เริ่มเรื่องเลยนะคะ เรื่องเกิดขึ้นเมื่อช่วงปี2559ช่างเราปวช1.พี่เขาอยู่ปวส.2กำลังจะเรียนจบแล้ว ส่วนเราก็พึ่งเข้าไปเรียนได้เจอพี่เขาแล้วก็ชอบ เป็นรักแรกที่รู้สึกว่าพยายามมากๆที่จะได้คุย หาทุกช่องทางเพื่อจะได้รู้จักเขามากกว่านี้ จนมารู้ที่หลัง
ว่าพี่เขาเป็นเพื่อนรุ่นพี่แถวบ้าน เลยได้รู้จักกันไวพอสมควร เกินสิ่งที่คาดไว้
แต่สุดท้ายได้คุยกันแค่2เดือน เขาให้คำตอบเราว่า เขารู้สึกแค่พี่น้อง เขาไม่ได้คิดอะไร 
แต่เราก็โกดเขาไม่ลง เลยโอเครต่างคนต่างไปจบการสนทนาไว้แค่นั้น หลังจากนั้น เราก็เฝ้ามองเขาตลอดแต่ไม่ได้โฟกัสแบบเมื่อก่อน
เพราะความชอบมันลดลงไปแล้ว ต่างคนต่างใช้ชีวิตทำงานคนละที่ไกลกันคนละจังหวัด แทบไม่ได้คุยกันเลย8ปีที่เลิกยุ่งกัน
จนปีนี้2567เราได้กลับมาเจอกัน เพราะที่ทำงานอยู่ใกล้กัน และได้กลับมาคุยกันอีกครั้ง เพราะต่างคนต่างไม่มีใครแล้ว เลิกกับแฟนมาทั้งคู่ แต่เชื่อไหมคะ สถานะตอนนี้มันมากกว่าคนคุย หมายถึงการกระทำนะคะ แต่สถานะยังเป็นแค่คนคุยอยู่คะ เรารู้สึกว่าเราดีใจที่ไม่คิดว่าจะได้กลับมาเจอกันแล้วได้มากกว่าพี่น้อง แต่5555 คิดว่ามันจะไปได้ดี แต่สุดท้าย ความรู้สึกเราก็กลับมาเป็นแบบเดิม เขาเริ่มห่าง เริ่มไม่สนใจ มีแต่เราตาม ได้แต่คิดว่าไหนตอนนั้นบอกเราทั้งคู่น่าจะไปกันได้ดี พี่รู้สึกดีกับเรานะ บลาๆๆๆ สุดท้ายเป็นเราที่วิ่งตามเขาแบบเดิม ตอนนี้ได้แต่ตั้งคำถามในตัวเอง ว่าวนกลับมาทำ วนกลับมาทำร้ายกันอีกครั้งเพื่ออะไร ไม่ได้ชอบก็ควรจะหยุดแค่นั้น  ทุกวันนี้ก็คุยกันอยู่นะคะ แต่เมื่อรอเวลาให้เราหรือเขาเป็นฝ่ายไปเอง แต่เราไม่ได้อยากให้เขาไปจากเรา เพราะช่วงเวลา8ปีเราผ่านอะไรมาพอมควรมากกลับความรัก เลยอยากได้คนที่คิดว่าเข้าใจเรามากที่สุดมาอยู่ด้วยกันมันคงจะดี เพราะก่อนหน้าที่จะได้กลับมาคุยกัน พี่เขามาปลอบใจเราเรื่องคนเก่าที่พึ่งจบกันแบบไม่ดี ถ้าครั้งนี้จบแบบเดิม พี่เขาก็คือคนที่ดึงเราขึ้นมาจากเหว และจะป็นคนเดียวกันที่ผลักเราลงเหวอีกครั้ง
อยากรู้ว่าเราควรเฉยๆกับเขาดีไหมคะ เพราะยิ่งตามยิ่งหนี กลับมาเป็นเราเองที่เจ็บอยู่คนเดียว