เริ่มเรื่องคือเราทำงานอยู่บอแห่งหนึ่งประมาณ 2 ปีค่ะ แต่เพื่อนร่วมงานกลับไม่ชอบเราตั้งแต่ปีแรกที่เข้ามา โดยไม่มีเหตุผล..
ซึ่งเราพยายามหาเหตุผลแต่หายังไงก็ไม่เจอ
ยกตัวอย่างเคสแรกที่เจอเลยคือ A กับ B ไม่ถูกกัน มีข้อขัดแย้งกันมาก่อนที่เราจะได้มาทำงาน แต่เราเป็นส่วนกลาง ที่ต้องทำงานประสานงานให้กับทั้งสองฝั่ง ซึ่งโดยนิสัยปกติแล้วเราเป็นคนไม่เชื่อใครง่ายๆ ถ้าไม่เจอกับตัวเอง ในเคสนี้คือ A พูดถึง B ให้ฟัง เรื่องแย่ๆ ต่างๆ เราก็รับฟัง แต่ไม่ออกความเห็นใดๆ และเราก็ยังประสานงานกับ B ปกติ จนวันหนึ่ง B ขอให้เราช่วยทำงานบางอย่างให้ ซึ่งเราคิดว่าไม่ได้ยากและช่วยได้ ก็เลยทำให้ และสุดท้ายเราถูก A เรียกไปตำหนิ แบบตะโกน บอกว่าทำข้ามหน้าข้ามตา ถ้าทำแบบนี้จะไล่ออก...
ในระหว่างนั้นก็มีเคสยิ้บย่อยคือไม่สอนงาน ถามไม่ตอบ ต้องคิดเอง เรียนรู้เอง... จนวันนึง C ไปบอก A ว่าทำงานไม่ไหว อยากให้มีคนช่วยงาน เราจึงถูกป้อนงานให้ช่วยงานของ C (เป็นตำแหน่งและเนื้องานที่ทำอยู่ทุกวัน) ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเราเลย เราก็ไปทำให้ เพราะถือว่าเป็นทักษะเสริมติดตัว เรียนรู้เองครั้งแรก ออกนอกสถานที่เองครั้งแรก โดยไปตามที่ที่ C บอก พร้อมกับเอกสารที่ C ตรวจ แต่สรุปว่าบอกให้ไปผิดที่และเอกสารที่เอาไปใช้ไม่ได้เลย จึงต้องดำเนินการใหม่ทั้งหมด ซึ่งระหว่างนั้น เราโทรถาม C ว่าทางนี้เขาขอเอกสารนี้ มีไหม หรือต้องทำยังไง C ตอบว่า มาถามนี่ได้ไง ไปถามทางนั้นสิ ซึ่งนี่โทรคุยเพื่อแจ้งสถานการณ์และสอบถามประมาณ 2 สาย สายละ 1-2 นาที หลังจากนั้นเราลุยเองทุกอย่างจนผ่านไปด้วยดี แต่ก็ไม่วายมารู้ที่หลังว่า C เอาเราไปพูดกับ A ว่า เราทำงานคิดเองไม่เป็น ถามเยอะเกินไป..
เราอดทนทุกอย่างมาตลอดระยะเวลา 2 ปี ร้องไห้ทุกวัน เคสล่าสุดที่เป็นชนวนให้เราตัดสินใจจบทุกอย่าง คือเราจำเป็นต้องติดต่อกับ C เพื่อประสานงานต่างๆ ด้วยภายใต้ระยะเวลาที่จำกัด เราส่งข้อมูลไปทางแชทส่วนตัว (เป็นคอนแทคที่ต้องส่งผ่านช่องทางเดียวกัน) ตามเดดไลน์ที่เขากำหนดมา แต่ปรากฎว่าหลังจากนั้น 2 วัน คนที่รอการติดต่อทักมาบอกว่าได้ดำเนินการหรือยัง ติดต่อ C ไม่ได้เลย เราเลยบอกว่าเดี๋ยวไปคุยให้ พอไปดูปรากฎว่า C ไม่ทำอะไรสักอย่างและไม่ตอบเราด้วย เราเลยตัดสินใจส่งอีเมลไปเพื่อติดตามเคสนี้ แต่ปรากฎว่าเราโดน A ว่า และบอกว่าเพราะเราพูดจาไม่ดีเลยไม่มีใครอยากคุยด้วย... เราสับสนมาก เพราะเรากลั่นกรองคำระดับนึงแล้ว จึงส่งเมลนั้นให้ทางเพื่อน และรุ่นพี่ช่วยตรวจสอบว่ามีคำไหนผิดพลาด ซึ่งทุกอย่างปกติ..
