คือผู้บริหารใหญ่ชอบทำตัวเป็นห่วงลูกน้องสุดๆ ชอบถามเรื่องส่วนตัวของทุกคน
ถามด้วยความเป็นห่วงก็มี แต่ถามด้วยความยุ่งเรื่องคนอื่นก็มี
พอเล่าแล้วเขาก็เอาไปเล่าให้หัวหน้าคนอื่นฟังเหมือนเป็นเรื่องเม้ามอย
ในขณะที่เราเล่าเพราะความเชื่อใจ
ซึ่งเราเพิ่งคบกับแฟนคนนึงได้ไม่กี่วัน
มีวันนึงผู้บริหารเขาเห็นเราคุยกับผู้ชายทางโทรศัพท์ (ไม่ใช่วันทำงานนะคะเป็นวันหยุดแต่เราเข้ามาเอาของในออฟฟิศ เราอยู่คนเดียว) แล้วเพื่อนผู้ชายก็โทรมาเราเลยนั่งดื่มน้ำคุยโทรศัพท์เปิดspeaker แล้วผู้บริหารเขาลงมาเห็นพอดี เราก็พยายามกดปิดspeakerแล้วนะแต่มือถือรวนเลยช้าหน่อยกว่าจะทัชติด เราก็คิดว่าเขาไม่ได้สนใจอะไร
ปรากฏ เขาก็ไปบอกแฟนเราว่าเราคุยกับผู้ชายคนอื่น ทั้งๆที่เราคุยกับเพื่อน ทำให้แฟนเราเข้าใจผิด และไม่พอใจ
ซึ่งเราไม่โอเคที่นอกจากเขาจะไม่เคารพความเป็นส่วนตัวของเราแล้ว เขาไม่ได้รู้อะไรเลยเรื่องที่เราคุยกับเพื่อนผู้ชายทำไม
ก่อนที่เราจะรู้ว่าเขาเป็นพวกละเมิดชีวิตส่วนตัวคนอื่นขนาดนี้ เราก็คุยเรื่องที่จำเป็นของแฟนเรากับเขานิดหน่อย แล้วเราก็บอกเขาว่า เรื่องนี้รู้กันแค่เรา 2 คนนะ
คือเรากับเขา เขาก็ ตกลงรับคำ สรุป!!! เขาเอาไปเล่าให้แฟนเราฟังหมดเลยว่าเราพูดอะไร แฟนเราไม่ได้ถามด้วยนะ เขาเปิดพูดเองหมดเลย
คือมันไม่ใช้เรื่องที่ห้ามเล่านะ แต่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเชื่อใจใครไม่ได้เลย แฟนเราสุดท้ายก็หักหลังเราเหมือนกัน (แต่เป็นเรื่องระหว่างเรา2คน)
ปัจจุบันก็เลิกกันแล้ว สาเหตุหนึ่งก็มาจากเรื่องนี้ด้วย
แต่เราแค่รับไม่ได้ ที่เราจะต้องทำงานให้กับคนแบบนี้ ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากทำงานให้
ใจเรามันพังมาตลอดไม่ว่าจะชีวิตส่วนตัวอื่นๆ ที่ผ่านมาเราคิดว่าที่ทำงานคือ safe zone ของเรา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
แต่ที่แย่คือ เราชอบที่ทำงานนี้ พอรู้สึกแบบนี้ก็มีมองหางานอื่นนะ แต่แบบใจมันไม่ได้อยากเปลี่ยนงานเท่าไหร่เพราะที่นี่คือ safe zone เราคุ้นชินกับมันมาก เงินก็ไม่ได้ดีนะพออยู่ได้ แต่ทำมาหลายปี เข้ามือมาก มีลูกค้าที่ต้องดูแลด้วย เลยไม่อยากออก แต่สภาพจิตใจที่มันพังไปแล้ว ไม่รู้จะฮีลยังไง เรารู้สึกเขาไม่มีความคิดเรื่องความเป็นส่วนตัวของผู้อื่นมันสำคัญมากขนาดไหน แล้วที่ผ่านมาที่เคยเล่าเรื่องส่วนตัว เขาก็เอาไปเล่ากัน เราเพิ่งมารู้ตอนปัจจุบันค่ะ
คนอื่นในที่ทำงานก็โดนหมด แต่ละคนก็โมโห แต่ทำอะไรไม่ได้ แต่ตัวเรานี่แหล่ะที่อ่อนแอ ยิ่งเป็นช่วงสงกรานต์วันหยุดยาวยิ่งได้อยู่กับตัวเองนาน วันแรกๆเราร้องไห้หนักมาก ทุกข์ทรมานจากหลายเรื่องสุดๆ แล้วพอมารู้ความจริงเรื่องนี้อีกทั้งๆที่เราเชื่อใจเขามากๆ กลายเป็นใจพังหนักเลย
ณ วันนี้มันก็ดีขึ้นแต่ใจมันก็ยังรับไม่ได้ค่ะ
ถ้าเป็นคุณคุณจะทำอย่างไรดีคะ ทน?
