ตอนแรกที่ได้ดูซีรี่ส์เรื่อง "สาธุ" เราก็รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้วัดเป็นพุทธพาณิชย์ซะส่วนมาก ทำให้รู้สึกไม่ดีกับการบริจาคเงินเข้าวัด หรืออุดหนุนสินค้าของทางวัด แต่พอผ่านมาสักระยะลองคิดมุมกลับ คิดในแง่ดี พุทธพาณิชย์ก็ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจทำให้เกิดการจับจ่ายใช้สอยของคนรวยจนถึงรากหญ้า แม้ว่าพวกเขาจะทำเพื่อหวังบุญหรือหวังสิ่งต่างๆ แต่มันก็เป็นโอกาสให้เขาได้อยู่กับธรรมะ ใกล้ชิดธรรมะมากขึ้น บางคนอาจต่อยอดถึงขึ้นศึกษาพระไตรปิฏกและปฎิบัติธรรมพัฒนาจิต ถ้าคิดในแง่ดี พุทธพาณิชย์ก็เป็นตัวจุดฉนวนให้คนหันมาสนใจธรรมะง่ายขึ้น แม้จะต้องหลอกล่อด้วยคำว่า "บุญ" ก็ตาม

หญิงเคยสงสัยว่าทำไมการบริจาคทานทำบุญให้กับวัดถึงมีมาต่อเนื่องยาวนานถึง 2500 กว่าปี เพราะนั่นคือการเปิดโอกาสให้คนได้ทำความดี รู้จักการแบ่งปัน เสียสละ และเมตตากับคนที่เดือดร้อน หากไม่มีพุทธพาณิชย์ ศาสนาพุทธอาจไม่มีคนสนใจ ไม่เป็นที่พูดถึงหรือพูดคุยแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน แล้วคนที่ยากจนต้องการพึ่งพาวัด หรืออริยะบุคคลที่เขาตั้งใจบำเพ็ญเพียร เขาอาจจะขาดแคลนปัจจัย 4 ที่จะเอื้อให้เขาได้ฝึกฝนพัฒนาจิตก็เป็นได้ 

เพื่อนๆ ชาวพันทิปคิดว่าไงบ้างคะ หญิงรู้สึกว่าโลกมันมีสองด้าน อยู่ที่เราเลือกจะอยู่ด้านไหน คิดด้านไหน และทำด้านไหน เริ่มรู้สึกดีกับการทำบุญที่วัดค่ะ