สวัสดีคับ ผมตอนนี้อายุ 23 ปี ตอนที่ผมเข้ามหาวิทยาลัยใหม่ๆตอนเข้าปีหนึ่ง แม่ผมบอกผมก่อนจะเข้ามหาลัยว่า "คนอย่างผมไม่ต้องเรียนดีกว่าเรียนไป ก็ไม่จบหรอก มีแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้คนที่ส่งเฉยๆ(ซึ่งแม่ไม่ได้เป็นคนส่งผมเรียน)"ซึ่งตอนนี้ผมก็จบแล้วผมอยากรู้เพื่อนๆจะรู้สึกอย่างไร ถ้าเป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร
  สำหรับผมแล้วในช่วงเวลาที่ผมเรียนไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่าผมอยากเอาชนะคำสบประมาทพันธุ์นี้ไป ผมก็เลยพยายามเรียนให้จบ แต่สำหรับคนที่เป็นแม่คนในเวลาแบบนี้คนเป็นลูกต้องการกำลังใจหรือป่าวนะ หรือว่ามันมากเกินไป แต่ผมก็ยังโชคดีอยู่ที่มีน้ามีนายที่คอยช่วยซัพพอร์ตผมไม่อย่างงั้นผมก็คงไม่รอดแน่นอน5555 แต่มันก็ยังคงเป็นคำถามในใจน่ะครับ ทำไมผมสัมผัสการเป็นเเม่คนจากเขาไม่ได้เลย ในที่ผมอยู่ในสถานะเป็นลูกแก5555