ถ้าย้อนกลับไปตอนนั้นได้ก็คงดี… ประโยคนี้อาจผุดขึ้นในหัวของเราในตอนที่กำลังหวนย้อนวันวานนึกถึงอดีตที่น่าจดจำ ความสดใสตอนเด็กๆ ความสนุกสนานในช่วงวัยรุ่น แค่คิดก็อยากจะย้อนๆ กลับไปสนุกสุดเหวี่ยงให้มันจบๆ เรื่อง อยากจะหนีจากปัจจุบันขณะที่เต็มไปด้วยความเครียดและภาระหนักอึ้ง

ในคราแรก การหวนนึกถึงอดีตอันหอมหวานก็ดูจะเป็นเรื่องที่ไม่แย่ เพราะการแอบนั่งฝันกลางวันแบบนี้นั้นเป็นเรื่องธรรมชาติที่ใครๆ ก็ทำกัน แถมยังเป็นเหมือนยาชั้นดีที่ช่วยให้เรามีกำลังใจในการใช้ชีวิตต่อไปในวันที่หัวใจอ่อนล้า

แต่เมื่อนานวันเข้า เราอาจเริ่มตั้งคำถามว่าทำไมชีวิตของเรามาถึงจุดนี้ได้ ทั้งที่ตอนนั้นอะไรๆ ก็ดูจะเป็นใจดูจะไปได้สวย ความไม่พอใจกับความเป็นอยู่ในปัจจุบันจะทำให้เราเริ่มเปรียบเทียบตัวเราตอนนี้กับในอดีต และหากเราเริ่มคิดแบบนี้ซ้ำๆ เราก็มีโอกาสเข้าข่ายเสี่ยงที่จะมีสภาวะซึมเศร้าได้