่อแหละ ว่าเขาทำ เพราะเราไว้ใจและเชื่อใจเขาสุดๆ เขาไม่เคยแบบว่าทำให้เราสงสัย เราก็ถามคนของเรานะว่า เออได้ไปคุยจริงไหมหรือว่ายังไง ตอนแรกเขาบอกไม่รู้จัก จนเราไปสืบหามาเอง เพราะเราเองก็เริ่มสงสัยแล้วว่าจะเป็นไปได้ไงว่ะ จนเราสืบและรู้ความจริงทุกอย่าง ตอนแรกแทบไม่อยากเชื่อ โฮ้โห ทั้งที่เราไว้ใจและเชื่อใจเขามากนะ ผู้หญิงคนนั้น เอาแชทให้เราดู เขาบอกคุยกันมาจะปี และในตอนนั้น เขาก็มีเราอยู่แล้ว แล้วสุดท้ายเราก็ถามไป จนเขายอมรับ ว่าคุยจริง เราเสียใจมาก วันนั้น เสียใจสุดๆ คือเราซื่อสัตย์มาตลอด จนเราจะเลิกกับเขาอยู่แล้ว แต่เขาก็พยายามง้อ ขอโอกาสเรา ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นครั้งแรก และที่เขาไม่กล้าบอก เพราะเขากลัวเราจะไปจากเขา ซึ่งมันเป็นคำพูดที่ดูเห็นแก่ตัวแหละ เราว่าคำว่านอกใจไม่มีคำว่าไม่ตั้งใจ แล้วเขาก็โทรมาขอโอกาสเรา ว่าจะไม่ทำอีกแล้ว พูดต่างๆสาระพัด จนเราใจอ่อนแหละ เออ อันนี้พอคิดแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองโง่อยู่เหมือนกัน แต่ก็ให้นะโอกาสอ่ะ เราให้ตลอดอยู่แล้ว เราเองก็รักและอยากมีเขาแหละ เราพยายามไม่นึกมัน จนทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมอีกรอบ แล้วอยู่ๆ ตอนแรกเรากะว่าจะไปหาเขาแหละ เดือนหน้าวันเกิดเราพอดี แล้วเราบอกเขาว่าเราจะไปหานะ เธอมาหาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ส่วนนึงเขาบอกว่าเขาเรียนต่อแล้ว เราก็เข้าใจว่าค่าใช้จ่ายเยอะ เราก็บอก โอเคไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปหาเอง เราพยายามจะคุยกับเขาว่า เออเราจะไป เราจะพักไหนดี แต่แบบคือเขาไม่สนใจ เราเลยน้อยใจ น้อยใจมากๆ จนเราทะเลาะกัน แล้วเลยบอกว่าเราเหนื่อย พอดีไหม แล้วแบบเราก็ทะเลาะกันรุนแรงแหละ แต่วันต่อมา เราก็เลยไปขอโทษเขาแหละ ซึ่งมันตรงกับช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมานี่เอง เราพยายามง้อเขาอยู่เป็นอาทิตย์ เพราะเรายังอยากมีเขาแหละ แต่แล้วที่พีคกว่านั้น คือเขาตัดสินใจเลิกกับเรา จบความสัมพันธ์กับเรา เขาอ้างว่าเขาเหนื่อย เขาเสียความรู้สึกที่เราไปพูดแบบนั้น ทั้งๆที่ผ่านมา เขาทั้งเย็นชา และพูดจาไม่ดีใส่เราไว้เยอะมาก แต่เราก็ไม่ได้เก็บมาคิดมากขนาดนั้น เราให้อภัยตลอด พยายามมองข้ามข้อเสียของขา เราคิดว่าเออ เราก็เลือกเขาแล้วแหละ เราเสียใจมากจนไม่รู้จะเสียใจยังไง คือเราวางแผนอนาคตไว้แล้วทุกอย่างคือมีเค้าหมด