ยึดบ้านไม่ใช่แบบหนี้หรืออะไรนะคะ แต่มาในรูปแบบครอบครัวค่ะ 
เริ่มเลย บ้านหลังนี้เป็นบ้านของพ่อแม่เราที่สร้างอยู่ตั้งแต่เรากับน้องยังเด็กๆค่ะ เราก็อยู่บ้านหลังนั้นมาตลอด จนพ่อแม่เลิกกัน
แต่มีเหตุการณ์นึง คือปู่เราเป็นคนชอบทำนุ่นทำนี่ เลี้ยงวัว ทำสวน แต่ปู่เผอิญตกต้นไม่ จนพ่อต้องพาเราย้ายมาอยู่บ้านปู่ เพื่อดูแล เราก็อยู่บ้านปู่ตลอดมา 
จนเราอายุ 18 ปี ปู่ก็ย้ายออกไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นตลอดมา เพราะเห็นมีรอยงัดแงะ ปู่ก็เลยจะไปอยู่เลย ในเมื่อพ่อเราไม่ย้ายไปซักที
จนตอนเราอายุ 21 อาเราได้มาเยี่ยมและได้พาปู่ไปเที่ยวเพชรบูรณ์ ก็เลยให้ไปอยู่บ้านที่เพชรบูรณ์ด้วย ปู่ก็เลยบอกป้าเราให้เฝ้าบ้านให้ ตอนที่ปู่อยู่เพชรบูรณ์
ชีก็เลยพาผัว กับลุกชาย แล้วก็แฟนลุกชายมาอยู่นี่ 3-4 เดือนที่ปู่ไป ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่ง มีวันนึง แม่มารับเราไปเล่นด้วย แม่ก็เลยถามถึงบ้านหลังนั้น เราก็ตอบไปตามที่เห็น แล้วแม่ว่าพ่อโง่ (ก็ถูกอยู่) เพราะป้าเราใกล้จะเกษียนแล้ว ไม่กี่ปีเอง บ้านป้าก็ยังทำไม่เสร็จ ก็เลยน่าจะค่อยๆ take over บ้านเรา ประมาณนั้น แฟนแม่ก็พูดว่า ถ้าพ่อไม่อยากได้ ก็แทนที่จะหวงไว้ให้ลูก เผื่ออนาคตจะได้ไม่ต้องมาห่วงเรื่องบ้าน ในเศรษฐกิจแบบนี้ (ฮีพูดถูกค่ะ) 
หลังจากตอนนั้นเราคือคิดได้เลย แล้วตอนที่ลุกชายนางมาซักผ้าที่บ้านปู่ (บ้านที่เราอยู่ปัจจุบัน) ย่าเราก็ถามตามธรรมดา จนเราได้ยินคำนี้ "ผมเพิ่งเก็บห้องผมเสร็จ แล้วออกมานี่แหละ" ใช่ค่ะ มันเรียกห้องเก่าเราว่าห้องมัน ช่างกล้า เราก็หวั่นๆอยู่ แต่รอดูต่อไป เพราะเราพูดอะไรมากไม่ได้ ขึ้นชื่อว่าพี่สาวพ่ออะเนาะ ปล. ค่าไฟบ้านนั้นปู่กับพ่อสลับกันจ่าย เพราะชีไม่มีเงิน 
โอ้ยจะอ่านแตกกันมั้ยเนี่ย มันไม่ใช่บ้านปู่เรา มันบ้านที่พ่อแม่เราทำไว้ เผื่อเราในอนาคต เค้าบอกแบบนี้เอง ปู่เราไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับบ้านหลังนี้ แค่ไปอยู่ไปเฝ้าให้ ช่วยจ่ายค่าไฟเพราะไปอยู่