เราก็คงต้องทนค่ะ นึกถึงหน้าลูกค้าไว้
ขอปรึกษาค่ะ โดนผู้บริหารเอาเรื่องส่วนตัวเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง รู้สึกเหมือนโดนหักหลัง ไม่อยากทำงานที่นี่แล้ว
ถามด้วยความเป็นห่วงก็มี แต่ถามด้วยความยุ่งเรื่องคนอื่นก็มี
พอเล่าแล้วเขาก็เอาไปเล่าให้หัวหน้าคนอื่นฟังเหมือนเป็นเรื่องเม้ามอย
ในขณะที่เราเล่าเพราะความเชื่อใจ
ซึ่งเราเพิ่งคบกับแฟนคนนึงได้ไม่กี่วัน
มีวันนึงผู้บริหารเขาเห็นเราคุยกับผู้ชายทางโทรศัพท์ (ไม่ใช่วันทำงานนะคะเป็นวันหยุดแต่เราเข้ามาเอาของในออฟฟิศ เราอยู่คนเดียว) แล้วเพื่อนผู้ชายก็โทรมาเราเลยนั่งดื่มน้ำคุยโทรศัพท์เปิดspeaker แล้วผู้บริหารเขาลงมาเห็นพอดี เราก็พยายามกดปิดspeakerแล้วนะแต่มือถือรวนเลยช้าหน่อยกว่าจะทัชติด เราก็คิดว่าเขาไม่ได้สนใจอะไร
ปรากฏ เขาก็ไปบอกแฟนเราว่าเราคุยกับผู้ชายคนอื่น ทั้งๆที่เราคุยกับเพื่อน ทำให้แฟนเราเข้าใจผิด และไม่พอใจ
ซึ่งเราไม่โอเคที่นอกจากเขาจะไม่เคารพความเป็นส่วนตัวของเราแล้ว เขาไม่ได้รู้อะไรเลยเรื่องที่เราคุยกับเพื่อนผู้ชายทำไม
ก่อนที่เราจะรู้ว่าเขาเป็นพวกละเมิดชีวิตส่วนตัวคนอื่นขนาดนี้ เราก็คุยเรื่องที่จำเป็นของแฟนเรากับเขานิดหน่อย แล้วเราก็บอกเขาว่า เรื่องนี้รู้กันแค่เรา 2 คนนะ
คือเรากับเขา เขาก็ ตกลงรับคำ สรุป!!! เขาเอาไปเล่าให้แฟนเราฟังหมดเลยว่าเราพูดอะไร แฟนเราไม่ได้ถามด้วยนะ เขาเปิดพูดเองหมดเลย
คือมันไม่ใช้เรื่องที่ห้ามเล่านะ แต่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเชื่อใจใครไม่ได้เลย แฟนเราสุดท้ายก็หักหลังเราเหมือนกัน (แต่เป็นเรื่องระหว่างเรา2คน)
ปัจจุบันก็เลิกกันแล้ว สาเหตุหนึ่งก็มาจากเรื่องนี้ด้วย
แต่เราแค่รับไม่ได้ ที่เราจะต้องทำงานให้กับคนแบบนี้ ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากทำงานให้
ใจเรามันพังมาตลอดไม่ว่าจะชีวิตส่วนตัวอื่นๆ ที่ผ่านมาเราคิดว่าที่ทำงานคือ safe zone ของเรา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว
แต่ที่แย่คือ เราชอบที่ทำงานนี้ พอรู้สึกแบบนี้ก็มีมองหางานอื่นนะ แต่แบบใจมันไม่ได้อยากเปลี่ยนงานเท่าไหร่เพราะที่นี่คือ safe zone เราคุ้นชินกับมันมาก เงินก็ไม่ได้ดีนะพออยู่ได้ แต่ทำมาหลายปี เข้ามือมาก มีลูกค้าที่ต้องดูแลด้วย เลยไม่อยากออก แต่สภาพจิตใจที่มันพังไปแล้ว ไม่รู้จะฮีลยังไง เรารู้สึกเขาไม่มีความคิดเรื่องความเป็นส่วนตัวของผู้อื่นมันสำคัญมากขนาดไหน แล้วที่ผ่านมาที่เคยเล่าเรื่องส่วนตัว เขาก็เอาไปเล่ากัน เราเพิ่งมารู้ตอนปัจจุบันค่ะ
คนอื่นในที่ทำงานก็โดนหมด แต่ละคนก็โมโห แต่ทำอะไรไม่ได้ แต่ตัวเรานี่แหล่ะที่อ่อนแอ ยิ่งเป็นช่วงสงกรานต์วันหยุดยาวยิ่งได้อยู่กับตัวเองนาน วันแรกๆเราร้องไห้หนักมาก ทุกข์ทรมานจากหลายเรื่องสุดๆ แล้วพอมารู้ความจริงเรื่องนี้อีกทั้งๆที่เราเชื่อใจเขามากๆ กลายเป็นใจพังหนักเลย
ณ วันนี้มันก็ดีขึ้นแต่ใจมันก็ยังรับไม่ได้ค่ะ
ถ้าเป็นคุณคุณจะทำอย่างไรดีคะ ทน?
เราก็คงต้องทนค่ะ นึกถึงหน้าลูกค้าไว้