ผมได้ตื่นมาในอาการงวงเงียทำไมนะหรอเพราะนี่วันจันทร์ไงผมไม่ชอบวันนี้เลยยเมื่อคืนก็ล่อไปตี3กว่าถึงจะได้นอนไอ่เพื่อนเฮงซวยชวนเล่นเกมทั้งวัน
พี่สาว*ได้สิ่แต่ถ้าอีก5นาทีก็โดนเช็คสายนะนี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายในรอบเดือนที่มาสายได้เพราะฉนั้นนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่นายจะไปสายได้
ช*ค้าบๆๆ
ผมตอบออกไปด้วยความงวงเงียจากนั้นผมก็พลอยหลับไป
นาฬิกาปลุก*ตุ้ดๆ ตุ้ดๆ ตรุ้ดๆ
พระเอก* เอ้ยยย ไม่นะวันนี้สอบคาบแรงนิ่ไม่นะๆกี่โมงแล้ว
7.55น. ห๊ะ ไม่นะๆๆๆ
แต่ตัวเสร็จแล้ว
แม่*นี่มากินข้าวก่อนสิ่
พระเอก*ผมสายแล้วแม่ผมต้องไปแล้วบายๆครับแม่
แม่*เอ๋~~เด็กสมัยนี้ช่างไม่รู้จักจัดการเวลาเอาสะเลยย
ณ.หน้าโรงเรียน
ประธานนักเรียนชาย*นี่ๆสายไป10นาทีแล้วนะนายนะชื่อ*พระเอก*ใช่มั่ยรอบสุดท้ายของเดือนพอดีผ่านได้
พระเอก*ปล่อยฉันไปได้แล้วน่าาจะสายแล้ว
ณ.เวลา8.24นาที
*พรเอก*เห้ยยยย ทันเวลาพอดีโชคดีที่มาทันเวลาก่อนสอบ
Bคุง(เพื่อนสนิท)*เห้ยนายมาทันพอดีเลยนะมาสายแบบนี้ทุกวันจันทร์ไม่ได้นะเดี่ยวก็โดนลงโทษเอาหรอก
พระเอก*เพราะใครเล่าเจ้าบ้าที่ไม่ยอมให้ฉันไปนอนทั้งคืนเลยนายบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนนร่เลยสบายวันหลังฉันไม่เล่นด้วยแล้วว
เพื่อนสนิท*น่าเอาน่าฉันจะให้ของที่ดรอปจากบอสให้เลยของระดับบอสเลยนะ
พระเอก*โอเครดิว
Bคุง*ดิว
คำบรรยาย*ผมและเพื่อนได้แปะมือกันและไปนั้งที่ก่อนสอบ
Aจัง*นี่ๆ พวกนายทำไรกันหรอเมื่อคืนเห็นว่าทำให้ไม่ได้นอนเลย พวกนายคงจะ อร้ายๆ พวกนายเนี่ย ไปถึงขั้นนั้นกันแล้วหรอ
พระเอก*ม..ไม่..ไม่ใช่นะ พวกเราแค่เล่นเกมด้วยกันทั้งคืนนะอีกอย่างพวกฉันอยู่ห่างกันตั้งไกล และที่สำคัญฉันกับหมอนั้นเป็นผู้ชายนะ และเลิกคิดแบบนั้นสักทีเถอะมันน่าขนลุกจะตาย
ญ A*เอ๋~~ฉันนึกว่าพวกนายคบกันสะอีกนะเนี่..
อาจารย์*เห้ย พวกเธอสองคนน่ะจะจีบกันไปถึงไหน
พระเอก*ป่าวนะครับอาจารย์
อาจารย์*เลิกพูดมากแล้วเอาข้อสอบไป เด็กพวกนี้
พระเอก*ขอโทษค้าบบ
ญ A*ขอโทษค่ะะ
คำบรรยาย *ในใจของพระเอก*
ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างหลังที่ผมนั่งอยู่เธอชื่อ A ผมชอบเธอมานานแล้วแต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เธอทักเราก่อน
ดีใจจังที่มาสายวันนี้ฮ่าา~~
ณ.เวลา12.30น. เวลาพักกลางวัน
เพื่อนสนิท*นี่ไปกินข้าวกันเถอะ
ญ A*ฉ..ฉัน..ฉันขอไปด้วยสิ่
ในใจพระเอก* เอ๋~~~อะไรกันวันนี้มันอะไรกันน
จะโชคดีเกินไป
พระเอก*ได้สิ่*ผมตอบไปอย่างทันที*
ญ A*เย่~~ไปกะนเถอะ~~~
Bคุง*เห้ยย เธอเป็นใครเนี่ยยยยยยย
พระเอก*เอาน่าายังก็ห้องเดียวกันสนิทกันไว่เถอะน่า
ณ.โรงอาหาร*
Bคุง*นี่วันนี้กินไรอ่ะะ
