2-3วันที่ผ่านมา ได้รับข่าวการสูญเสียชีวิตของพี่สาวคนนึงค่ะ ได้ฟังแล้วร้าวไปทั้งดวงใจ เสมือนเข็มเล่มใหญ่หล่นมาเสียบปักคาไว้ แม้วันนี้ก็ยังถอนไม่ขึ้น

เมื่อปี53 ได้รู้จักกับพี่สาวคนนี้ทางเว็ปธรรมแห่งหนึ่งด้วยข้อความพูดคุย ความสนิทเริ่มต้นขึ้นจากความชอบที่คล้ายกัน เธอออกจะดูห้าวในคำพูด แต่เธอคือผู้หญิงผมยาวธรรมดาๆคนนึง ผู้หญิงตัวเล็ก ผู้หญิงบ้านๆอาศัยในหัวเมืองใหญ่ต่างจังหวัด เธอมีน้ำใจมาก ห่วงใย เอาใจใส่ความรู้สึกคนอื่น เราสนิทกัน คุยกันทุกๆวัน สารพัดเรื่อง เธอมักส่งขนมมาให้อยู่เสมอ เธอรู้ว่าชอบสิ่งใดก็จัดหามาให้โดยไม่ได้เอ่ยขอ เธอคือเพื่อนสนิทที่ไม่เคยได้พบหน้า
เราไม่เคยมีเรื่องใดที่ผิดใจกันสักนิด

กระทั่ง3-4ปีที่ผ่านมา เป็นคราวที่ต้องห่าง มีหญิงคนหนึ่งผ่านเข้ามาในวงจรของเรา เธอคนนี้สร้างความพลัดพราก วาจาของเธอให้ร้าย สร้างเรื่อง ปรักปรำ
พี่สาวที่เคยเชื่อมั่นคล้อยตามเธอไป เราเลือกที่จะถอยออกมาเงียบๆ มองพี่สาวห่างๆ ถามถึงข่าวจากการผ่านเพื่อน พี่สาวเริ่มป่วย เรื้อรัง และทรุดลงเรื่อยๆ
เราฟังข่าวอยู่เงียบๆ  พี่สาวเริ่มห่างจากเพื่อนๆ ขาดการติดต่อ ป่วยลำพัง และสุดท้าย เธอก็จากไป โดยที่ไม่ทันร่ำลาใคร

เราได้พบพี่สาวอีกครั้งในความฝันก่อนได้รับข่าวร้ายของเธอ  เธอถามว่า ทำไมไม่พูดกัน ทำไมไม่บอก ที่รู้สึกทำไมไม่พูด จะได้รู้ว่า ใจเราตรงกัน

เราไม่เคยรู้สึกประทับใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน พี่สาวคือคนแรก เรามีชีวิตที่เป็นปกติ เดินเคียงข้างผู้ชาย แต่ที่สุด ผู้ชายแต่ละคนเราเลือกที่จะห่างจากพวกเขา เรารู้ตัวว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เราอยากมี อยากได้ แต่เราไม่กล้าที่จะทำตามใจตัวเอง เราบังคับตัวเองมาตลอดให้เป็นเหมือนคนนิยมทั่วไป
เหมือนก่อน จากเป็น เรารอฟังข่าวพี่สาว เราอยู่ได้ แต่ขณะนี้ ใจเรามันร้าว ไม่รู้จะแตกสลายวันไหน ไม่มีพี่สาวอีกแล้วให้รอฟังข่าว จากครั้งนี้คือจากตาย
เรารู้ความหมายในใจตัวเองมากขึ้น เราหวังใจกับตัวเองว่า เราจะดีขึ้นในทุกๆเช้าที่ตื่นขึ้น

"คิดถึงพี่ค่ะ"