เมื่อก่อนเราเป็นคนติดเพื่อนมาก ไปไหนไปกันตลอด เป็นเพื่อนกลุ่มนึงที่สนิทที่สุด เราเป็นคนที่มีอะไรก็คุยกับเพื่อนตลอด ตรงๆก็คือพูดกันทุกเรื่อง เวลาเข้าห้องน้ำก็ชวนเพื่อนไป หรือว่าตอนเรียนมันเป็นช่วงที่เราสนิทกันที่สุด เหมือนนัดกันง่ายคุยกันง่าย แต่พอเราเข้าสู่วัยทำงานแล้วเราก็มองเพื่อนๆ เปลี่ยนไปเพราะความคิดเราเปลี่ยนไปเยอะมากๆ เรารู้สึกโตขึ้นแต่พอมองกลับไปที่เพื่อนเหมือนเพื่อนเรายังเด็กอยู่เลย ทั้งๆที่มีวุฒิภาวะกันครบทุกคนแล้ว เรามีความคิดที่แตกต่างกับเพื่อนๆ ความเห็นไม่ค่อยตรงกัน ตั้งแต่ปลายปี 2566 - ปัจจุบัน เพราะตอนปลายปี 2566 เรามีคนคุย จนตอนปัจจุบันได้เป็นแฟนกันแล้ว เราติดแฟนมาก (เพราะแฟนเราเข้ามาเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนอะไรหลายๆ อย่างในทางที่ดี โดยรวมมันดีมากๆ) ไปไหนกับแฟนตลอด เพื่อนเลยมาน้อยใจเราที่เราไม่ค่อยไปไหนด้วย คือเพื่อนบางคนก็ทำงาน บางคนก็เรียน และบางส่วนมีแฟนแล้วค่ะ ส่วนตัวเพื่อนเราเป็นคนที่ยับยั้งอารมณ์ไม่ได้ เลยชอบพูดะไรที่มันไม่ค่อยมีผลดีต่อเราเท่าไหร่ค่ะ เพราะความไม่เข้าใจกันและความเห็นไม่ตรงกัน เราจึงไม่สามารถปรึกษาหรือระบายอะไรกับใครได้เลย ตอนนี้เพื่อนไม่ใช่ที่พึ่งอีกต่อไปแล้ว เพราะเราไม่สบายใจกับเพื่อน ไม่สบายใจที่จะคุยกันเหมือนเมิ่อก่อน เราอึดอัดมาก เรารู้สึกว่าเมื่อก่อนเพื่อนพูดดีกับเรามากกว่านี้ ซัพพอร์ตมากกว่านี้ กลายเป็นว่าพอมีแฟนคนนี้ อะไรๆ ที่เกี่ยวกับเพื่อนก็ดูไม่โอเคไปหมด และได้ทะเลาะกันจบเลิกคบกับเพื่อนคนนึงไป เพื่อนคนอื่นเห็นด้วยกับเพื่อนคนนั้นเลยลงโซเชี่ยลว่าแบบลอยๆ แต่นั่นแหละเราดูออกว่าหมายถึงเรา เราเลยไม่สบายใจกับเพื่อนในกลุ่มไปเลย เพราะเหมือนตอนนี้ไม่ได้สนิทกับใครในกลุ่มเลยค่ะ เราเลือกที่จะเงียบและได้ทำการมิ้วทุกช่องทาง ไม่อยากเห็นไม่อยากรับรู้เกี่ยวกับเพื่อนที่มาว่าเราค่ะ เพื่อนทำเราไม่สบายใจแบบนี้ ทำไงดีคะ