พระเอก*เอ้ นั้นสิ่ นี่Aจัง อยากกินอะไรหรอ
Aจัง*เอ่อออ ฉันทำกับข้าวมาเองนะ
พรเอก*จริงหรอ นี่Aจังทำข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนด้วยหรอ ว้าวว ขอฉันดูได้มั่ย ฉันอยากได้บ้างจังเลย
Aจัง*ได้สิ่ เดี่ยวฉันให้ชิมด้วย อร่อยมากเลย วันทำข้าวกล่องมาเยอะเลย มากินด้วยกันก็ได้นะ
พระเอก*ไม่หรอก เดี่ยวฉันซื้อ ข้าวไปแชร์กัน ฉันเกร่งใจนะถ้ามันถูกปากฉันขึ้นมา Aจังจะไม่อิ่มเอานะ
Bคุง*กะอีแค่ข้าวกล่องนายอยากได้ขนาดนั้นเลย
รึไง เดี่ยวฉันทำใ้ห้ก็ได้น่า แต่ตอนนี้เลิกพูดมากแล้วหาของกินดีกว่า มัวแต่คุยกันอยู่นั้นแหล่ะทั้งๆที่ฉันก็อยู่ตรงนี้แท้ๆ ดันไม่สนใจกันเลยนะนาย
Aจัง*นี่ Bคุงหึง พระเอกคุงหรอเนี่ยยยย
พระเอก*ม..ไม่ใช่นะ นี่นายพูดอะไรออกไปนะ เดี่ยว Aจังก็เข้าใจผิดหรอก
Bคุง*ฮึ่ ไม่รู้ ไม่รู้
Aจัง*ทั้งคู่คบกันอยู่จริงๆ หรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า
พระเอก*ป่าวนะ นี่ B นายพูดอะหรบ้างสิ่
B*ฮึ่ ฉันหิวแล้วนะ ไปหาของกินกันดีกว่า
พระเอก*เอ๋ เดี่ยวสิ่
คำบรรยาย*เวลาได้ผ่านไปรวดเร็วเหลือเกินนี่ผ่านมาได้1เดือนแล้วนะที่พวกเรา3คนได้รู้จักกัน คนที่ผมชอบ กับเพื่อนสนิทของผมก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น มากกว่าผมคนสะอีก
ณ.เวลา 16.30 เวลาเลิกเรียน
คำบรรยาย*ผมที่ดันไปเห็นทั้งคู่คุยกันตอนพักกลางวันพอดีทั้งคู่คุยกะนว่าจะมาบนด้านฟ้าตอนเลิกเรียน ทำไมทั้งคู่ไม่บอกผมเรื่องนี้เลยนะ จะต้องแอบขึ้นไปดูหน่อยแล้ว เจ้าพวกนี้ มีความลับกับฉันผู้นี้อย่างนั้นหรอ
เสียงผู้หญิง*อ้า~ อื้ม~ นี่ถ้ามีคนขึ้นมาจะทำยังไง
พระเอก*เอ่ะ
เสียงผู้หญิง*เอ่ะเสียงอะไรนะ
เสี่ยงผู้ชาย*ไม่มีอะไรหรอก น่าแค่หูฟาดเอง
เสียงผู้ชาย*อื่ม~ เอาน่าเอาน่าา~ เดี่ยวก็เสร็จแล้ว
เสียงผู้หญิง* โถ่ นายนี่ละก็
พระเอกในใจ*ห๊ะ ทั้งสองคนหรอ เป็นไปไม่ได้ คนที่ผมชอบกับเพื่อนสนิทของผมเนี่ยนะ ไม่ใช่หรอกมั้ง
แต่พักหลังมานี้2คนนั้นสนิทกันมากขึ้นนะ
คำบรรยาย*ผมเริ่มมีคำถามเข้ามาในหัวมากมาย
ผมคิดอะไรไม่ออกเลย สมองมันช้าไปหมด ความรู้สึกที่น้อยใจ เสียใจ พวกเราอยู่ด้วยกันมาโดยตลอดแท้ๆ พวกเขาไม่แม้แต่จะบอกผมเรื่องของพวกเขาเลย ทั้งที่เราเป็นเพื่อนกันอยู่ ผมนี่มันโง่จริงๆ ผมมันไม่รู้อะไรเลย ผมได้แต่คิดไปเรื่อย หลายอย่างสารพัด ความน้อยใจ ความเสียใจ มันเข้ามาพร้อมกัน ผมแทบบ้า
จนกระทั่ง ทั้งคู่ในสภาพแบบนั้น ใช่แล้ว มันคือทั้งสองคนนั้นจริงๆ ได้เปิดประตูมาเจอผมที่กำลัง
ลังเล และสับสนกับสิ่งที่ได้ยิน
ทันใดนั้นผมแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ผมเห็นทั้งคู่
มันเป็น2คนนั้นจริงๆ ผมที่ได้รับรู้ความจริงด้วยตาตัวเองมันทำให้ผมรู้ว่า (ผมมันขี้แพ้)
ณ.เวลา7.30น.