แล้วสุดท้ายเขาก็บอกเราว่า ยังไงก็ไปกันไม่รอดหรอก ไปกันไม่ได้ เพราะที่บ้านเขากีดกัน เขาบอกว่าเขามีคนที่รู้จักแนะให้อยู่แล้ว เราไม่เคยรู้เลน ซึ่งเราถึงกับพูดไม่ออก โอ้โห เราดิ่งหนักกว่าเดิมอีก ซึ่งเราไม่รู้ว่าทำไมหรอ เราทำผิดอะไรหรอ ทำไมพ่อกับแม่แฟนตัดสินว่าเราไม่ดี ไม่เหมาะกับลูกชายเขา ทั้งๆที่ยังไม่รู้จักเราเลยด้วยซ้ำ คือที่ผ่านมา ไม่ใช่เราดูแลแฟนไม่ดีนะ เราทั้งใส่ใจ มั่นคงเสมอต้นเสมอปลายตลอด เวลาที่เค้ามีปัญหาเราก็คอยอยู่ข้างๆเค้าตลอด เวลาเค้ามีปัญหาเรื่องเงิน เราก็ช่วยนะ ไม่ใช่ไม่ช่วย แต่เขาจะใช้คำว่า ยืม แต่เขาคืนแหละ เราพยายามดูแลเขามาตลอด ทั้งความรู้สึกและการกระทำ เขาป่วย เราก็สั่งยาไว้ให้ วันเกิดเราก็ซื้อของขวัญให้ ซื้อเค้กให้ ซื้อเสื้อผ้าให้ ต่อให้ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็สั่งอาหาร สั่งของกินที่เขาชอบไปไว้ให้ที่ทำงาน เพราะคิดว่าเออ เค้าเหนื่อย เค้าเครียด เราเป็นห่วง และเราหวังดี ไม่ว่าอะไร เราก็เตือนเขาตลอด ถ้ามันไม่ดี เราสนับสนุนแฟนตลอด ไม่ว่าอยากจะทำอะไร เราให้ทำ ไม่เคยห้าม เวลาเราจะทำอะไรเราจะนึกเค้ามาก่อนตลอด เราไปไม่ถูกเลยตอนนี้ เราเสียใจมาก มันเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก ทั้งที่เราทำเพื่อเขาขนาดนั้น ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย เราโทษตัวเองตลอด ว่าเราไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมเราถึงได้รับการตอบแทนแบบนี้ มันจบแบบที่เราไม่ได้ตั้งตัวและเราไม่ได้คิดเอาไว้เลย ทั้งที่เราดูแลเขาดีมาตลอด ทำไมเราต้องผิดหวังกับความรักด้วย หรือเราไม่สมควรได้รับความรักดีๆเลย ตอนนี้เราดิ่งมาก ดิ่งสุดๆ เราม่ไหวแล้ว เรารับไม่ไหว เราร้องไห้ตลอดเลย เราไม่รู้ต้องทำไงแล้วจริงๆ แต่ตอนนี้คือมันไม่ไหวแล้ว เราต้องยอมปล่อยเขาไปทั้งที่เรารักเขามาก เราเสียใจที่สุด เราเอาแต่โทษตัวเองตลอดเลยว่าเราไม่ดี หรือเราดีไม่พอ แต่เราก็พยายามทำหน้าที่แฟนดีที่สุดแล้วนะ เรารู้สึกเหมือนว่าที่ผ่านมามีอะไรจริงบ้างไหม หรือมีแค่คำโกหก ทำไมเขาทำกับเราได้ขนาดนี้ เขาปล่อยมือเราง่ายมากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เราสู้ อดทน และอยู่ข้างเขามาตลอด มันเลิกรักกันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมกล้าทรยศเรา ทั้งที่เราเลือกเขามาตลอด สุดท้ายนี้ เราก็หวังว่าจะมีใครซักคนที่มาเห็นและผ่านมาบ้าง