คือว่าตอนนี้เราจะขึ้นม.6ค่ะเเล้วเราไม่มีกำลังใจในการเรียนต่อเพราะคนที่บ้านไม่ค่อยมีคำชมให้เลยค่ะ เเล้วพอแกถามว่าเราอยากเป็นอะไร เราก็ตอบไปว่าอยากเป็นแอร์โฮสเตส เเต่คนที่บ้านชอบบอกว่า แบบเรานี่นะจะเป็นได้ เรานอยเราท้ออมากค่ะ เเล้วพอเราบอกว่าอยากเรียนต่อที่ไหน เเม่จะบอกว่าโง่ขนาดนี้จะทำได้หรอ หรือไม่ก็อยากจะยื่นทุนเรียนก็บอกว่าโง่ขนาดนี้จะได้หรอ เราพยายามยิ้มสู้กับคำพูดเหล่านี้มากๆๆๆๆๆ  เเต่เราก้เอาชนะมันไม่ได้สักที จนตอนนี้เราท้อมากค่ะ เราไม่กล้าเเม้เเต่จะบอกว่าเราอยากทำอาชีพอะไรกับครอบครัว เพราะเรากลัวว่าจะมีคำพูดเหล่านี้อีก เราก็อยากจะบอกคนที่บ้านนะคะว่าเราอยากได้กำลังใจ ไม่ใช่คำพูดตัดกำลังใจแบบนี้ ขอโทษที่ไม่ได้เกิดมาฉลาดเก่งเหมือนลูกคนอื่นนะเเม่