เริ่มก่อนนะคะว่าเราเป็นคนที่รักแฟนมากแต่ไม่ค่อยแสดงออก พื้นเพเดิมเป็นคนปากแข็งไม่กล้าพูด ไม่กล้าแสดงความเห็นอะไรเพราะกลัวจะส่งผลไม่ดี ก็เลยทำให้เวลามีปัญหา ทะเลาะกัน เริ่มมีปากเสียงเราจะเป็นฝ่ายไม่กล้าพูด แรกๆตอนทะเลาะ เราเป็นฝ่ายที่ร้องไห้ออกมาแทนการพูดตลอด ไม่ได้จะบอกว่าตัวเองอ่อนไหวแตะต้องไม่ได้ แต่มันเป็นปกติของเราเพราะขี้แยแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ส่วนแฟนเราเป็นคนค่อนข้างใจร้อนค่ะ (มีtrust issue ด้วย กลัวว่าเราจะไปคุยกับคนอื่นตลอด) พูดอะไรไปถามอะไรไป เราต้องตอบให้ได้เดี๋ยวนั้น จนหลังๆเค้าเริ่มไม่พอใจ ก็เสียงดังใส่เรา มีสบถใส่เราบ้าง แม่jอย่างงั้นแม่jอย่างงี้ เชี่ยเอ๊ย ทำนองนี้ค่ะ. ยอมรับว่าเราผิดเต็มๆค่ะเพราะเออ-ออตลอดไม่พูดไม่เถียงอะไรกลับแม้แต่นิดเดียว จำนนต่อความผิดค่ะ ซึ่งเหตุผลที่ทะเลาะกันแต่ละครั้งสาเหตุก็จะเป็นเราเสมอ เราเข้าใจค่ะเพราะเราก็ผิดจริง

แต่เมื่อไม่กี่วันนี้เราสองคนนั่งคอลกันปกติค่ะ เขานั่งเล่นเกมเรานั่งทำงานของเรา พูดหยอกอะไรกันไปเรื่อย แต่อยู่ๆเขาก็มางอน มาบอกว่าเราทำเหมือนเขาไปกวนเรา เพราะตอนนั้นเรานั่งทำงานให้ลูกค้าค่ะแล้วก็บอกเขาแล้วว่านั่งทำงานอยู่นะ มีโฟกัสกับงานบ้างแต่ก็ไม่ได้ไม่สนใจนะคะว่าเขาชวนเราคุยอะไรบ้าง เราก็ถามแล้วถามอีกว่า เธออ เธอพูดอะไรนะเมื่อกี้เค้าไม่ยิน พูดใหม่ได้มั้ย แต่เขาก็ตัดสายเราไปดื้อๆเลย ด้วยความที่ตอนนั้นเรางงมากว่าจะตัดสายทำไม แต่เราก็เลือกที่จะไม่อะไรค่ะ นั่งทำงานต่อ(ตรงนี้เรารู้สึกว่าเราผิดจริงเพราะไม่ตามไปถามเหตุผลเขาว่าทำไมถึงวางสาย) จนเค้าโทรกลับมาหาเรา เราไม่ได้รับเพราะหาอะไรทาน แล้วเค้าก็หาว่าเราไปคุยกับชู้ ประมาณว่าแซวๆอ่ะนะคะ ทีนี้เราก็เลยแซวกลับเลยว่าไม่คุยกับชู้ต่อแล้วเหรอ จากนั้นก็ยาววว เลยค่ะ เราตอบข้อความค่อนข้างห้วน เพราะเราอารมณ์เสีย นั่งทำงานอยู่แล้วเจอแบบนี้ใครๆก็หงุดหงิด เขาบอกว่าเราเปลี่ยนไป เขามองเราไม่เหมือนเดิมแล้ว เขารู้สึกว่าเราเป็นคนที่คุยเล่นหยอกเล่นด้วยไม่ได้แล้ว ทั้งๆที่เราเคยบอกเขาไปแล้วด้วยซ้ำตั้งแต่แรกๆว่าเราไม่ชอบให้เขาพูดหาว่าเรามีชู้แบบนี้ เรารู้สึกว่าเขามากล่าวหากันทั้งๆที่เราไม่มีและไม่คิดจะทำแบบนั้นด้วยซ้ำ แต่พอทีนี้นานๆเข้าเราก็รู้สึกว่าเปลี่ยนเขาไม่ได้หรอกเลยหยอกเล่นกลับมั่ง เขาก็มาหาว่าเราเปลี่ยนไปซะงั้น เขาบอกว่าจะไม่ให้คิดว่าเรามีชู้ได้ไงก็ดูสิ่งที่เธอทำ ซึ่งสิ่งที่เราทำคือการที่เราหยอกเขาเล่นกลับเหมือนที่เขาทำกับเรา แล้วก็การที่เรานั่งทำอะไรของเราและบางทีไม่ได้ตอบคำถามของเขา เพราะเราไม่ได้ยิน

ทะเลาะกันรอบนี้คือเราปล่อยเลยค่ะ เขาอยากพูดอะไรก็ให้เขาพูดไป เราฟัง ถามอะไรเราตอบ แบบพยายามเรียบนิ่งที่สุดเพราะเรากลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ ออกมาอยู่ เราโดนสบถหยาบคายใส่แต่เขาไม่ได้ด่าเราตรงๆนะคะ แต่ก็ค่อนข้างรุนแรงตามที่บอกไปด้านบน ซึ่งตอนแรกๆเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอดไม่เปลี่ยน เราเจ็บนะคะแต่เราก็ทน คนมันโมโหอ่ะนะห้ามอะไรไม่ได้

เรารักเขานะคะ แต่รู้สึกว่าถ้าเวลาผ่านไปนานเข้าๆ ปัญหาอะไรทำนองนี้มันก็จะต้องกลับมาอีก ต้องมารองรับอารมณ์ที่หนักเรื่อยๆของเขาทั้งๆที่เราแค่อยากจะให้เราสองคนอยู่ด้วยกันดีๆ อยากให้อีกฝ่ายต่างเป็นความสบายใจของกันและกันไม่ต้องมานั่งทะเลาะนั่งคิดมากเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะคะอยากได้ความเห็นของทุกคน แลกเปลี่ยนกันได้ค่ะ มีอะไรที่เราต้องปรับตรงไหนบอกได้นะคะ เราอาจจะเป็นฝ่ายผิดจริงๆ