พี่สาว*นี่ๆตื่นได้แล้ว จะสายแล้วนะ
พระเอก*พอสักที เลิกยุ้งกับผมสักทีเถอะ มันน่ารำคาญนะรู้มั่ย *ไม่นะ นี้ผมพูดอะไรออกไป มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ
พี่สาว*ห๊ะ อะไรของนายเนี่ย อยากตายรึไง ลองพูดอีกทีสิ่
พระเอก*เออ จะให้อีกกี่ทีว่ะ มันน่ารำคาญ
แม่*นี่ทั้งคู่เป็นอะไรกันนะ โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วนะ จะถะเลาะกันไปถึงไหน
ในใจพระเอก*ไม่นะ ผมไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นนะ ไม่นะผมขอโทษนะพี่ *พี่สาวผมได้ตะโกนออกมว่า*
*เออจะไม่มากวนนายอีกต่อไปแล้ว*พร้อมกับเสียงร้องไห้ที่กระเซ่า ผมเสียใจที่พูดออกไปแบบนั้น เพราะอะไรกันนะ ตัวเรา ทั้งที่ไม่ได้อยากพูดแบบนั้นเลยแท้ๆ
คำบรรยาย*ทุกคนคงเดาได้สิ่นะ หลังจากที่ผมเห็นทั้งคู่ในสภาพนั้น ผมก็วิ่งหนีแบบไอ่คนขี้แพ้ และไม่ได้ติดต่อกับทั้ง2คน อีกเลย
ณ.เวลา7.30น. นี่ผ่านมา4วันแล้วหรอ ที่ผมไม่ได้ไปโรงเรียน ผมเก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ติดต่อกับใคร สิ่งที่ผมต้องเจอก็มี แม่ และพี่สาวที่กลับมาจากโรงเรียนมา แน่นอนว่าเธอยังโกรธผมมอยู่
กริ่งบ้าน* กริ้ง กร้อง
แม่*ค่า มาแล้ว ค่า
แม่* นี่เพื่อนสนิทลูกมาหานะ นี่
คำบรรยาย*ผมได้เดินไปหน้าประตู และสบตากับ Bคุง ผมก็กลับกลัว แววตาของเขา มันทำร้ายผม ผม ผม ผมกลัวเขางั้นหรอ ทำไมกัน
พระเอก*ม..มีอะไรหรอ
Bคุง*เห็นนายไม่ไปโรงเรียนหลายวันนะเลยมาหา
พระเอก*อ่อ ช..ช่วงนี้ป่วยนิดหน่อยนะ
Bคุง*งั้นวันก็ไปเถอะ..เรามีเรื่องต้องคุยกัน
พระเอก*อ..เอ๋ ด..ได้สิ *ทำไมกันนี่ผมกลัวหรอ*
Bคุง*ฉันจะรอตรงนี้นะรีบไปสิ่เดี่ยวจะสายเอา
พระเอก*อื้ม *นี่มันอะไรกันผมกลัวหรอแล้วทำไม่ปฏิเสธละ* ไอ่ขี้คลาดเอ้ย ผมได้ด่าตัวเองในขณะแต่งตัวและขอให้มันไม่ใช่เรื่องที่ผทคิดไว่ แต่
ณ.โรงเรียน เวลา16.30 ที่ด้านฟ้า
คำบรรยาย* ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องที่ผมคิดไว่และผมไม่อยากให้มันเกิด
พระเอก*มะ..มีอะไรหรอ ทำไมเรียกฉะนมาที่นี้
Bคุง*นายยังไม่รู้สิ่นะว่าฉันกับAจัง คบกัน
คำบรรยาย*ผมที่ได้ยินความจริงนั้นจากปากเพื่อนสนิทของผม มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอกขึ้นมา มันเจ็บปวด ความรู้สึกที่โดนแย้งไป อีกแล้ว ตั้งแต่เกิดมา เรายังไม่เคยได้สมใจหวังเลย ที่โหล่มันทุกครั้ง ทั้งๆที่เจอแล้วสิ่งที่อยากได้ อยากครอบครอง แต่ดันเป็นคนที่ผมไม่คาดคิดว่าจะมาแย่งจากผมไป คนที่ผมชอบดันไปคบกับเพื่อนสนิทของผม ทำไมกัน ทำไม ชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
เอ้ยๆ แม้งเอ้ย
พระเอก*เอ๊ะ ง..งั้นหรอ ฉ..ฉัน พ..เพิ่ง เอ๊ะ จริงสิ่พวกนายไปคบกันตอนไหน งั้นหรอ
Bคุง*พวกบ้านใกล้กันนะ เธอมาบ้านฉันแทบทุกวันเลยล่ะ ในาะหว่างที่เล่นเกม กับนายก็ด้วยนะ เธอน่ารักและเอาใจใส่มากเลยล่ะ เข้ากับที่บ้านฉันได้อย่างดีเลย
พระเอก*งั้นหรอกหรอ ดีจังเลยนะ
Bคุง*ฉันรู้นะว่านายชอบ Aจัง
พระเอก*ป..ป่าวนะ
Bคุง*โกหก
Bคุง*นายเห็นใช่มั่ย นายเป็นคนเห็นทุกอย่างใช่มั่ย
พระเอก*ป..ป่าว ฉ..ฉัน..ฉันเพิ่งขึ้นมาพอดีเลยจริงๆนะ
Bคุง*โกหก นายเห็นทุกอย่างใช่มั่ย นาย..นายย ถ้าเรื่องนี้หลุดไปละก็นายเจ็บตัวแน่
พระเอก*ในใจ*อะไรนี้เรากลัวหรอทำไมนะ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทเรา
Bคุง*เห้ยยย ได้ยินที่ฉันพูดไหม เห่ยยย
พระเอก* ม..ไม่นะ ไม่ จริงๆนะ
Bคุง*โกหกใช่มั่ย โกหก นายเอาแต่โกหกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ นายมันโกหก
Bคุง*นายเพราะนายทำให้เธอ ไม่กล้า มีอะไรกับฉัน นาย นาย เป็นเพราะนาย นายทำให้เธอกลัว
คำบรรยาย*ในขณะที่ผมกำลังปฏิเสธกับสิ่งที่เขาพูด Bคุงก็เริ่มที่จะเข้ามาใกล้ผม ผมทำอะไรไม่ได้ ผมตัวแข็ง และ สั้นไปด้วยความกลัว จนกระทั่ง
#~ภาพตัด~#
ณ.เวลา 16.59น.
