สวัสดีครับทุกคน

  ผมเป็นเกย์ครับ ผมไม่รู้ว่า ผมเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตั้งแต่จำความได้ ผมไม่เคยชอบผู้หญิงเลย ผมเคยมีครอบครัวที่อบอุ่นครับ ทุกคนรักกัน เมื่อผมมีปัญหาอะไร ผมมักจะปรึกษาพ่อกับแม่ตลอด ผมรู้สึกสบายใจเมื่อได้ปรึกษาพ่อกับแม่ วันนึง แม่เดินมาเล่าให้ผมฟังว่า แม่ฝันว่าพ่อตีผมตาย เพราะผมมีแฟนเป็นผู้ชาย ผมรู้สึกแย่นะครับ แต่ครั้งนั้นผมก็ไม่ได้ตอบอะไรไป เย็นวันนั้น ผมกลับบ้านกับน้าสาว น้าสาวบอกผมว่า แม่เค้าเคยถามอะไรเกี่ยวกับเกย์ไหม มีอะไรก็บอกแม่เขาไปตรงๆ "แม่เขาเครียด เขาเลี้ยงของเขามา เขารับไม่ได้" คำพูดนี้ เป็นคำพูดที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกเข็มนับแสนทิ่มแทง แม่ที่เคยเป็นที่ปรึกษาให้ผมมาตลอด กลับไม่เข้าใจผมเลย และแล้ววันนี้ก็มาถึง แม่ผมหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าของผมให้ผมดู แล้วถามว่า นี่รูปใคร(เป็นรูปแฟนเก่าผมครับ ผมเคยอกหักแล้วซึมอยู่เป็นเดือน )ผมจำได้นะครับ ตอนผมซึม แม่บอกว่า มีอะไรให้มาปรึกษาแม่ แต่แค่เรื่องพื้นฐานว่าผมเป็นเกย์ แม่ยังรับไม่ได้เลย แล้วผมจะไปบอกแม่ได้ยังไงว่าผมโดนผู้ชายทิ้ง ตอนนั้นผมตัดสินใจบอกแม่ไปเลย ว่าผมเป็นเกย์ แม่ดูเสียใจมาก พูดบ้างละว่าเลี้ยงลูกไม่ดี ตั้งแต่หัวซอยยันท้ายซอยไม่มีใครเป็น วงศ์ตระกูลเรามันก็ไม่มีใครเป็น มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้เลยหรอ ผมตอบเลยครับว่าไม่ ผมพยายามถามแม่นะครับ ว่าการที่ผมเป็นคนดี ช่วยเหลือผู้คน ตั้งใจเรียนได้เกรดดี กลับบ้านตรงเวลา บุหรี่ไม่สูบเหล้าไม่กิน แต่เป็นเกย์ มันดีกว่า ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ไปติดยาเสพติด มั่วผู้หญิง เที่ยวกลางคืนอะไรแบบนี้หรอ แต่แม่ก็ไม่รับฟัง ท่านเอาแต่ร้องไห้ แล้วบอกว่าท่านโง่มากเลยใช่ไหม ที่ลูกมีอะไรไม่บอก คือถ้าผมบอก ผมก็กลัวเป็นแบบนี้ล่ะครับ ผมถึงเลือกที่จะเก็บมันไว้คนเดียว และทำความดีต่อไป
  นี่แค่แม่นะครับ ผมเกรงว่าถ้าพ่อ น้า หรือตา ยายรู้ ผมจะเลวกว่านี้อีกกี่ร้อยเท่า เพราะผมทำให้ท่านเสียใจร้องไห้จนเป็นลม ผมไม่รู้จะใช้ชีวิตอย่างไรแล้วครับ