คือเราทะเลอะกับที่บ้านเรื่องเสื้อผ้ามันรู้สึกไร้สาระมาก
เราเป็นน้องคนเล็กสุด
เมื่อกี้พี่สาวคนกลางเขาบอกเราว่าขอยืมเสื้อเราเลยบอกว่าได้เเล้วเขาก็พูดต่อว่าขอเลยได้ไหมเเล้วค่อยไปเสื้อเอาเองไหม่เราเลยบอกว่าพี่ยืมได้พี่เเต่น้องยังไม่เคยใส่ตัวนี่พี่ค่อยไปซื้อเอาเองดีกว่าเเล้วพี่เราเลยงอนเเล้วร้องตอนเเรกเรานึกว่างอนกับเเม่เพราะพี่ก็เถียงกับเเม่อยู่เราเลยนั้งเงียบๆเพราะกำลังเฟลกับกางเกงที่สั่งมาเเล้วใส่ไม่ได้เเล้วพี่สาวก็เข้าห้องเเล้วร้องไห้เเม่เลยบอกว่าจะไปอยู่ไหมงานพี่สาวเลยลอกว่าไม่ไปเเล้วเราเลยเดินออกไปข้างนอกเเล้วเเม่กลับมาเเม่ก็ด่าเราเสียงดังด่าพ่อเราซึ่งพ่อเราก็เสียนานเเล้วด่าญาติพี่น้องเรา
เรารู้เราผิดที่ไม่ไห้เสื้อพี่เเต่เสื้อตัวนั้นมันมีตัวเดียวเราชอบมากๆชอบมากๆจนไม่ใส่สักครั้งจะเก็บไว้ใส่งานสำคัญจริงๆเเต่ถ้าพี่จะยืมเราก็ไม่ว่าเเต่ถ้าพี่ขอเลยเราก็จะยืมใส่ไม่ได้เเล้วเพราะมันก็จะยาน
เเล้วเเม่ก็ด่าเราเยอะเเยะเราผิดขนาดนั้นเลยหรอเราไม่เคยงกของทุกอย่างที่พี่ชอบพี่ก็ขอตลอดเราก็ไห้เสื้อผ้าพี่ก็เยอะกว่า
เราก็อยากเเต่งตัวสวยๆนะเราก็ชอบเเต่เวลาจะซื้อเเม่ไม่ค่อยจะไห้ซื้อเราเลยใส่เเต่เสื้อบอลกางเกงบอลเราเลยอยากเก็บเสื้อสวยๆไว้ใส่งานสำคัญจริงๆ
เเต่เราก็โดนด่าเเม่ด่าเสียงดังเราก็อายนะเราก็โตเป็นสาวเเล้วอยากไห้เเม่ใช่เหตุผลบ้างอย่าใช่เเต่อารมณ์เราโดนตลอดเลยอะไรๆๆๆก็เราเห่อออออ