ชีวิตเราตั้งแต่เรียนจบมา ไม่มีอะไรดีเลย
พ่อก็ป่วยเป็นโรคมะเร็ง (ระยะสุดท้าย) แม่ก็ต้องออกจากงานมาดูพ่อ เราพยายามทำงานมา2ที่แล้ว ก็เจอแต่ปัญหาทำให้ต้องออก พยายามหางานใหม่ๆก็ไม่มีคนอยากจะรับ เพราะว่าเราอ้วนบุคลิกไม่ได้ ตอนนี้เราว่างงานค่ะ ที่บ้านตอนนี้ตังจะเติมลมยางรถยังไม่มี มีแฟนค่ะแต่เราก็ไม่อยากพึ่งแฟนมาก ตอนนี้เรารับแรงกดดันจากแม่มากๆ และญาติๆที่บ้านค่ะ วันนี้เราทะเลาะกับแม่ คำพูดที่ไม่คิดว่าจะได้ยินจากแม่คือ "ลูกแบบนี้ไม่ต้องมีก็ได้" เป็นคำพูดที่แบบว่า เราคิดมาตลอดว่าบ้านคือเซฟโซนของเราที่สุดมาวันนี้ไม่ใช่แล้ว...พูดตามตรงเลยนะคะว่า เราไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วค่ะ เราไม่ไหวแล้ว ทุกคนคิดว่าเราควรทำยังไงกับชีวิตดีคะ ถ้าบอกให้สู้ไม่ต้องนะคะ เราสู้มาจนอยากพักแล้ว