กรี๊ดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดด
ทำไมนายทำแบบนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
นาย นายยย นายฆ่า B คุง
พระเอก*เอ๋ะ อะไรนะ เอ๊ะ ทำไม เกิดอะไรขึ้น
*มองไปด้างล่างของตึก
พร้อมกับร่างของ Bคุง ในสภาพ บิดเบี้ยว คอหัก
แขนขาบิดไม่เป็นรูป และตาเบิกโพลง
**อวกแตก**
พระเอก*Bคุง ไม่นะะ ฉันเป็นคนทำหรอ Aจัง Aจังหรอ แอบดูอยู่งั้นหรอ
Aจัง* อย่านะไอ่ปีศาจ อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ
Aจัง*วิ่งหนีไป
พระเอก*วิ่งตามไป ด้วยความเร็วไปที่หน้าโรงเรียน(แต่ไม่ทัน) เอ่ะๆ เธอ หายไปไหน แล้ว นี่ฉันเพิ่งฆ่าคนไปหรอ ไม่นะ รีบหนี ต้องรีบหนี ยังไงก็ต้องหนีก่อน *โชคดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์ทุกคนทั้งโรงเรียนกลับเกือบหมดแล้วและไร้ผู้คนในบริเวณที่ผมอยู่แทบไม่มีคนเลย *ในขณะที่เดินผ่านห้องสภา*
ประธานชาย*เห้ย นี่ นายนะ มาสายเกินรอบของเดือนนี้แล้วนะ ไปไหนมา นี้ก็จะมืดแล้วทำไมยังไม่กลับล่ะ
พระเอก*ผ..ผะ..ผมกำลังจะกลับครับ.. ผมได้วิ่งออกตัวอย่างรวดเร็ว
ประธานชาย*เดี่ยวนายนะ ทำให้พี่สาวนายร้องไห้หรอ เธอมาปรึกษาฉันเรื่องนาย อย่าทำแบบนั้นกับคนที่รักนายสิ่ นายนะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ
พระเอก*ในใจ*โถ้เอ้ยไอ้บ้านี้ ดันมาเจอแกเวลานี้ส่ะได้
และโชคดีอีกครั้งที่ฝั่งที่ *Bคุง* ตกลงไปเป็นฝั้งหลังโรงเรียนที่ติดป่า และผมรอด จากเหตุการณ์นี้ โดยไร้สาเหตุ
วันต่อมา* ณเวลา 6.30 น.
*ประกาศข่าว* ตามหาคนหาย ชื่อ A จัง ณโรงเรียน... ได้มีผู้พบเจอครั้งสุดในเวลาประมาณ17.??น.
ในณะที่เธอวิ่งเข้าไปในป่าพร้อมพูดว่า
*ปีศาจ หมอนั้นมันปีศาจมันฆ่า Bคุง*
และได้หายไปอย่างไร้ ล่องลอย
ในขณะเดียวกันได้มีนักเรียนชาย โรงเรียน.... ได้เป็นศพ ข้างตึกหลังโรงเรียนที่ติดกับป่าคาดการณ์น่าจะมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวที่หายไป ได้ตกตึกลงมาด้วยสาเหตุอันใดไม่อาจทราบ หรืออาจจะมีอุบัติเหตุหรือการฆาตกรรม
พระเอก*หายไปงั้น หรอ เธอ หายไปในป่า ผม ผมต้องตามไปฆ่าเธอก่อนที่เธอจะ บอกว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผม ในป่าหลังโรงเรียน สินะ
ณ.ป่าหลังโรงเรียน
พระเอก* ที่นี้คนเยอะเกินไป ต้องหาวิธ..
ชายแปลกหน้า*เห้ย นาย นะ เป็นใคร
พระเอก* ตกใจ* เอ่ะ ผม ผมเอ่อ
ชายแปลกหน้า* นายคงเป็นเพื่อนกับเธอคนนั้นสิ่นะ
นี้กลับบ้านแล้วรอเถอะให้มันหน้าที่ของพวกมืออาชีพแบบเราเถอะ กลับบ้านแล้วนอนส่ะทำเหมือนว่าไม่มีอะไร เดี่ยวเราก็เจอ เธอแล้ว
พระเอก*ผม ผม ต้องการช่วยหาครับ *โดนตบหน้า*
ชายแปลกหน้า*ไปส่ะ ฉันไม่มีเวลาแล้วไอ่หนู
พระเอก*ครับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลาครับ
พระเอก* โธ่เอ้ย บ้าชิบ ทำยังไงดี ถ้ามีคยเจอเธอขึ้นมา เราซวยแน่ ทุกอย่างที่เราทำมันจะถูกเปิดเผย
ต้องยอมรับความจริงสิ่นะ โถ่เอ้ย จะทำไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็ดันมาขี้คลาดอยู่ได้ แค่ทำให้สำเร็จสักอย่างมันอยากจังวะ
คำบรรยาย* ในขณะที่ฆาตกรกำลังเดินกลับบ้านด้วยความเศร้าและหวาดกลัวได้มีควันไฟปริศนาลอกขึ้นมาในบริเวณที่คุ้นชิน
พระเอก*เอ่ะ นั้นมันไฟไหม้หรอ *รีบวิ่งไปตามควันไฟ นี่มันทางเดียวกับบ้านเราเลยนิ่ ไม่นะ
~
ณ.เวลา 07.47น.
