ไม่ได้ขอคำถามและคำตอบ แต่แค่อยากมาระบายความในใจ เผื่อจะช่วยให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น 🙂
เราพึ่งอายุ21ปี เข้ามาทำงานในกรุงเทพได้1-2ปี เงินเดือน 12000ต่อเกือน ค่าห้อง4000
ค่ากินต่อเดือน3000 เงินเก็บ5000 ต่อเดือน จะส่งให้พ่อกับแม่บ้างบางเดือน ก็เหลือเก็บไม่ถึง5000ต่อเดือน
เราสเป็นลูกคนที่7 พี่สาวทุกคนไปแต่งงานหมดเหลือแค่เราและน้อง ก็คือ2คน น้องก็พึ่งเรียน อยู่ป.5-6 ส่วนเราเรียนจบม.6
เป็นครอบครัวที่มีพี่ชายคนเดียว และเป็นครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวย แต่มีความสุขมั้งนะ และ
- พึ่งมาเข้าใจคำว่า อดทนและต้องอยู่ให้ได้ 
- คำว่าเงินทองไม่เข้าใครออกใคร ไม่เกินจริง  
พอเราเริ่มมาทำงานพี่สาวก็เริ่มทักมาขอตัง 1500-2000 บ้าง ให้เติมเน็ตให้บ้าง พี่ชายทักมายืม2000-3000บ้าง ทุกครั้งเขาจะทักมา
ให้เติมเนตบ้างยืมตังบ้าง แรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร พอมาหลังๆก็บ่อยมากขึ้น คนที่ทักมาบ่อยที่สุกก็คงเป็นพี่สาว ทักมาโทรมา
จนเรารู้สึกว่าเราเริ่มไม่ไหวแล้ว บางครั้งเงินยังไม่พอเราใช้เเต่เราต้องให้เขายืม เเต่เราต้องอด 🙂
จนมาถึงตอนนี่ เราวางแผนว่าจะกลับบ้านเดือนเมษายนนี้กลับไปหาพ่อกับแม่เพราะไมาได้กลับ1ปีแล้ว
เราจองตั๋วไปกลับพร้อมเหลือแค่1วันเราก็กลับ แต่ข้อความก็เด้งมาขอยืมตัง นั้นก็คือแชทพี่ชาย ยืม2000
เราก็โอนให้ เราเลยคิดว่าถ้าเรากลับบ้านอีกก็คงไม่มีตังให้พ่อกับแม่ เราเลือกที่จะไม่กลับบ้านเเละโอนตังไปให้พ่อกับแม่
แต่น้ำตาก็ไหลโดยไม่รู้ตัว ไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ แต่ก็คงเสียใจที่ต้องไม่ได้กลับบ้าน นั้นแหล่ะ ได้แต่ร้องให้
จนสุดท้ายนี้ ก็ยังไม่ได้คืนสักบาท🙂 ตอนนี้รู้สึกว่าตัวเองเป็นซึ่มเศร้า แต่ไม่เคยไปหาหมอ แต่ก็ขอบคุณที่ยังมีแฟน
ที่ค่อยอยู่ข้างๆและให้คำปรึกษา🖤

มันอาจจะตลกนะ แต่ก็รู้สึกเสียใจกับตัวเอง

---