คือ เราเป็นเกย์มีแฟนนเป็นผู้ชาย เมื่อไม่นานพ่อกับแม่ก็รู้ว่าเราเป็นโดยเรายังไม่เต็มใจที่จะบอก (เราตุ้งติ้งตั้งแต่เด็กๆเเล้ว) แล้ววพอรู้ว่าเราเป็นแม่ก็พูดว่า อะไรไม่ดีทำให้พ่อแม่เสียใจก็เลิกสะ ยังเด็กอยู่มันเปลี่ยนกันได้  ในใจเราคือเสียใจมากๆน้ำตาไหลออกมา เราก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินเข้าห้องไป  พอเราออกมากินข้าวแม่ก็พูดอีกว่า เกิดมาไม่ดีผิดเผ่าพันธุ์ผิดเพศ เราก็ได้แต่ทนนั่งกินข้าวให้หมดแล้วก็เดินไปร้องไห้ในห้อง พอวันต่อมา พ่อกับแม่เรียกเรามานั่งคุย พ่อถามว่าเราเป็นอะไรกับพี่คนนี้(แฟนเรา) เราก็เลยบอกไปตามตรง พ่อเราก็ถามเราว่าทำไมไม่ชอบผู้หญิงทำไมมาชอบพี่คนนี้(แฟนเรา) เราก็เงียบไม่ได้พูดอะไร แล้ววพ่อก็ถามเราอีกว่า เลิกกับพี่คนนี้(แฟนเรา)แล้วมาคบกับผู้หญิงได้ไหม (เรากับแฟนนรักกันมาก) ล่ะเราก็ร้องไห้ออกมาแล้ววก็ถามพ่อกับแม่ว่าที่เราเป็นแบบบนี้เราไม่ใช่ลูกพ่อกับแม่หรอ แม่เราก็พูดว่า ไม่มีใครอยากให้ลูกเป็นแบบบนี้หรอก มึ*ทำตัวมึ*เอง แม่บอกอีกว่าแม่กับพ่อโดนกดดันต่างๆมาตลอดแต่ไม่พูด มีคนมาว่า ทำไมสอนลูกให้เป็นเเบบนี้ แม่เราก็ร้องไห้ออกมา บอกจะให้เราไปเรียนนายร้อย เราคือพูดไม่ออกร้องไห้หนักมาก จนสักพักเราก็บอกว่า พ่อกับแม่ยังเห็นเราเป็นลูกอยู่ไหม ล่ะแม่ก็ด่าล่ะก้ทุบเราเขย่าเราตีเรา พ่อเราก็ตะคอกใส่ถามคำถามเดิมๆว่า เลิกกับพี่คนนี้(แฟนเรา)แล้ววกลับมาคบผู้หญิงได้ไหมพ่ออยากได้ลูกผู้ชายคืนมา เราก็ร้องไห้แล้วก็บอกว่าพ่อกับแม่ไม่อยากเห็นเรามีความสุขหรอ พ่อก็บอกว่า ความสุขคืออะไรคือการที่ได้คุยได้อยู่กับผู้ชายหรอ เราก็เงียบต่างคนต่างเงียบ เราพูดอะไรไม่ออกแล้วจิงๆ จนเราจะเดินเข้ามาในห้องพ่อก็ถามอีกว่า เลิกกับพี่คนนี้(แฟนเรา)ได้ไหม ค่อยๆบอกพี่เค้า ถ้าบอกไม่ได้เดี๋ยวพ่อจะบอกเอง ซึ่งเรากับแฟนนรักกันมาก เราก็เลยเดินเข้ามาร้องไห้ในห้อง เราควรทำยังงัยดี ปัจจุบันเราก็ว่ามันเปิดกว้างมากแล้วว ตอนนี้เราเสียใจมากไม่มีแรงทำอะไรเเล้ว ขอคำปรึกษาด้วยครับㅠㅠ