ตอนแรกมันเริ่มจากเท่าที่จำความได้ ตอนหน้าผมเป็นสิวครั้งแรกช่วง ม. 4 เทอมสองครับ
เพราะก่อนหน้านั้นผมเป็นคนที่หน้าใสมากมีแต่คนมาถามว่าทำยังไงทำไมหน้าไม่มีสิวเลย
ผมเองก็ตอบไม่ได้เพราะผมไม่รู้ 555
แต่อยู่ๆมาช่วง ม. 4 เทอมสองครับ สิวก็เริ่มเห่อแต่ไม่ได้เยอะเท่าหลังๆ

เริ่มจากพวกผู้ใหญ่หรือญาติครอบครัวชอบเข้ามายุ่งกับหน้าผม เป็นสิวนิดนึงแนะนำแบบนั้นแบบนี้
จนหน้าก็พังไปเรื่อยๆ ให้ผมใช้นั้นใช้นี่
สุดท้ายสิวเห่อมากกว่าเดิมหน้าแดงมากกว่าเดิม
แล้วรอยสิวก็ไม่หายด้วย กลายเป็นว่าผิวหน้าเราดื้อยาไปเลยครับ
ใช้อะไรก็ไม่ได้ผลเลย
เพราะอาจจะด้วยความที่ใช้เยอะเกินไป
แล้วก็มาบอกผมว่าผมมีฮอร์โมนเยอะอาจจะเป็นเพราะฮอร์โมน
แล้วก็จะหาพวกยาอะไรมาให้ผมกินอีกผมก็ไม่ยอมกิน
เพราะว่ามันเป็นยาลดฮอร์โมน
เกิดมีความผิดปกติร่างกายอะไรขึ้นมาเราก็ไม่รู้
แล้วมันก็ไม่คุ้มด้วยที่เราเป็นผู้ชายแต่เมื่อกินยาลดฮอร์โมนเกิดร่างกายเรามีฮอร์โมนน้อย
มีหุ่นอ้วนลงพุงหรือมีเต้านมเหมือนผู้หญิงจะทำยังไง 555

ด้วยความที่เราเป็นเด็กรุ่นใหม่เราก็ได้เรียนรู้เรื่องเซลล์ผิวอะไรมากกว่า (ตรงนี้ผมไม่ได้บอกว่าผมเก่งหรือฉลาดกว่าคนรุ่นเก่านะครับ)
ผมก็เริ่มเข้าใจว่ามันมีเชื้อสิว P acne
เซลล์ผิวอะไรต่างๆ
ในความจริงแล้วผิวเรามันเกี่ยวและเชื่อมโยงกับร่างกายเราด้วย
การกินสำคัญที่สุดยิ่งกว่าการบำรุงหน้าอีก
ผมพึ่งมาเข้าใจตอนใกล้จะจบมหาลัยนี่เอง
เพราะว่าผมเริ่มเล่นกล้ามเข้าฟิตเนสครับ
พอเล่นไปสักพักก็เริ่มหัดคุมอาหาร

จากเมื่อก่อนที่ผมเป็นคนง่ายง่ายกินอะไรก็กินหมด
ผมเริ่มคุมเช่นไม่กินเค็ม,ไม่กินน้ำตาลเลย
ถ้ามีกินก็กินในปริมาณที่เล็กน้อย
ตอนนี้แหละทำให้ผมรู้ได้เลยว่า  90% ของสิว
มาจากการกินเลยสำหรับผมนะ
เพราะหน้าผมสิวหายเกลี้ยง ถ้าจะขึ้นใหม่ก็มีมันไม่เยอะเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

เมื่อก่อนผมก็ไม่ได้จะโทษพวกผู้ใหญ่หรอกนะ
แต่กลับไปคิดแล้วผมคิดว่าหลายคนก็น่าจะเจอเหมือนผมเลยได้มาตั้งกระทู้
ผมเลยอยากจะมาแชร์ให้ทุกคนรู้ว่าให้ทุกคน
ลองปรับเรื่องการกินดูเรื่องสิวจะช่วยได้เยอะเลยครับ
เช่นพวกน้ำตาลอันดับแรก
กินอาหารรสจัดไปไหม
ดื่มน้ำเท่ากับน้ำหนักตัวเองต่อลิตรหรือไม่
เพราะส่วนตัวผมทำแบบนี้แล้วมันช่วยได้เยอะครับ