10.24 น.
ฟ้าหม่น วันสวรรค์มืด ยืดยาวนาน
รัตติกาลไร้ดาว คราวเดือนดับ
ปานว่า สุริยา จะลาลับ
ชีวิตเรา อับเฉา เหงาเงียบงัน
คีตกวี ดนตรีไพร ในสวนนี้
ร้างเวที ที่ร่ำร้อง ทำนองสวรรค์
เฝ้าสวนป่า คิดคะนึง ถึงเพ็ญจันทร์
ห่างไกลกัน วันคืนใด ไร้เดือนดาว
บุญกรรม ทำมาบ้าง แต่ปางก่อน
เอื้ออาทร คนยากไร้ วัยหนุ่มสาว
หลายสิบปี ที่เรา ใช้กรรมเก่า
บุญไม่หนุนนำเรา บ้างหรือไร
วันท้อแท้ แต่วันวาร สู้สานฝัน
มนต์ดนตรี กวีวรรณ เชื่อมั่นได้
สุขารมณ์ สมจินตานาการ กวีใจ
ทำไม ฟ้าไร้ดาว ให้ เราท้อแท้
10.52 น.
จารึกไว้
ด้วย
ขวัญจินตกวี
นกผี
กวีคำผวน * กวนวะคำผี * กวนหวีคำพระ
10/เม.ย/2567
๏ ... สวรรค์มืด ... ๏