ไม่ว่าลีกไหนในโลกถ้าเขาจะพัฒนาลีกเขา(เมื่อเห็นว่าจุดที่ยืนอยู่มันด้อยพัฒนา) เขาจะใช้วิธีไฟรนก้น นักเตะท้องถิ่น คือปรับโควต้าให้สตาร์หรือนักเตะเกรดที่ดีกว่าในประเทศเข้าไปเยอะๆ เพื่อพัฒนาทีมให้มีคุณภาพสูง นักเตะท้องถิ่นที่มีศักยภาพต่ำก็จะต้องถูกเลิกจ้างไปหาทางเพิ่มประสิทธิภาพเพื่อให้ได้งานเอาเอง ยิ่งตำแหน่งงานน้อยลงยิ่งต้องดิ้นรนกันมากขึ้น ปรับปรุงตัวเอง เหมือนสมัยก่อนตอนมีกฏบอสแมน นักเตะอียูเคลื่อนย้ายได้เสรีไม่เป็นโควต้าต่างชาติแล้ว ชาติในยุโรปก็กลัวว่านักเตะท้องถิ่นตัวเองจะมีไม่พอไปติดทีมชาติ เพราะโดนต่างชาติแย่งงาน แต่แล้วเป็นอย่างไร บอลในยุโรปตั้งแต่ปี 2006 หนีอเมรริกาใต้ไปไกลมาก จากก่อนมีกฏบอสแมนชาติในอเมริกาใต้ยังดูดีกว่ายุโรป บราซิล อาเจน เป็นแชมป์โลกเข้าชิงบ่อย แต่หลังปี 2002 เงียบไปเลยหรือในบอลโลก 2018 ตั้งแต่รอบ 8 ทีม เหลือแต่ทีมยุโรปทั้ง8ทีม ในญี่ปุ่นช่วงแรกๆก็ขนดาราเข้าไปเยอะจนตอนนี้ลีกในประเทศอิ่มตัว ไม่เอาดาราดังมาเล่นแล้ว ให้นักเตะส่งออกไปยุโรปแทนเพราะพัฒนามาไกลแล้ว ซาอุก็กำลังเดินรอยตาม นักเตะเขาดูแกร่งขึ้นมามากในช่วง สองปีนี้ เมื่อเอาดาราระดับโลกเข้าไปเล่น
ถึงเวลาที่ไทยลีกต้องเพิ่มโควต้านักเตะต่างชาติให้ลงสนามได้ 6-7 คนแล้ว