ตั้งแต่เด็กๆ ครอบครัวเรา เราจะอยู่กับแม่กับพี่ชาย ส่วนพ่อไปทำงาน เรากับพี่ต้องทำงานบ้าน ทำอาหารกินเองตั้งแต่เด็กเพราะ แม่ไปทำงาน  เวลาแม่กับมาจากทำงานเรากับพี่มักจะโดนบ่นตลอดว่าไม่ทำงานบ้าน ไม่ทำนู้น ไม่ทำนี่ ทั้งๆที่เรากับพี่ทำกันเสร็จหมดแล้วแต่ไม่ถูกใจแม่ เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เราอายุ 23 แล้ว เรายอมรับว่าในช่วงอยู่ม.ต้น เราเถียงแม่ทุกครั้งว่าเราทำแล้วจนมันกลายเป็นทะเลาะกัน เรามักจะร้องกลับมาตลอดหลังจากทะเลาะกัน พ่อก็เลยบอกว่าเวลาแม่บ่นอะไรไม่ต้องเถียง เงียบไว้  เราก็เงียบมากตั้งแต่วันที่พ่อบอกจนถึงตอนนี้  บ้านเราเป็นบ้านที่ชอบทะเลาะกันมาตั้งแต่นานแล้วพอช่วงเราเรียนมหาวิทยาลัยเราต้องอยู่หอเราไม่เคยคิดที่อยากจะกลับบ้านเลยสักครั้ง เราเป็นน้องคนเล็กที่ต้องดูแลพี่ๆด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาหาร ล้างจานพับผ้า งานบ้าน เราทำให้พี่มากกว่าที่พี่ทำให้เราซะอีก เวลาพ่อแม่ทำกับข้าวเราก็ช่วยแต่พี่ๆกับรอกิน เรามักจะน้อยใจว่าทำไมเราถึงโดนบ่นโดนดุโดนด่าตลอดแต่กับพี่คนโตไม่เคยโดนเลย เวลาที่แม่กับพี่ทะเลาะกันเราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงโกรธเราด้วยทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเลย