อยากปรึกษาคนที่เคยเป็นแบบนี้ ดูแลตัวเองอย่างไรคะ มันไม่ได้เกิดจากความไม่ชิน แต่ไม่เหมือนอาการแพนิกที่เราเคยเป็น เช่น สิ่งรอบตัวเราที่จะก่อให้เกิดอาการเป็นแบบนี้นะคะ ยกตัวอย่างที่เคยเป็น >ตื่นเต้นกับสิ่งดีๆ ที่กำลังจะเข้ามา หรือกำลังจะเจอเช่น เราไปอยู่ที่ไหนนานๆห่างบ้านเป็นเดือน
เวลาที่รู้จะกลับพรุ่งนี้ และเรามีงานรออยู่ที่บ้านที่ต้องทำเยอะแยะ บวกกับ เราต้องวางแผนเพื่อเดินทาง และเตรียมข้อมูลอะไรบางอย่างพร้อมกัน อยากทำให้มันเสร็จเรียบร้อย ตอนนั้นแหละค่ะ อยู่ดีๆหัวใจเราจะรู้สึกเคว้ง มวลท้อง ร้องให้ อยู่ไม่ไหว รู้สึกเหมือนตัวเองจะตาย แต่ไม่ได้ตื่นตะหนกเหมือนตอนนั่งเครื่อง
แค่อึดอัดปวดหัว เครียด ไม่ได้เกี่ยวกับงานที่ต้องไปเจอ แต่เกี่ยวกับเพราะความตื่นเต้นเราล้วนๆ  แค่ดีใจก็แพนิกได้ นี่คือความน่าเบื่อของโรคนี้
และไม่ว่าจะฟังดนตรีที่คลายเครียดหรือว่ายังไงไม่ช่วยเลย ทำสมาธิแล้ว ก็ไม่ใช้ด้วย แต่พอผ่านไป1-2 ชม. จะเริ่มกลับมาปกติค่ะ
ถ้าคนที่เคยเป็นแพนิกจะเข้าใจโดยไม่ต้องอธิบายอาการ ที่ยกตัวอย่างไป มันเหมือนจะ ดูก็ไม่มีอะไร ปลอดภัยดีแค่ทำใจให้สบาย แต่ใช้เวลาหน่อย
ความกังวลความกลัว มันค่อยๆดีขึ้นหายไปเองได้แต่นานหน่อย และบางช่วงเวลาที่เป็น กว่าจะหายไม่เท่ากัน เคยมีไข้ปวดหัวตัวร้อนทุกทีกว่าจะหาย 1 วัน และ พ่วงด้วยอากาศมีไข้ ตัวร้อน3-4วันกว่าจะหาย🥲

ที่ไม่สามารถ นั่งเครื่องบินได้ เพราะเรากลัวเฉพาะตอนที่เครื่องบิน Take off 🛫หรือตกหลุมอากาศ✈️เท่านั้น ตอนที่บินนิ่งๆเราไม่กลัว /ตอน Landing เราก็ไม่กลัว แปลกกับตัวเองที่ตอน Landingไม่กลัวเลย ชอบตอนนี้มากจะมองไม่ละสายตา ต่างกับตอนTake offมาก อยากใช้ชีวิตตามปกติ เหมือนคนอื่นๆที่สามารถนั่งเครื่องบินไปไหนมาไหนได้ มีใครเป็นแบบนี้บ้างคะ อยากกลับมานั่งได้อีกครั้ง และหลายๆครั้ง อาการของเราคือต่างจากตอนที่เป็นแพนิกกับเรื่องทั่วไป อันนี้จะ ทรมาณที่สุดในชีวิต กลัวแบบสุดขีด เหมือนจะตายตอนนั้นเลยอาการเหมือนเราลอยบนอากาศตัวเปล่า ที่ไม่มั่นคง ทุรนทุราย เหงื่อออก หายใจไม่ทั่วท้อง มวลท้อง มันบีบหัวใจมากและปวดหัวมาก (เราไม่ได้เป็นคนที่เมารถเมาเรือและเมาเครื่องบินแบบ จะอ้วกแบบนั้น)
จนเราต้องเอาผ้าห่มมา คลุมตัวเองไว้เพื่อไม่ให้ผู้โดยสารท่านอื่นตกใจและเราอายด้วย กับสิ่งที่เราเป็น ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย แต่เราเก็บอาการสุดๆ
ทำได้แค่เพียง ผ้าคลุมตัว เรากัดแขนตัวเอง หยิกแขนตัวเอง บางครั้งกัดริมฝีปาก จนเลือดซิบ ก็อยู่ไม่ได้ค่ะ ใจมันไม่มั่นคง แต่ที่ต้องหยิกกัดตัวเองให้เจ็บ เพื่อดึงสะติของตัวเองค่ะ ว่าเราต้องอยู่ให้ไหว ไม่ว่าเราจะเคยฝืนใจนั่งกี่ครั้ง เป็นเหมือนเดิมค่ะ เคยไปตทป. และตจว. ประมาณ 4ครั้งก็ยังเป็นเหมือนเดิม
ปีนี้เรามีแพลนไปเที่ยวญี่ปุ่น เพราะแฟนอยากไปมานานแล้วตั้งแต่คบ เราแฟนก็ไม่ได้ไปเที่ยวตปท.เลย เราเอ็นดูสงสารแฟน และอยากอดทนอีกสักครั้งเพื่อทำตามความฝันที่เคยคุยกันไว้ เราคิดว่าจะอดทนกับความเจ็บปวดนั้นอีกครั้ง แคาเอาผ้าคลุมตัวเหมือนเดิม และพยามจินตนาการ ว่าไม่ได้อยู่บนเครื่องบิน คิดว่าอยู่บนรถหรือนั่งเรือข้ามเกาะ หรือนั่งกระเช้าลอยฟ้า เรานั่งกระเช้าลอยฟ้าอยู่นะ 😅
เคยทำสามาธิแล้ว ทำเช้า-เย็น 5-10 นาที  ทำแบบไม่ได้จริงจัง เพราะเราทำแล้วปวดหัว ทำแค่พอให้ใจรู้สึกสบายใจ ก็ไม่ได้ช่วยให้โรคนี้ดีขึ้นแต่ก็โอเคไม่เป็นไร ถ้าเป็นก็แค่อยู่กับตัวเองให้ได้ ดูแลตัวเอง แต่ที่เราทำไม่ได้ ทนไม่ได้
แต่อยากหายจากอาการนี้ หรือลดความกลัวลงจากอาการนี้ โดยอยากทราบพอจะมีวิธีไหนหรือยาตัวไหนบ้างไหมคะ หรือต้องไปรักษาที่ไหนมีรพ.แนะนำไหมคะ