คือเรากับแฟนคบกันมาได้เกือบปีค่ะ ช่วงระหว่างที่คบกัน เราไม่เคยรบกวนแฟนเรื่องเงินเลยค่ะ เวลาไปกินไปเที่ยวไรกัน ก็จะสลับกันเลี้ยง หรือไม่ก็หารกันค่ะ แล้วทีนี้มีอยู่ครั้งนึง เมื่อเดือนที่แล้ว เรามีค่าใช้จ่ายเยอะมาก คือเราเป็นครูค่ะ พึ่งสอบบรรจุครูได้ไม่กี่เดือนค่ะ เงินเดือนเลยยังไม่เยอะ ก่อนหน้านี้เราก็ทำงานเป็นครูอัตราจ้าง เงินเดือนหลักพัน เงินก็เลยใช้แบบเดือนชนเดือน เราเลยไม่มีเงินเก็บค่ะ เราก็มีค่าเช่าห้องต้องจ่าย ค่ามือถือรายเดือน  ค่ากินค่าใช้ ไหนจะส่งให้ที่บ้านอีก ประกอบกับเดือนที่แล้วป้า (พี่สาวของแม่) ของเราป่วย ป้าเราโสดค่ะ เราเลยต้องเป็นคนเลี้ยงดูป้า เพราะแม่ของเราฝากเราให้ป้าคนนี้เลี้ยงดูตั้งแต่เรายังเด็กๆค่ะ คือป้าแกไม่สบาย เราพาแกไปหาหมอและออกค่ารักษาพยาบาลให้ แล้วเงินมันไม่พอจ่ายค่ายาให้ป้าแกสี่ร้อยกว่าบาทค่ะ เรานึกถึงใครไม่ออก เลยทักไปขอยืมแฟนเรา 500 บาทค่ะ เราบอกกับแฟนเราว่า ขอยืมมาจ่ายค่ายาให้ป้าหน่อย เพราะเงินเราไม่พอ เดี๋ยวพอสิ้นเดือนเงินเดือนออกแล้วเดี๋ยวเราคืนให้ จะคิดดอกเราก็ได้ แฟนเราก็ตอบมาว่า ตอนนี้ไม่มีเงินสดติดตัวเลย เงินในบัญชีก็ไม่มี เงินเรา เราเอาฝากไว้กับอาของเรา จะใช้ทีก็ต้องไปขอเบิกกับอา คือต้องบอกก่อนค่ะว่าแฟนเราทำงานเป็นพ่อค้าขายแฟรนไชส์ชาไข่มุกยี่ห้อหนึ่ง ซึ่งมีอาของแฟนเราเป็นคนลงทุนให้ทั้งหมด แล้วให้แฟนเราขาย แล้วแฟนเราก็ให้เงินที่ขายได้แต่ละวันกับอา แล้วอาก็ให้เงินค่าแรงแฟนเราเป็นรายวัน พูดง่ายๆคืออาของแฟนเราจ้างแฟนเราขายให้นั่นแหละค่ะ อาของแฟนเราเป็นคนคุมเงินทั้งหมด แฟนเราได้แค่ค่าแรง ทีนี้พอแฟนเราได้ค่าแรงมา ก็เอาเงินฝากไว้กับอา แฟนเราบอกว่าที่เอาเงินฝากไว้กับอา เพราะถ้าเก็บเงินไว้ที่ตัวเองก็กลัวจะใช้ซื้อนู่นซื้อนี่จนเงินหมด เลยฝากไว้กับอาดีกว่า จะใช้ทีก็ค่อยไปเบิกอาเอา ทีนี้เราก็เลยบอกแฟนเราว่างั้นรบกวนเธอไปเบิกอามาให้เรา 500 บาทหน่อยได้ไหม เราจำเป็นจริงๆ เงินไม่พอจริงๆ บอกอาก็ได้ว่าขอเบิกมาใช้จ่ายส่วนตัว 500 บาท แฟนเราก็เลยบอกว่าอาเราเป็นคนพูดยาก จะเบิกเงินมาใช้ทีก็ชอบถามมาก เราให้ความสบายใจเรื่องอื่นเธอได้นะ เราไม่นอกกายนอกใจ เราไม่มีคนอื่น เราให้กำลังใจเธอได้ แต่เรื่องเงินเราช่วยเธอไม่ได้จริงๆ เราเคยเสียเพื่อนเพราะเรื่องเงินมาแล้ว เราเลยไม่อยากผิดใจกับเธอเพราะเรื่องเงิน และเราก็ไม่มีความมั่นคงหรืออนาคตอะไรให้เธอหรอกนะ แค่อยู่ให้มีชีวิตรอดกันไปวันๆก็พอ แต่เรารักเธอนะ มีแค่เธอคนเดียว พอเราได้ยินที่แฟนตอบ เราก็แอบจุกนิดๆเลยค่ะ เราเลยตอบแฟนว่าไม่เป็นไร เราไม่รบกวนเธอแล้ว เดี๋ยวเราลองไปหายืมเพื่อนดู แต่เราคิดในใจของเราเองนะคะว่าแค่ยืมแปปเดียวเดี๋ยวสิ้นเดือนเงินเดือนออกก็คืนให้แล้ว เราจำเป็นจริงๆ เพราะที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยยืมเงินแฟนหริอแม้กระทั่งใครเลยค่ะ  พึ่งมีครั้งนี้ที่ป้าของเราเกิดป่วยกะทันหัน เราก็เลยมีค่าใช้จ่ายเยอะเลยหมุนเงินไม่ทัน แต่ก็ขาดอยู่แค่สี่ร้อยกว่าบาทเอง เราก็เลยอยากขอความเห็นเพื่อนๆค่ะว่า แฟนเราเขาไม่อยากช่วยเราจริงๆหรอคะ เงินก็ไม่เยอะ อาเขาพูดยากจริง หรือเป็นที่ตัวของแฟนเราเองที่เขาไม่อยากให้เรายืม กลัวเราไม่คืนให้หรอ ไม่ไว้ใจกันขนาดนั้นเลยหรอ เราเฟลมากค่ะ ตอนนี้ รู้สึกว่ามันเป็นแผลในใจเราไปแล้ว ละถ้าแต่งงานมีลูกกันไป ต้องมีเรื่องที่ต้องแชร์ค่าใช้จ่ายกัน แฟนเราเขาจะโอเคไหม คือหลังจากเรื่องนี้เราก็คุยกับแฟนปกตินะคะ  คุยเรื่องชีวิตประจำวันทั่วไป ไปกินไปเที่ยวกันตามปกติ แต่เรามองแฟนเราไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ เราคิดถึงเรื่องนี้ตลอดเลย มันติดอยู่ในใจของเราตลอด เราเกิดคำถามว่าละถ้าเราหายืมเพื่อนไม่ได้ หรือยืมพ่อแม่ไม่ได้ ไม่มีใครจะช่วยเราได้แล้วเหลือแค่แฟนเราคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเราได้ แฟนเราจะให้เรายืมไหม เพื่อนๆคิดเห็นว่าไงคะ เราควรจะไปต่อกับแฟนคนนี้ดีไหม ตอนนี้เราสับสนมากค่ะ เลยอยากจะทราบความเห็นของเพื่อนๆว่าเราควรจะทำยังไงต่อดี เรื่องยาวหน่อยนะคะ ขอบคุณที่อ่านจนจบและร่วมแสดงความคิดเห็นนะคะ