สวัสดีครับผมพึ่งเรียนจบเมื่อปี 2566 จากคณะสถาปัตยกรรมถ้านับเวลารวมตอนนี้ด้วยผมจบมาเกือบจะสิบเดือนได้แล้ว ผมมีปมปัญหาในใจบางอย่างครับ ย้อนกลับไปตอนช่วงปี 4เป็นช่วงธีสิสของผมผมเรียนสายออกแบบ สาขาที่ผมเรียนมีโจทย์ในการทำฟังก์ชันของงานดีไซน์ ซึ่งตัวผมเองอยากทำ Animation ทางอาจารย์จึงไม่อนุมัติและให้ทำมาสคอตดีไซน์แทนตอนนั้นผมไม่รู้จักมัน แต่ก็อยากให้ได้หัวข้อทำวิทยานิพนธ์เร็วๆผมจึงตอบตกลงและคิดว่าเดี๋ยวเราเรียนรู้ไประหว่างการทำก็ได้ แต่มันไม่เป็นแบบนั้นเลยผมทำมันไม่ได้ตั้งแต่วันแรกที่ได้โจทย์จนวันสุดท้ายที่ต้องส่ง วันที่ผมพรีเซนอาจารย์สไลด์ของผมมี40หน้าขึ้น  เช้าวันนั้นคอมพิวเตอร์ของผมมีปัญหาทำให้ไฟล์สไลด์ที่ทำไว้เปิดไม่ได้ตอนนั้นเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าของวันส่ง มันทำให้ผมต้องเข้าไปเอาสไลด์อันเก่าใน canva มาส่งแทนและนั่งทำระหว่างเดินทางไปมหาลัย  ตอนนั้นผมมีแบตเตอรี่ไอแพดและข้อมูลนำเสนอที่จำกัดเมื่อแบตใกล้หมดผมจึงทำได้แค่วางหน้าสไลด์ต่างๆที่มันมีเรียงลงไปพร้อมไปตายเอาดาบหน้าเอา  เมื่อเดินทางถึงมหาลัยผมมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงในการเตรียมตัวก่อนพรีเซนผมรีบวิ่งไปปริ้น Plate presentation เพื่อมาแปะบอร์ด แล้วเวลาของการนำเสนอก็เริ่มขึ้นในอีก 10 นาทีต่อมา แต่เรื่อวราวทั้งหมดในตอนเช้านั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่แย่ที่สุดของผมในวันนั้น เพราะสไลด์ของผมที่เอามาพรีเซนรวมๆแล้วเนื้อหาเยิ่นเย้อและรายละเอียดที่เรียบเรียงแบบกระโดดไปมาทำให้อาจารย์ฟังผมเพียงแค่10 หน้าเท่านั้น แล้วหลังจากนั้นเขาก็เดินหันหลัง ส่ายหัวไปพร้อมพูดว่า ถ้าเป็นผมต้องซื้องานคุณผมคงไล่คุณออกไปจากห้องนี้  ต่อหน้าเพื่อน30คนที่อยู่ในห้องนั้นด้วยกันวันนั้นเมื่อผมพรีเซนจบทุกคนในห้องต่างเดินลงไปพักเที่ยง ผมไม่มีเพื่อนในมหาลัยนี้เรียกว่ามีเหมือนไม่มีซะยังดีกว่า พวกเค้าเดินจากผมไปและไม่ได้สนใจผมเลยสักนิดตอนนั้นผมวิ่งไปที่ห้องน้ำชั้นล่างของตึกที่ไม่ค่อยมีใครเข้า ห้องน้ำมืดๆแต่ยังพอมีแสงสลัวๆเข้ามา  ผมแอบไปนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวตรงแถวใต้อ่างล้างมือร้องไห้และไม่กล้าโทรหาใคร หลังจากนั้นผมก็เหมือนมีแผลใหญ่บาดอยู่ในใจผมเลย(จริงๆผมก็โดนคำพูดเหล่านี้บ่อยมากที่เป็นคำสอนและคำด่าในเวลาเดียวกันบางอย่างก็ชินไปแล้ว  แต่บางอย่างก็ติดอยู่ในใจผมมากจริงๆ เช่น คิดว่าจะเป็นคนชนชั้นไหนในองค์กร เห็นผลงานแล้วน่ากลัวจังเลยอาการหนักเลยนะ หรือการยืนหัวเราะที่ผลงานของผม โง่แบบนี้ไปดรอปไป) พอผมเรียนจบเพื่อนๆทุกคนก็ต่างออกไปหางานทำ ใช้ชีวิตและยื่นพอร์ตหาที่ทำงาน แต่ผมนั่งแก้พอร์ตเอาผลงานเก่ากลับมาแก้ใหม่ แก้แล้ว แก้อีกซ้ำไปซ้ำมาวนเวียนจนรู้ตัวอีกทีก็สิบเดือนแล้ว ระหว่างนั้นผมมีรับฟรีแลนซืประปรายและเรียนรู้สกิลปั้น 3D ไปด้วยแต่มันก็ยังทำให้ผมไม่กล้าก้าวออกจากกรอบความคิดของตัวเองผมเป็นคนเดียวในรุ่นที่ยังไม่ทำงานเป็นหลักเป็นแหล่ง มีหลายบริษัทที่ติดต่อผมไว้ก่อนเรียนจบว่าถ้าจบให้โทรหาเค้า ผมก็ไม่กล้าติดต่อไปเพราะกลัวทำงานให้เขาได้ไม่ดีอย่างที่เคยโดนว่า พอร์ตก็ไม่กล้าอนุมัติตัวเองให้มันเสร็จเพราะคิดว่ามันต้องมีข้อผิดพลาดหรือจุดบกพร่องแน่ๆขอไม่ส่งขอแก้ก่อนจนวันนี้พอร์ตผมก็ยังไม่เสร็จสักที แต่ผมอยากยื่นพอร์ตแล้วผมอยากออกไปมีสังคมทำงานและไปทำสิ่งอื่นๆที่ผมฝัน แต่ใจผมยังรู้สึกว่าพอร์ตไม่ดีสักทีไม่กล้าส่งผมย้อนแย้งจนรำคาญตัวเองเลยรบกวนทุกท่านที่ผ่านเข้ามาอ่านช่วยแนะนำผมทีนะครับ ขอบคุณครับ

มีใครเคยเป็นเหมือนกัน หรืออยากแนะนำการทำพอร์ตหรือเรื่องอื่นๆก็ได้หมดเลยครับ 

*ขอบคุณมากๆนะครับที่อ่านจนจบ