ไม่ได้จดทะเบียนกันนะครับ ผมซื้อนาฬิากาให้ภรรยา ต่อมาผมเกิดติดขัดทางการเงินต้องหาเงินมาใช้จ่ายภายในบ้านและจ่ายค่าต่างๆให้ภรรยาผมเลยแอบนำนาฬิกาไปจำนำ หลังจากนั้นภรรยาจับได้ จึงมีการขอโทษกันที่เอาไปไม่บอกแล้วสัญญาว่าจะไปไถ่คืนมาให้ แต่หลังจากนั้นการเงินยังไม่ดีขึ้นจึงทำให้ยังไม่สามารถไปไถ่ถอนมาให้ได้เกิดมีปากเสียงกัน ผมทนไม่ได้ที่ถูกภรรยาต่อว่าเสียๆหายๆ ทั้งที่ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่เป็นค่าใช้จ่ายของภรรยา คือเขาต้องการจะเอาให้ได้วันนั้นเลยและมีคำพูดว่าเขาไม่สนว่าผมจะทำยังไงแต่เขาต้องการให้ไปไถ่มาคืนในวันนั้นเลย แบบเป้ะๆคือ "....ไม่สนว่าพี่จะไปอะไรยังไงแต่พี่ต้องเอามาคืน....วันนี้"  ฟังดูแล้วมันเหมือนไม่ใช่คนใช้ชีวิตคู่กันเลย ผมจึงได้บอกไปด้วยอารมณ์ว่างั้นไม่ไถ่แล้วให้คิดซะว่าไม่เคยให้ละกัน ภรรยาผมจึงได้ขู่ว่าจะแจ้งตร.  หากแจ้งจริงๆไม่ทราบว่าจะด้วยข้อหาอะไรครับ

ขอบคุณมากครับ


ปล.ค่าใช้จ่ายคือเงินเดือนภรรยาตกลงกันไว้ว่าจะให้เดือนละ10,000บาทนอกเหนือจากค่ากินอยุ่ประจำวัน ค่าขนมลูกติดของภรรยาจากสามีเก่า1คนอาทิตย์ละ800บาท ค่าโทรศัพท์ของพ่อภรรยาทุกเดือนๆละประมาณ400บาท ค่าโทรฯภรรยาเดือนละ400บาท ค่าใช้จ่ายอื่นๆซึ่งไม่ประจำที่ให้ผมจ่ายอีกก็เช่นรองเท้า, กระเป๋า, น้ำหอม, เสื้อผ้า, ค่าใช้จ่ายไปหาลูกติดคนที่2ที่บ้านสามีเก่าปีนึง2ครั้งๆนึง5-6พันบาท, วันแม่วันพ่อไปไหว้/ซื้อของขวัญให้และไปเที่ยวกับครอบครัวเขาก็4-5พันบาท คิดๆไปแล้วเหมือนผมเปย์เลี้ยงเด็กเลย ที่ทำให้ผมยิ่งช้ำใจก็ตรงที่ผมยังได้รับแต่คำพูดที่ไม่ค่อยดีออกไปทางดูถูกค่อนแคะอยู่เรื่อยมาเวลาที่ผมเงินขาดมือ


ปล.2 ตอนที่ได้รู้จักกันผมป่วยเพิ่งฟื้นตัวจากสภาพติดเตียงมาได้ไม่นานยังต้องมีคนคอยช่วยเหลือคนที่อยู่ช่วยผมมาก่อนหน้าจำเป็นต้องกลับบ้านไปอยู่ช่วยพ่อเขาที่ตจว.เพื่อนผมจึงได้แนะนำให้รู้จักกับภรรยาคนนี้ ซึ่งในตอนนั้นเขาก็ยังไปมาระหว่างบ้านผมบ้านเขาอยู่พักนึงก่อนที่ผมจะชวนให้เขามาอยู่ด้วยกันเเละเมื่อให้เขามาอยู่ดูแลผมโดยไม่ให้ทำงานผมเลยดูแลส่วนที่เขาต้องจ่ายในทีแรก พอผมเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆจนเกือบเป็นปกติผมก็พยายามทำอะไรๆแทนเขาเท่าที่ผมทำได้หลังๆมากลายเป็นว่าผมซะอีกที่คอยดูแลเขาทุกอย่างหาข้าวให้กินเช้ากลางวันเขาทำแค่ตอนเย็นกับซักผ้าเท่านั้น กวาดบ้านถูบ้านทำความสะอาดห้องน้ำผมก็ทำเองซะหมดแล้ว แทบจะเรียกได้ว่าผมขอแค่ความสบายใจอย่างเดียวเองแค่นั้นผมยังแทบไม่ได้