ครอบครัวเราเริ่มเดิมที่ก็มีความสุขดี แต่ไม่รู้เมื่อไรถึงไม่มีความสุขแล้ว พ่อแม่คาดหวังในตัวพี่สาวกันเราสูงมาก มากจนพี่เราเครียด พวกเขาไม่ค่อยให้เรากับพี่ไปเที่ยวกับเพื่อน มันทำให้พี่เราเก็บกด และพอมาถึงจุดหนึ่งพี่เราก็ทนไม่ไว้ ทะเลาะกับแม่ไปหนักมาก จนตอนนี้พี่เราไม่คุยกับแม่เลย ส่วนพ่อก็แทบจะไม่ทัก พอเป็นแบบนั้นเราเลยโดนพี่ใช้ให้ไปคุยตลอด ไม่ว่าจะให้ไปขอออกไปเที่ยว หาเพื่อน หรือซื้อของที่จำเป็น บลาๆ เราก็ทำให้นะ แต่นานไป เราก็ไม่ไหวคือบางเรื่องที่บอกให้ำปขอคือเรื่องส่วนตัวที่ควรไปขอเองน่ะคะ เช่น ของไปนั่งเล่นบ้านแฟน ให้เราไปขอนะ แต่แฟนช่วนพี่เรา ไม่ใช่เราคะ เราไม่ใช้แฟนมัน พอบอกให้ไปขอเองก็ไม่เอา ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็ไม่เอา แถมยังมาโกรธเราอีกด้วย คือเราพยายามทำหลายอย่างมากถึงมันจะเล็กน้อยก็ตาม เพราะเรารักพี่เลยทำให้เสมอ แต่พอบอกไปว่าทำแบบนี้แบบนั้ร พี่เขาตอบเรามาว่า ถ้าไม่เห็นคือไม่ได้ทำ เรานี้แอบมานั่งน้ำตาตกเลยคะ และตอนนี้เรามาปรึกษากับแฟนพี่เรา แฟนพี่เราก็เหนื่อยกับพี่เรามากแต่เขาก็ยังอยู่ เขาเลยลองยกขอเสนอมาให้เราคะ คือ1. อยู่กับพี่ต่อ แต่เปลี่ยนจากคนกลางปกติมาเป็นแฟนกันเลย3คนคะ แต่ถ้าทำแบบนั้นเราก็ต้องทนทำบ้างอย่างแทนพี่เราคะ เช่นเรื่องอย่างว่าและค่อยเป็นตัวกลางเรื่องอารมณ์ของพี่เราคะ ส่วน2.คือเราตัดขาดกับพั่เราเลยคะ ให้พี่เขาคิดเองลงมือทำเอง แบบไม่มีเราช่วยแล้ว ไม่ได้อยู่ซัพพอร์ตแล้วคะ และพอแฟนพี่ยังขอเสนอนี้มา ใจเรา50ไปข้อ2แล้วคะ บอกตามตรงถึงจะรักมากแต่ก็ไม่สามารถทำแทนขนาดนั้นได้เลยคะ เพราะรู้ถ้าทนทำต่อไป เราเองที่จะแย่แทน คือไม่ใช้ว่าเราไมาพยายามนะคะ เราพยายามมาทุกวิธีแล้วมันไม่ดีขึ้นเลย ตอนนี้เลยถามตัวเองอยู่ค่ะ ว่าถ้าตัดขาดพี่เราจะเป็นยังไง ไหวไหม? เพราะเราจะเข้าไปช่วยไม่ได้แล้ว ได้แค่มอง คะ เราทำเพื่อพี่ได้แต่นี้มันมากเกินไปแล้ว เราท้อแล้วคะ ท้อมากๆ แต่ก็ห่วงมากว่าพี่จะไม่ไหว แต่ก็รู้ดี สักวันเรากับพี่อาจจะต้องแยกกันไปคนล่ะทาง

เลยมาขอคำแนะนำที่คะ ถ้าตัดขาดมันจะแย่ไหม หรือถ้าตัดขาดกันความทำตัวยังไงเมื่อยังต้องอยู่บ้านเดียวกันคะ ขอด่วนเลยคะ เครียดมาก