ไฟได้ไหม้บ้านหลังนึ่ง และได้มีหญิ่งสาว *ไร้สติได้นั้งหัวเราะ* อยู่หน้าบ้านพร้อมกับในมือมีอุปกรณ์ในการวางเพลิง
พระเอก* Aจัง แก เป็นคนทำงั้นหรอ
Aจังในสภาพไร้สติ*ได้หันมามองทั้งรอยยิ้มแล้วพูดว่า *ฉันเอาทุกอย่างที่แกมีไปจากแกหมดแล้วครอบครัวแกและแกจะไม่ได้ล้างแค้นฉันแกจะต้องพบกับความรู้สึกของฉันที่เหมือนตายท้งเป็นฮ้า~~ฮ่า~~* และเธอได้นำปืนออกมา แล้วลั้นไกลเข้าหัวตัวเองพร้อมรอยยิ้มที่ มีความสุขอันเหลือล้น
ปล.ผมแต่สด
ไม่นะครอบครัวฉันไม่นะทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันวาดฝันทุกสิ่งทุกอย่างที่มีมันหายไปหมดแล้ว
พี่สาว*ได้สิ่แต่ถ้าอีก5นาทีก็โดนเช็คสายนะนี่ก็เป็นครั้งสุดท้ายในรอบเดือนที่มาสายได้เพราะฉนั้นนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่นายจะไปสายได้
ช*ค้าบๆๆ
ผมตอบออกไปด้วยความงวงเงียจากนั้นผมก็พลอยหลับไป
นาฬิกาปลุก*ตุ้ดๆ ตุ้ดๆ ตรุ้ดๆ
พระเอก* เอ้ยยย ไม่นะวันนี้สอบคาบแรงนิ่ไม่นะๆกี่โมงแล้ว
7.55น. ห๊ะ ไม่นะๆๆๆ
แต่ตัวเสร็จแล้ว
แม่*นี่มากินข้าวก่อนสิ่
พระเอก*ผมสายแล้วแม่ผมต้องไปแล้วบายๆครับแม่
แม่*เอ๋~~เด็กสมัยนี้ช่างไม่รู้จักจัดการเวลาเอาสะเลยย
ณ.หน้าโรงเรียน
ประธานนักเรียนชาย*นี่ๆสายไป10นาทีแล้วนะนายนะชื่อ*พระเอก*ใช่มั่ยรอบสุดท้ายของเดือนพอดีผ่านได้
พระเอก*ปล่อยฉันไปได้แล้วน่าาจะสายแล้ว
ณ.เวลา8.24นาที
*พรเอก*เห้ยยยย ทันเวลาพอดีโชคดีที่มาทันเวลาก่อนสอบ
Bคุง(เพื่อนสนิท)*เห้ยนายมาทันพอดีเลยนะมาสายแบบนี้ทุกวันจันทร์ไม่ได้นะเดี่ยวก็โดนลงโทษเอาหรอก
พระเอก*เพราะใครเล่าเจ้าบ้าที่ไม่ยอมให้ฉันไปนอนทั้งคืนเลยนายบ้านอยู่ใกล้โรงเรียนนร่เลยสบายวันหลังฉันไม่เล่นด้วยแล้วว
เพื่อนสนิท*น่าเอาน่าฉันจะให้ของที่ดรอปจากบอสให้เลยของระดับบอสเลยนะ
พระเอก*โอเครดิว
Bคุง*ดิว
คำบรรยาย*ผมและเพื่อนได้แปะมือกันและไปนั้งที่ก่อนสอบ
Aจัง*นี่ๆ พวกนายทำไรกันหรอเมื่อคืนเห็นว่าทำให้ไม่ได้นอนเลย พวกนายคงจะ อร้ายๆ พวกนายเนี่ย ไปถึงขั้นนั้นกันแล้วหรอ
พระเอก*ม..ไม่..ไม่ใช่นะ พวกเราแค่เล่นเกมด้วยกันทั้งคืนนะอีกอย่างพวกฉันอยู่ห่างกันตั้งไกล และที่สำคัญฉันกับหมอนั้นเป็นผู้ชายนะ และเลิกคิดแบบนั้นสักทีเถอะมันน่าขนลุกจะตาย
ญ A*เอ๋~~ฉันนึกว่าพวกนายคบกันสะอีกนะเนี่..
อาจารย์*เห้ย พวกเธอสองคนน่ะจะจีบกันไปถึงไหน
พระเอก*ป่าวนะครับอาจารย์
อาจารย์*เลิกพูดมากแล้วเอาข้อสอบไป เด็กพวกนี้
พระเอก*ขอโทษค้าบบ
ญ A*ขอโทษค่ะะ
คำบรรยาย *ในใจของพระเอก*
ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างหลังที่ผมนั่งอยู่เธอชื่อ A ผมชอบเธอมานานแล้วแต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เธอทักเราก่อน
ดีใจจังที่มาสายวันนี้ฮ่าา~~
ณ.เวลา12.30น. เวลาพักกลางวัน
เพื่อนสนิท*นี่ไปกินข้าวกันเถอะ
ญ A*ฉ..ฉัน..ฉันขอไปด้วยสิ่
ในใจพระเอก* เอ๋~~~อะไรกันวันนี้มันอะไรกันน
