สวัสดีค่ะหนูอยากมาระบายอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองค่ะ คือหนูเนี่ยก็ค่อนข้างดื้อในแต่ก่อนจนทําให้แม่ของหนูต้องพาหนูย้ายออกจากรรระดับจังหวัดเพราะเกรงว่าหนูจะไม่จบค่ะ ค่ะหนูยอมรับและได้เป็นบทเรียนแต่หนูไม่เข้าใจว่าทำไมแม่หนูเวลาด่าหนูต้องนำเรื่องพวกนี้มารื้อฟื้นความใหม่และนำมาด่าหนูและบอกกับหนูว่าหนูไม่สํานึกถ้าหนูตอบเขาก้จะหาว่าหนูก้าวร้าว/เถียงใส่เขา พอหนูไม่โต้ตอบ เงียบใส่เขาก้จะขุดเรื่องในอดีตมาต่อว่าหนูอยู่ดี ตอนนี้หนูได้ย้ายรรใหม่แล้วและได้ไปอยู่กับญาติ หนูรู้สึกดีอยู่ค่ะที่จะไม่ได้อยู่กับเขาในเวลา1ปี เพราะญาติที่หนูอยู่ด้วยเขาใช้เหตุผลคุยและเข้าใจไม่ได้ซํ้าเติม ต่างจากผู้ให้กำเนิดหนูมากเลยค่ะ แต่หนูอยากหนีออกไปจากตรงนี้ไวๆแล้วหนูไม่อยากอยู่กับเขา เขาชอบเปรียบเทียบหนูว่าทำไมหนูไม่ได้ดีอย่างคนอื่นเขาบ้าง (พิมพ์ไปนํ้าตาไหลไปเลยค่ะแหะๆ😢) มันเป็นปมของหนูตั้งแต่เด็กๆเลยว่าโตไปต้องเก่งเหมือนคนนี้ต้องอ่านหนังสือเยอะๆเหมือนคนนู้น ตอนเด็กหนูจำฝังใจเลยค่ะว่าหนูไม่ชอบญาติคนไหนบ้างแต่ตอนนี้หนูก็ปล่อยผ่านเพราะเขาไม่ได้หาเงินให้หนูใช้ อาจจะดูเห็นแก่ตัวไปหน่อยแต่ส่วนตัวหนูคิดแบบนี้😔 หนูเคยคิดอยากจบชีวิตตัวเองอยู่บ่อยๆเพราะหนูรู้สึกว่าหนูมีปัญหาในหลายๆอย่างเช่น ขาดความรักจากพ่อ(พ่อหนูเสียเเล้วค่ะ)ขาดความอบอุ่นจากคนที่รัก  หนูชอบคิดบ่อยๆว่าจะอยู่ไปทำไมหนูเครียดมากเลยค่ะอยู่บ้านก้ไม่มีเพื่อนตั้งแต่ปิดเทอมหนูก้ไม่ได้เที่ยวแบบเพื่อนคนอื่นๆมันก้รู้สึกน้อยใจเเต่หนูชินเเล้ว ได้พิมพ์ระบายแบบนี้หนูก็รู้สึกสบายใจขึ้นหน่อยเพราะหนูไม่รู้จะไปปรึกษากับใครดี😔