มหากาพย์ต่างจังหวัด1
มีเรื่องชวนถกคิดเล็กน้อย เพื่อขัดเกลาความคิดตัวเองค่ะ  ใจนึงก็สงสารใจนึงก็อดตำหนิไม่ได้ เรื่องมีอยู่ว่า เราได้กลับตจว.ในวันสงกรานต์ก็ไปเยี่ยมพี่น้อง ปรากฏว่าเห็นเด็กมาป้วนเปี้ยน ขอขนมบ้านป้าเราเนื่องจาก ร้านป้าเราขายขนม เราเลยถามว่าลูกเต้าเหล่าใคร ก็ทราบว่าลูกข้างบ้าน พ่อแม่ไปทำงานทิ้งลูกไว้ ลูกน่าจะประถม1เอง เพราะพ่อแม่จนบลาๆ แต่พอคิดไปคิดมา พ่อแม่เขาก็ฉลาดเนาะ ที่กล้าทิ้งและให้มาขอขนม ตัวเองก็ไม่คิดจะรับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองสร้างมาแม้แต่น้อย ให้ลูกอยู่บ้าน2คน ข้าวปลาก็ไม่คิดจะให้กิน ปล่อยให้มากินบ้านป้าเรา ให้ลูกวันละ6บาทและผลักภาระให้สังคมแล้วแต่จะสงสาร พอรู้ว่าใจดีก็ไม่คิดจะรับผิดชอบหรือเกรงใจ ตอนตัวเองเลี้ยงสัตว์ก็มาก่อความวุ่นวายบ้านป้าเราอีกหาความรับผิดชอบไม่ได้ นี่ลูกตัวเองแท้ๆไม่คิดจะรับผิดชอบเลย

แต่อีกใจก็สงสารเด็กแค่นี้มันจะไปรู้อะไร โกรธพ่อแม่เด็กที่เห็นแก่ตัว ก็พลานจะโกรธเด็กด้วย แต่พอเห็นคุณภาพชีวิตก็สงสารอีกแต่ยิ่งให้ก็เหมือนจะสร้างความเห็นแก่ตัวให้ผู้เป็นแม่พลักภาระมาอีก เฮ้อ...ใครมีความคิดเห็นอะไรแสดงมาได้เลยค่ะเราน้อมรับมาทุกกรณี