ผมเจอ ไป 2 งาน เพื่อนสนีทกันด้วย คนนึง ก็ไปไหนมาไหนกันตลอด ตอนเรียน เขาเสียจากโรคในวัย 20 เอง ไปงานศพเขาตอนเรียนหนังสือกันนี่แหล่ะ ใจหายมาก 

ต่อมา ผมเจออีกคนตอนทำงาน ผมไปเรียน AUA นะ ปรากฎว่า เขาก็บ้านอยู่หมู่บ้านเดียวกับผม เลยกลับจากเรียนด้วยกัน แล้ว เขาก็แนะนำให้ไปสม้ครงานที่ทำงานที่เขาทำ ผมก็ได้งาน กลายเป็ฯ เพื่อนเรียนภาษา เพื่อนบ้าน เพื่อนร่วมงาน

ต่อมาเขาก็ตายไป จากเส้นเลือดในสมองแตก วัย 30 กว่าๆ ผมตื่นเช้ามา ลูกน้องเขาโทรมาบอก ผม มึนไปหมดเลย อายุยังไม่มาก

เห็นลูกเมียเขา ต้องเสียแกนหลักไป ในครอบครัวด้วย ก็ไม่รู้จะข่วยอย่างไร ชีวีตคนเรา มันเอาแน่นอนอะไรไม่ได้เลย 

ยังไม่ทันจะแก่ ก็เสียกันไปแล้ว 

งานศพ คนแก่ เรายังทำใจลำบากเลยนะ แล้ว คนหนุ่มๆ สาวๆ ที่มาตายไปก่อนวัยอันควร ทั้งที่ก็ใช้ชีวีต เรียบง่าย ไม่ได้ไปเสี่ยงอะไรเลย กลับมาจากไปแบบนี้ 

ทีคนเลวๆ แถวบ้าน เมายาบ้า อาละวาดแหกปาก เคยช้อคไป แต่รอดตาย อยู่รังควาญเพื่อนบ้านต่อมา และไม่รู้จะนานแค่ไหน โลกเรามันชอบเอาคนดีๆไป คนเลวๆ มันอยู่ทน อยู่นานแบบแช่งกันทั้งซอยก็ทำอะไรไม่ได้