จะโชคดีเกินไป
พระเอก*ได้สิ่*ผมตอบไปอย่างทันที*
ญ A*เย่~~ไปกะนเถอะ~~~
Bคุง*เห้ยย เธอเป็นใครเนี่ยยยยยยย
พระเอก*เอาน่าายังก็ห้องเดียวกันสนิทกันไว่เถอะน่า
ณ.โรงอาหาร*
Bคุง*นี่วันนี้กินไรอ่ะะ
พระเอก*เอ้ นั้นสิ่ นี่Aจัง อยากกินอะไรหรอ
Aจัง*เอ่อออ ฉันทำกับข้าวมาเองนะ
พรเอก*จริงหรอ นี่Aจังทำข้าวกล่องมากินที่โรงเรียนด้วยหรอ ว้าวว ขอฉันดูได้มั่ย ฉันอยากได้บ้างจังเลย
Aจัง*ได้สิ่ เดี่ยวฉันให้ชิมด้วย อร่อยมากเลย วันทำข้าวกล่องมาเยอะเลย มากินด้วยกันก็ได้นะ
พระเอก*ไม่หรอก เดี่ยวฉันซื้อ ข้าวไปแชร์กัน ฉันเกร่งใจนะถ้ามันถูกปากฉันขึ้นมา Aจังจะไม่อิ่มเอานะ
Bคุง*กะอีแค่ข้าวกล่องนายอยากได้ขนาดนั้นเลย
รึไง เดี่ยวฉันทำใ้ห้ก็ได้น่า แต่ตอนนี้เลิกพูดมากแล้วหาของกินดีกว่า มัวแต่คุยกันอยู่นั้นแหล่ะทั้งๆที่ฉันก็อยู่ตรงนี้แท้ๆ ดันไม่สนใจกันเลยนะนาย
Aจัง*นี่ Bคุงหึง พระเอกคุงหรอเนี่ยยยย
พระเอก*ม..ไม่ใช่นะ นี่นายพูดอะไรออกไปนะ เดี่ยว Aจังก็เข้าใจผิดหรอก
Bคุง*ฮึ่ ไม่รู้ ไม่รู้
Aจัง*ทั้งคู่คบกันอยู่จริงๆ หรอ? ฮ่า ฮ่า ฮ่า
พระเอก*ป่าวนะ นี่ B นายพูดอะหรบ้างสิ่
B*ฮึ่ ฉันหิวแล้วนะ ไปหาของกินกันดีกว่า
พระเอก*เอ๋ เดี่ยวสิ่
คำบรรยาย*เวลาได้ผ่านไปรวดเร็วเหลือเกินนี่ผ่านมาได้1เดือนแล้วนะที่พวกเรา3คนได้รู้จักกัน คนที่ผมชอบ กับเพื่อนสนิทของผมก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น มากกว่าผมคนสะอีก
ณ.เวลา 16.30 เวลาเลิกเรียน
คำบรรยาย*ผมที่ดันไปเห็นทั้งคู่คุยกันตอนพักกลางวันพอดีทั้งคู่คุยกะนว่าจะมาบนด้านฟ้าตอนเลิกเรียน ทำไมทั้งคู่ไม่บอกผมเรื่องนี้เลยนะ จะต้องแอบขึ้นไปดูหน่อยแล้ว เจ้าพวกนี้ มีความลับกับฉันผู้นี้อย่างนั้นหรอ
เสียงผู้หญิง*อ้า~ อื้ม~ นี่ถ้ามีคนขึ้นมาจะทำยังไง
พระเอก*เอ่ะ
เสียงผู้หญิง*เอ่ะเสียงอะไรนะ
เสี่ยงผู้ชาย*ไม่มีอะไรหรอก น่าแค่หูฟาดเอง
เสียงผู้ชาย*อื่ม~ เอาน่าเอาน่าา~ เดี่ยวก็เสร็จแล้ว
เสียงผู้หญิง* โถ่ นายนี่ละก็
พระเอกในใจ*ห๊ะ ทั้งสองคนหรอ เป็นไปไม่ได้ คนที่ผมชอบกับเพื่อนสนิทของผมเนี่ยนะ ไม่ใช่หรอกมั้ง
แต่พักหลังมานี้2คนนั้นสนิทกันมากขึ้นนะ
คำบรรยาย*ผมเริ่มมีคำถามเข้ามาในหัวมากมาย
ผมคิดอะไรไม่ออกเลย สมองมันช้าไปหมด ความรู้สึกที่น้อยใจ เสียใจ พวกเราอยู่ด้วยกันมาโดยตลอดแท้ๆ พวกเขาไม่แม้แต่จะบอกผมเรื่องของพวกเขาเลย ทั้งที่เราเป็นเพื่อนกันอยู่ ผมนี่มันโง่จริงๆ ผมมันไม่รู้อะไรเลย ผมได้แต่คิดไปเรื่อย หลายอย่างสารพัด ความน้อยใจ ความเสียใจ มันเข้ามาพร้อมกัน ผมแทบบ้า
จนกระทั่ง ทั้งคู่ในสภาพแบบนั้น ใช่แล้ว มันคือทั้งสองคนนั้นจริงๆ ได้เปิดประตูมาเจอผมที่กำลัง
ลังเล และสับสนกับสิ่งที่ได้ยิน
ทันใดนั้นผมแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ ผมเห็นทั้งคู่
มันเป็น2คนนั้นจริงๆ ผมที่ได้รับรู้ความจริงด้วยตาตัวเองมันทำให้ผมรู้ว่า (ผมมันขี้แพ้)
ณ.เวลา7.30น.