ตอนแรกเราคิดว่าสังคมที่เราอยู่มัน Toxic เกินไป แต่จู่ๆก็มีความคิดที่ว่า หรือจริงๆ แล้ว เพราะเราไม่กลืนกับคนอื่น เราเลยกลายเป็นแกะดำอยู่คนเดียว กลุ่มที่ตั้งเพื่อนินทาคนอื่นๆ มี 5-6 คน เวลาเริ่มจั่วเรื่องคนอื่นมา เราจะลุกหนีตลอด (คือถ้าถามว่าฝืนนั่งฟังได้ไหม ก็เคยทำแล้วนะ แต่อึดอัดใจยังไงไม่รู้)
มีคนบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม และคนที่เลียเก่งมักเป็นคนที่ได้ดี.. เราเลยไม่รู้ว่าเราควรรู้สึกยังไง ในชีวิตเรานอกจากการทำงานเรามีเพื่อนนะ แต่พอมาบทบาทของการทำงานมันดูเหมือนเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้
เพื่อนร่วมงาน toxic หรือเราเป็นตัวปัญหา
ซึ่งเราพยายามหาเหตุผลแต่หายังไงก็ไม่เจอ
ยกตัวอย่างเคสแรกที่เจอเลยคือ A กับ B ไม่ถูกกัน มีข้อขัดแย้งกันมาก่อนที่เราจะได้มาทำงาน แต่เราเป็นส่วนกลาง ที่ต้องทำงานประสานงานให้กับทั้งสองฝั่ง ซึ่งโดยนิสัยปกติแล้วเราเป็นคนไม่เชื่อใครง่ายๆ ถ้าไม่เจอกับตัวเอง ในเคสนี้คือ A พูดถึง B ให้ฟัง เรื่องแย่ๆ ต่างๆ เราก็รับฟัง แต่ไม่ออกความเห็นใดๆ และเราก็ยังประสานงานกับ B ปกติ จนวันหนึ่ง B ขอให้เราช่วยทำงานบางอย่างให้ ซึ่งเราคิดว่าไม่ได้ยากและช่วยได้ ก็เลยทำให้ และสุดท้ายเราถูก A เรียกไปตำหนิ แบบตะโกน บอกว่าทำข้ามหน้าข้ามตา ถ้าทำแบบนี้จะไล่ออก...
ในระหว่างนั้นก็มีเคสยิ้บย่อยคือไม่สอนงาน ถามไม่ตอบ ต้องคิดเอง เรียนรู้เอง... จนวันนึง C ไปบอก A ว่าทำงานไม่ไหว อยากให้มีคนช่วยงาน เราจึงถูกป้อนงานให้ช่วยงานของ C (เป็นตำแหน่งและเนื้องานที่ทำอยู่ทุกวัน) ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับเราเลย เราก็ไปทำให้ เพราะถือว่าเป็นทักษะเสริมติดตัว เรียนรู้เองครั้งแรก ออกนอกสถานที่เองครั้งแรก โดยไปตามที่ที่ C บอก พร้อมกับเอกสารที่ C ตรวจ แต่สรุปว่าบอกให้ไปผิดที่และเอกสารที่เอาไปใช้ไม่ได้เลย จึงต้องดำเนินการใหม่ทั้งหมด ซึ่งระหว่างนั้น เราโทรถาม C ว่าทางนี้เขาขอเอกสารนี้ มีไหม หรือต้องทำยังไง C ตอบว่า มาถามนี่ได้ไง ไปถามทางนั้นสิ ซึ่งนี่โทรคุยเพื่อแจ้งสถานการณ์และสอบถามประมาณ 2 สาย สายละ 1-2 นาที หลังจากนั้นเราลุยเองทุกอย่างจนผ่านไปด้วยดี แต่ก็ไม่วายมารู้ที่หลังว่า C เอาเราไปพูดกับ A ว่า เราทำงานคิดเองไม่เป็น ถามเยอะเกินไป..
เราอดทนทุกอย่างมาตลอดระยะเวลา 2 ปี ร้องไห้ทุกวัน เคสล่าสุดที่เป็นชนวนให้เราตัดสินใจจบทุกอย่าง คือเราจำเป็นต้องติดต่อกับ C เพื่อประสานงานต่างๆ ด้วยภายใต้ระยะเวลาที่จำกัด เราส่งข้อมูลไปทางแชทส่วนตัว (เป็นคอนแทคที่ต้องส่งผ่านช่องทางเดียวกัน) ตามเดดไลน์ที่เขากำหนดมา แต่ปรากฎว่าหลังจากนั้น 2 วัน คนที่รอการติดต่อทักมาบอกว่าได้ดำเนินการหรือยัง ติดต่อ C ไม่ได้เลย เราเลยบอกว่าเดี๋ยวไปคุยให้ พอไปดูปรากฎว่า C ไม่ทำอะไรสักอย่างและไม่ตอบเราด้วย เราเลยตัดสินใจส่งอีเมลไปเพื่อติดตามเคสนี้ แต่ปรากฎว่าเราโดน A ว่า และบอกว่าเพราะเราพูดจาไม่ดีเลยไม่มีใครอยากคุยด้วย... เราสับสนมาก เพราะเรากลั่นกรองคำระดับนึงแล้ว จึงส่งเมลนั้นให้ทางเพื่อน และรุ่นพี่ช่วยตรวจสอบว่ามีคำไหนผิดพลาด ซึ่งทุกอย่างปกติ..
ตอนแรกเราคิดว่าสังคมที่เราอยู่มัน Toxic เกินไป แต่จู่ๆก็มีความคิดที่ว่า หรือจริงๆ แล้ว เพราะเราไม่กลืนกับคนอื่น เราเลยกลายเป็นแกะดำอยู่คนเดียว กลุ่มที่ตั้งเพื่อนินทาคนอื่นๆ มี 5-6 คน เวลาเริ่มจั่วเรื่องคนอื่นมา เราจะลุกหนีตลอด (คือถ้าถามว่าฝืนนั่งฟังได้ไหม ก็เคยทำแล้วนะ แต่อึดอัดใจยังไงไม่รู้)
มีคนบอกว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม และคนที่เลียเก่งมักเป็นคนที่ได้ดี.. เราเลยไม่รู้ว่าเราควรรู้สึกยังไง ในชีวิตเรานอกจากการทำงานเรามีเพื่อนนะ แต่พอมาบทบาทของการทำงานมันดูเหมือนเราเข้ากับคนอื่นไม่ได้