คือพ่อแม่เราเลิกกันตั้งแต่ประมาณเรา1ขวบแม่เลือกทิ้งเราไว้กับฝ่ายพ่อย่าเล่าให้ฟังว่าที่แม่ไม่เอาเราไปด้วยเพราะแม่บอกว่าเอาไปก็เป็นภาระเปล่าๆแต่แม่ขอมาเยี่ยมเราปีล่ะ1ครั้งแม่ไม่เคยเลี้ยงเราไม่เคยให้เรากินนมจากเต้าไม่เคยส่งค่านมมีแค่น้าย่าและพ่อเลี้ยงเรามาน้าต้องไปทำงานที่กรุงเทพเพื่อหาค่ทนมมาส่งให้ย่าเลี้ยงเราจนประมาณเราขึ้นป.1แม่มาเยี่ยมเราแล้วได้ทะเลาะกับย่าหลังจากนั้นแม่ก็ไม่ได้มาเยี่ยมเราอีกเลยจนกระทั้งเราขึ้นป.6ได้มีโทรศัพท์เล่นแม่เห็นเฟสเราแม่ก็เลยทักหาเราพยายามคุยกับเราแต่เราไม่คุยด้วยเราไม่ตอบข้อความแม่เพราะฝ่ายพ่อเราสั่งห้ามไม่ให้เราคุยด้วยบอกว่าแม่จะเอาเราไปขายบ้างไปเป็นบ้างแต่แม่ก็เลยทักหาเพื่อนเราแทนแม่ส่งของขวัญวันเกิดมาให้เราด้วยเราดีใจมากเพราะครอบครัวฝ่ายพ่อไม่มีใครจำวันเกิดเราของขวัญชิ้นก็ไม่เคยมีนั้นเป็นของขวัญวันเกิดชิ้นแรกตั้งแต่เราเกิดมาช่วงหน้าหนาวแม่ก็ฝากเสื้อแขนยาวมาให้แม่พยายามติดต่อโทรหาทางเฟสเพื่อนเพราะอยากคุยกับเราทุกอย่างแต่เราไม่กล้าคุยเพราะกลัวฝ่ายพ่อด่าขนาดแค่ของที่แม่ส่งมาให้เราย่ายังด่ายังรังเกียจเลยพอขึ้นม.1แม่ก็ไม่ได้ติดต่อมาเลยจนตอนที่เราจะขึ้นม.4แล้วช่วงนี้เราทะเลาะกับครอบครัวบ่อยมากเราโดนครอบครัวด่าว่าขโมยเงินทั้งที่ไม่ได้ขโมยครอบครัวมีเงินแต่ไม่ให้เรียนต่อม.4เพราะว่าเรียนไปก็ไม่ได้เป็นครูเป็นหมอเหมือนคนอื่นเขาบอกเราเกเรบอกว่าเป็นคนไม่ดีขี้ขโมยทั้งที่เราไม่ได้ทำเรียนไปก็เสียดายเงินปล่าวๆครอบครัวกดดันไม่ปล่อยเป็นอิสระเหมือนเพื่อนคนอื่นเลยไม่เคยซับพรอตไม่เคยให้กำลังใจเอาแต่ด่าตอนนี้เราเหนื่อยมากเบื่อชีวิตเราอยากคุยกับแม่มากอยากกอดแม่อยากระบายทุกสิ่งให้แม่ฟังแต่ไม่รู้แม่จะคิดถึงเรารึปล่าวจะอยากคุยกับเราไหมไม่รู้มีลูกใหม่มีครอบครัวใหม่ไปแล้วรึยังแม่จะรักเราไหมแม่จะเป็นที่ญาติฝ่ายพ่อกับย่าพูดไหม