พี่สาว*นี่ๆตื่นได้แล้ว จะสายแล้วนะ
พระเอก*พอสักที เลิกยุ้งกับผมสักทีเถอะ มันน่ารำคาญนะรู้มั่ย *ไม่นะ นี้ผมพูดอะไรออกไป มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ
พี่สาว*ห๊ะ อะไรของนายเนี่ย อยากตายรึไง ลองพูดอีกทีสิ่
พระเอก*เออ จะให้อีกกี่ทีว่ะ มันน่ารำคาญ
แม่*นี่ทั้งคู่เป็นอะไรกันนะ โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วนะ จะถะเลาะกันไปถึงไหน
ในใจพระเอก*ไม่นะ ผมไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นนะ ไม่นะผมขอโทษนะพี่ *พี่สาวผมได้ตะโกนออกมว่า*
*เออจะไม่มากวนนายอีกต่อไปแล้ว*พร้อมกับเสียงร้องไห้ที่กระเซ่า ผมเสียใจที่พูดออกไปแบบนั้น เพราะอะไรกันนะ ตัวเรา ทั้งที่ไม่ได้อยากพูดแบบนั้นเลยแท้ๆ
คำบรรยาย*ทุกคนคงเดาได้สิ่นะ หลังจากที่ผมเห็นทั้งคู่ในสภาพนั้น ผมก็วิ่งหนีแบบไอ่คนขี้แพ้ และไม่ได้ติดต่อกับทั้ง2คน อีกเลย
ณ.เวลา7.30น. นี่ผ่านมา4วันแล้วหรอ ที่ผมไม่ได้ไปโรงเรียน ผมเก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ติดต่อกับใคร สิ่งที่ผมต้องเจอก็มี แม่ และพี่สาวที่กลับมาจากโรงเรียนมา แน่นอนว่าเธอยังโกรธผมมอยู่
กริ่งบ้าน* กริ้ง กร้อง
แม่*ค่า มาแล้ว ค่า
แม่* นี่เพื่อนสนิทลูกมาหานะ นี่
คำบรรยาย*ผมได้เดินไปหน้าประตู และสบตากับ Bคุง ผมก็กลับกลัว แววตาของเขา มันทำร้ายผม ผม ผม ผมกลัวเขางั้นหรอ ทำไมกัน
พระเอก*ม..มีอะไรหรอ
Bคุง*เห็นนายไม่ไปโรงเรียนหลายวันนะเลยมาหา
พระเอก*อ่อ ช..ช่วงนี้ป่วยนิดหน่อยนะ
Bคุง*งั้นวันก็ไปเถอะ..เรามีเรื่องต้องคุยกัน
พระเอก*อ..เอ๋ ด..ได้สิ *ทำไมกันนี่ผมกลัวหรอ*
Bคุง*ฉันจะรอตรงนี้นะรีบไปสิ่เดี่ยวจะสายเอา
พระเอก*อื้ม *นี่มันอะไรกันผมกลัวหรอแล้วทำไม่ปฏิเสธละ* ไอ่ขี้คลาดเอ้ย ผมได้ด่าตัวเองในขณะแต่งตัวและขอให้มันไม่ใช่เรื่องที่ผทคิดไว่ แต่
ณ.โรงเรียน เวลา16.30 ที่ด้านฟ้า
คำบรรยาย* ใช่แล้ว มันเป็นเรื่องที่ผมคิดไว่และผมไม่อยากให้มันเกิด
พระเอก*มะ..มีอะไรหรอ ทำไมเรียกฉะนมาที่นี้
Bคุง*นายยังไม่รู้สิ่นะว่าฉันกับAจัง คบกัน
คำบรรยาย*ผมที่ได้ยินความจริงนั้นจากปากเพื่อนสนิทของผม มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอกขึ้นมา มันเจ็บปวด ความรู้สึกที่โดนแย้งไป อีกแล้ว ตั้งแต่เกิดมา เรายังไม่เคยได้สมใจหวังเลย ที่โหล่มันทุกครั้ง ทั้งๆที่เจอแล้วสิ่งที่อยากได้ อยากครอบครอง แต่ดันเป็นคนที่ผมไม่คาดคิดว่าจะมาแย่งจากผมไป คนที่ผมชอบดันไปคบกับเพื่อนสนิทของผม ทำไมกัน ทำไม ชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย
พระเอก*เอ๊ะ ง..งั้นหรอ ฉ..ฉัน พ..เพิ่ง เอ๊ะ จริงสิ่พวกนายไปคบกันตอนไหน งั้นหรอ
Bคุง*พวกบ้านใกล้กันนะ เธอมาบ้านฉันแทบทุกวันเลยล่ะ ในาะหว่างที่เล่นเกม กับนายก็ด้วยนะ เธอน่ารักและเอาใจใส่มากเลยล่ะ เข้ากับที่บ้านฉันได้อย่างดีเลย
พระเอก*งั้นหรอกหรอ ดีจังเลยนะ
Bคุง*ฉันรู้นะว่านายชอบ Aจัง
พระเอก*ป..ป่าวนะ
Bคุง*โกหก
Bคุง*นายเห็นใช่มั่ย นายเป็นคนเห็นทุกอย่างใช่มั่ย
พระเอก*ป..ป่าว ฉ..ฉัน..ฉันเพิ่งขึ้นมาพอดีเลยจริงๆนะ
Bคุง*โกหก นายเห็นทุกอย่างใช่มั่ย นาย..นายย ถ้าเรื่องนี้หลุดไปละก็นายเจ็บตัวแน่
พระเอก*ในใจ*อะไรนี้เรากลัวหรอทำไมนะ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนสนิทเรา
Bคุง*เห้ยยย ได้ยินที่ฉันพูดไหม เห่ยยย
พระเอก* ม..ไม่นะ ไม่ จริงๆนะ
Bคุง*โกหกใช่มั่ย โกหก นายเอาแต่โกหกตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ นายมันโกหก
Bคุง*นายเพราะนายทำให้เธอ ไม่กล้า มีอะไรกับฉัน นาย นาย เป็นเพราะนาย นายทำให้เธอกลัว
คำบรรยาย*ในขณะที่ผมกำลังปฏิเสธกับสิ่งที่เขาพูด Bคุงก็เริ่มที่จะเข้ามาใกล้ผม ผมทำอะไรไม่ได้ ผมตัวแข็ง และ สั้นไปด้วยความกลัว จนกระทั่ง
#~ภาพตัด~#
ณ.เวลา 16.59น.
