คือปีนี้ผมจะขึ้นม.4นะครับ มั่นใจว่าผมเป็นคนค่อนข้างคิดบวกตลอดครับ
ขอเล่านะครับ

ตั้งแต่ปิดเทอมมา ผมตั้งใจ
ว่า จะไม่พึ่งที่บ้านครับ เพราะที่บ้านก็ฐานะไม่ดี เลยจะค่อยๆเพิ่มรายด้วยตัวเอง
ผมก็เลยตั้งใจว่า จะค่อยๆปลูกผัก หาปูหาปลาแถวบ้าน ไปขาย ได้ทีละ10-20บาทก็ยังดีครับ ประมาณ1-3วันจะได้ไปขายทีครับ พอสะสมได้พอประมาณแล้วผมก็จะเอาไปลงทุนตามสิ่งที่ผมถนัดเพื่อจะได้มีงานทำตอนเปิดเทอมด้วยครับ คือผมตั้งใจมากๆเลยครับ ทั้งผักผมก็ดูแลเอาใจใส่มากๆ แล้วก็แทบไม่ได้เล่นเกมเลยครับ ขยันหาความรู้ อ่าหนังสือ นั่งสมาธิ ทุกวันครับ จนผมตั้งใจว่าจะเก็บให้ได้1000กำลังดีครับ แล้วผมก็เก็บได้ประมาณ700กว่าบาท แม่ผมเขาเลยขอยืม600ครับ บอกว่าจะจ่ายคืนวันละ100บาท อีก2วัน ผมรู้อยู่แล้วครับว่าเวลาจะคืนต้องมีปัญหาแน่นอนครับ แต่ผมก็เห็นใจครับเลยไว้ใจสักครั้งครับ
สรุปตอนนี้ผ่านมาสัปดาห์นึงก็ยังไม่ได้คืนเลยครับ 
ตอนแรกผมก็ค่อนข้างโกรธนะครับ แต่ผมรู้ว่าการโกรธมันไม่ดีครับ ผมควรจะให้อภัย แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงหายหงุดหงิดไม่ได้เลยครับ อยากจะได้เงินคืน ผมพยายามทำใจ หาแนวคิดหรือมุมมองที่ผมจะหายโกรธ แต่ผมก็อารมณ์ไม่ดีตลอดเลยครับ แบบหยุดไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้ไปว่าอะไรแม่ผมนะ ผมไม่ชอบทวงเงินคนครับ

คำถามก็คือ
ผมจะจัดการยังไงให้ตัวเองหายโกรธได้ครับทั้งที่ผมพยายามจะให้อภัยแล้วอ่ะครับ ผมรู้สึกผิดหวังอ่ะครับ น่าจะเพราะตั้งใจแล้วมันไม่ได้อะไรกลับมาเลยเพราะให้ยืมอ่ะครับ