กรี๊ดดดดดดกรี๊ดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดด
ทำไมนายทำแบบนี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
นาย นายยย นายฆ่า B คุง
พระเอก*เอ๋ะ อะไรนะ เอ๊ะ ทำไม เกิดอะไรขึ้น
*มองไปด้างล่างของตึก
พร้อมกับร่างของ Bคุง ในสภาพ บิดเบี้ยว คอหัก
แขนขาบิดไม่เป็นรูป และตาเบิกโพลง
**อวกแตก**
พระเอก*Bคุง ไม่นะะ ฉันเป็นคนทำหรอ Aจัง Aจังหรอ แอบดูอยู่งั้นหรอ
Aจัง* อย่านะไอ่ปีศาจ อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ
Aจัง*วิ่งหนีไป
พระเอก*วิ่งตามไป ด้วยความเร็วไปที่หน้าโรงเรียน(แต่ไม่ทัน) เอ่ะๆ เธอ หายไปไหน แล้ว นี่ฉันเพิ่งฆ่าคนไปหรอ ไม่นะ รีบหนี ต้องรีบหนี ยังไงก็ต้องหนีก่อน *โชคดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์ทุกคนทั้งโรงเรียนกลับเกือบหมดแล้วและไร้ผู้คนในบริเวณที่ผมอยู่แทบไม่มีคนเลย *ในขณะที่เดินผ่านห้องสภา*
ประธานชาย*เห้ย นี่ นายนะ มาสายเกินรอบของเดือนนี้แล้วนะ ไปไหนมา นี้ก็จะมืดแล้วทำไมยังไม่กลับล่ะ
พระเอก*ผ..ผะ..ผมกำลังจะกลับครับ.. ผมได้วิ่งออกตัวอย่างรวดเร็ว
ประธานชาย*เดี่ยวนายนะ ทำให้พี่สาวนายร้องไห้หรอ เธอมาปรึกษาฉันเรื่องนาย อย่าทำแบบนั้นกับคนที่รักนายสิ่ นายนะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ
พระเอก*ในใจ*โถ้เอ้ยไอ้บ้านี้ ดันมาเจอแกเวลานี้ส่ะได้
และโชคดีอีกครั้งที่ฝั่งที่ *Bคุง* ตกลงไปเป็นฝั้งหลังโรงเรียนที่ติดป่า และผมรอด จากเหตุการณ์นี้ โดยไร้สาเหตุ
วันต่อมา* ณเวลา 6.30 น.
*ประกาศข่าว* ตามหาคนหาย ชื่อ A จัง ณโรงเรียน... ได้มีผู้พบเจอครั้งสุดในเวลาประมาณ17.??น.
ในณะที่เธอวิ่งเข้าไปในป่าพร้อมพูดว่า
*ปีศาจ หมอนั้นมันปีศาจมันฆ่า Bคุง*
และได้หายไปอย่างไร้ ล่องลอย
ในขณะเดียวกันได้มีนักเรียนชาย โรงเรียน.... ได้เป็นศพ ข้างตึกหลังโรงเรียนที่ติดกับป่าคาดการณ์น่าจะมีความสัมพันธ์กับหญิงสาวที่หายไป ได้ตกตึกลงมาด้วยสาเหตุอันใดไม่อาจทราบ หรืออาจจะมีอุบัติเหตุหรือการฆาตกรรม
พระเอก*หายไปงั้น หรอ เธอ หายไปในป่า ผม ผมต้องตามไปฆ่าเธอก่อนที่เธอจะ บอกว่าทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะผม ในป่าหลังโรงเรียน สินะ
ณ.ป่าหลังโรงเรียน
พระเอก* ที่นี้คนเยอะเกินไป ต้องหาวิธ..
ชายแปลกหน้า*เห้ย นาย นะ เป็นใคร
พระเอก* ตกใจ* เอ่ะ ผม ผมเอ่อ
ชายแปลกหน้า* นายคงเป็นเพื่อนกับเธอคนนั้นสิ่นะ
นี้กลับบ้านแล้วรอเถอะให้มันหน้าที่ของพวกมืออาชีพแบบเราเถอะ กลับบ้านแล้วนอนส่ะทำเหมือนว่าไม่มีอะไร เดี่ยวเราก็เจอ เธอแล้ว
พระเอก*ผม ผม ต้องการช่วยหาครับ *โดนตบหน้า*
ชายแปลกหน้า*ไปส่ะ ฉันไม่มีเวลาแล้วไอ่หนู
พระเอก*ครับ ขอโทษที่ทำให้เสียเวลาครับ
พระเอก* โธ่เอ้ย บ้าชิบ ทำยังไงดี ถ้ามีคยเจอเธอขึ้นมา เราซวยแน่ ทุกอย่างที่เราทำมันจะถูกเปิดเผย
ต้องยอมรับความจริงสิ่นะ โถ่เอ้ย จะทำไรเป็นชิ้นเป็นอัน ก็ดันมาขี้คลาดอยู่ได้ แค่ทำให้สำเร็จสักอย่างมันอยากจังวะ
คำบรรยาย* ในขณะที่ฆาตกรกำลังเดินกลับบ้านด้วยความเศร้าและหวาดกลัวได้มีควันไฟปริศนาลอกขึ้นมาในบริเวณที่คุ้นชิน
พระเอก*เอ่ะ นั้นมันไฟไหม้หรอ *รีบวิ่งไปตามควันไฟ นี่มันทางเดียวกับบ้านเราเลยนิ่ ไม่นะ
~
ณ.เวลา 07.47น.
ไฟได้ไหม้บ้านหลังนึ่ง และได้มีหญิ่งสาว *ไร้สติได้นั้งหัวเราะ* อยู่หน้าบ้านพร้อมกับในมือมีอุปกรณ์ในการวางเพลิง
พระเอก* Aจัง แก เป็นคนทำงั้นหรอ
Aจังในสภาพไร้สติ*ได้หันมามองทั้งรอยยิ้มแล้วพูดว่า *ฉันเอาทุกอย่างที่แกมีไปจากแกหมดแล้วครอบครัวแกและแกจะไม่ได้ล้างแค้นฉันแกจะต้องพบกับความรู้สึกของฉันที่เหมือนตายท้งเป็นฮ้า~~ฮ่า~~* และเธอได้นำปืนออกมา แล้วลั้นไกลเข้าหัวตัวเองพร้อมรอยยิ้มที่ มีความสุขอันเหลือล้น
ปล.ผมแต่สด